‘Bij een mooie foto moet alles kloppen, maar het blijft altijd een klein beetje geluk, en een beetje van jezelf,’ zegt Fred Bisschop, ervaren fotograaf. De winnaar van de Wim Kuijpers Prijs in Stichtse Vecht, de jaarlijkse trofee van de Foto Club Stichtse Vecht, vertelt over zijn carrière in de fotografie en wat volgens hem het verschil maakt tussen een goede en een prijswinnende foto.
Hoe bent u begonnen met foto’s maken?
Fred Bisschop: ‘Mijn vader was amateurfotograaf, die had allerlei camera’s. Als klein jongetje liep ik ook weleens met een camera van hem rond. Hij had ook een donkere kamer in huis die we nodig hadden met analoge fotografie. Eigenlijk fotografeer ik al van kinds af aan.’
Op uw online portfolio zijn landschappen en dieren te zien, hoe ontdekte u dat dit uw voorkeur heeft?
‘In 2009 had ik wat problemen met mijn gezondheid, en wat toen het enige was dat in mijn hoofd sluimerde; Het lijkt me nog mooi om op safari te gaan. Het jaar daarna ben ik met mijn vrouw naar Kenya geweest, dat was helemaal geweldig. Daar is mijn liefde voor natuurfotografie vooral begonnen. Zowel landschapsfotografie als wildlife, die ene keer dat ik naar Afrika ben geweest, dat vond ik zó geweldig. Diverse keren ben ik daarna weer opnieuw geweest.’
Zijn dieren en landschappen dan wat u inspireert als fotograaf, hoe zit dat?
‘Nou, ik ben graag in de natuur. Ik vind het leuk om buiten te zijn. Dieren hebben ook een bepaald gedrag, je kan ze niet sturen maar je hoopt wel die ene mooie foto te maken.. ‘Ik hoop dat hij daar gaat zitten, want die plek is het mooist.’ Dat geeft een soort spanning.’
Dieren zijn dus niet te sturen, maar u heeft toch de Wim Kuijpers prijs gewonnen met de foto van de leeuwin. Heeft u toch iets gedaan om zo de foto te krijgen, of was dit spontaan?
‘Nee, het was niet echt mogelijk om iets te doen.. Het was in Kenya, en dan zit je in de jeep. Daar mag je dan ook niet uit, en met een groep leeuwen om je heen is dat niet erg verstandig. Ze liepen rond en waren een beetje druk aan het worden, het was toen het einde van de middag. Die leeuwen slapen de hele dag, en op dat moment denken ze dat ze opstappen om iets te vangen. De plek waar je een foto maakt, is altijd heel belangrijk. Je wilt een mooi onderwerp hebben, maar als de achtergrond vergeten wordt komt die achtergrond niet zo goed tot zijn recht.’
Tegenwoordig zou men kunnen zeggen dat iedereen wel foto’s kan maken met hun mobiel in plaats van camera’s, hoe kijkt u daar als fotograaf tegen op?
‘Je kunt met een camera toch andere foto’s maken dan met een mobiel. Een mobieltje kan soms ook wel best aardige foto’s maken, techniek wordt steeds beter. Heel veel foto’s zijn vooral geschikt om op een scherm zoals dat van je telefoon te kunnen bekijken. Maar je kunt met een camera fotograferen onder omstandigheden waar je het met een telefoon het niet goed meer kan, zoals bij slechte lichtomstandigheden zou je met een camera toch nog hele goede foto’s kunnen maken. Ik fotografeer zelf nooit met een mobiel, altijd met een camera. Ik heb het nooit anders gedaan.’
Uiteindelijk heeft dit voor u de fotoprijs mee naar huis gesleept, maar is er ook iets uitdagends voor u in de fotografie?
‘De techniek moet je natuurlijk beheersen, daarvoor moet je ook de kennis hebben van hoe je je camera kan instellen. Dat is best lastig voor een hoop mensen, maar dat komt wel als je blijft proberen. Bij een mooie foto moet wel alles kloppen. Je kunt wel alles goed doen, maar dan nog heb je niet altijd een even goede foto. Het blijft altijd een klein beetje geluk, en een beetje van jezelf.’
U noemt nu geluk, speelt dat vaak een rol?
‘Geluk speelt altijd een rol, het is altijd een beetje een mix. Wanneer je geen geluk hebt, zijn de foto’s misschien wel aardig, maar net niet helemaal top. Dan is er net zo’n lijn die perfect past bij de compositie, je moet een manier van kijken hebben, of aanleren.’
Door het winnen van de Wim Kuijpers Prijs kijken andere fotografen, of misschien wel jongeren die willen fotograferen, uit Stichtse Vecht naar u voor advies. Wat zou u hen willen geven?
‘Ik zou in ieder geval willen zeggen dat het voor mij heel goed is geweest om veel te fotograferen omdat ik dan in de natuur ben. Er is een periode geweest waar het met mijn vrouw slecht ging, en er was een natuurgebiedje in de buurt van het verpleeghuis. Als je dan in de natuur bent, en je loopt daar, en je luistert. Dan hoor je vogeltjes in het riet, kijk dan of je ze vervolgens ook kunt zien en ook een foto kan krijgen. Dan kom je even een beetje tot rust. Natuur is iets waar we heel zuinig op moeten zijn, en om dat te fotograferen, is dat ook een leuke uitdaging. Voor mij werkt dat erg goed.’
