In een tijd van onzekerheid en mentale druk verdiepen steeds meer jongeren zich in geloof en spiritualiteit. Ook in Maarssen merken predikanten en jonge gelovigen deze ontwikkeling. De zoektocht naar rust en richting speelt hierbij een belangrijke rol.
Uit onderzoek van het Radboud UMC en KRO-NCRV blijkt dat jongeren van Generatie Z vaker openstaan voor geloof dan de vorige generatie, de millennials. Uit dat onderzoek is gebleken dat 29% van de mensen uit generatie Z zichzelf gelovig noemt en bij de millennials is dit maar 21%. Jongeren tussen de 15 en 25 jaar zijn volgens de onderzoekers op zoek naar houvast in een wereld die hen vaak overweldigt. Thema’s als prestatiedruk en sociale druk spelen daarbij een rol, maar ook persoonlijke situaties zoals eenzaamheid of een onveilige thuissituatie.
Zingeving buiten de kerkmuren. Predikant Marco Schut van de Ontmoetingskerk in Maarssen herkent dit beeld. ‘Ik weet niet of jongeren echt geloviger zijn dan vroeger,’ zegt hij. ‘Maar ik zie wel dat ze op zoek zijn naar zekerheid. Ze stellen scherpere vragen dan voorheen. Wie ben ik? Wat is de zin van het leven? Dat zijn in wezen religieuze vragen’. Toch betekent dat niet dat jongeren massaal terugkeren naar de kerkbanken. ‘Ze komen zelden iedere zondag naar de kerk, maar dat wil niet zeggen dat het geloof geen rol speelt. De gesprekken die ik met hen voer zijn intens en open. Jongeren willen praten over goed en kwaad, over keuzes, en over wat hun leven betekenis geeft’.
Ruimte voor twijfel en vragen. De Ontmoetingskerk probeert op deze behoefte in te spelen met laagdrempelige bijeenkomsten. Er is geen vast of strak programma. In plaats daarvan is er ruimte voor gesprekken, stilte en twijfel. ‘We merken dat jongeren niet op zoek zijn naar kant-en-klare antwoorden,’ zegt Schut. ‘Ze willen ontdekken, zoeken, en vooral voelen dat ze niet worden veroordeeld. Dat werkt beter dan proberen ze in een vaste vorm te duwen’.
Een van die zoekende jongeren is Roechama (20) uit Maarssen. Ze groeide op in een christelijk gezin, maar keerde zich op haar vijftiende af van het geloof. ‘Ik zag veel onrecht in de wereld en wilde daar niks mee te maken hebben,’ vertelt ze. ‘Ik wilde ook gewoon niet anders zijn dan anderen.” Toch begon ze rond haar achttiende opnieuw na te denken over geloof. ‘Ik zag op sociale media mensen die kracht en rust haalden uit hun geloof. Dat raakte me. Ze hadden iets wat ik miste: hoop en vertrouwen’.
Geloof als richtingaanwijzer. Voor Roechama is het geloof inmiddels een belangrijk onderdeel van haar leven. ‘Sinds ik geloof, voel ik me minder alleen. Ik kan altijd met God praten. Het geeft me rust en maakt me bewuster. Ik probeer meer voor anderen te doen en dankbaarder te zijn’. Hoewel veel van haar leeftijdsgenoten niet gelovig zijn, krijgt ze vaak respect voor haar keuze. ‘Ze stellen vragen, zijn nieuwsgierig. Dat vind ik mooi, want het leidt tot gesprekken die er echt toe doen’. Volgens Schut is die houding kenmerkend voor Generatie Z. ‘Ze nemen niets zomaar aan. Ze willen weten waar iets vandaan komt, wat het betekent en of het past bij hun eigen leven. Dat vraagt iets anders van de kerk dan vroeger. Jongeren willen geen regels, maar ruimte om zelf te ontdekken’.
Is deze trend blijvend? Toch is het de vraag of deze hernieuwde interesse in geloof blijvend is. ‘Misschien is het een fase, een reactie op onzekere tijden,’ zegt Schut. ‘Maar ook dan is het waardevol. Als jongeren op deze manier nadenken over hun leven en hun plek in de wereld, is dat altijd betekenisvol’.
Voor Roechama lijkt het in ieder geval geen tijdelijke fase. ‘Ik kan me geen leven meer zonder God voorstellen. Ik wil mijn geloof verdiepen en blijven groeien. Het geeft me richting en houvast’. De Ontmoetingskerk ziet in deze ontwikkeling vooral kansen. Niet om jongeren terug in de kerk te krijgen, maar om samen te zoeken naar zingeving. ‘We moeten als kerk niet proberen om antwoorden te geven,’ besluit Schut. ‘We moeten naast jongeren gaan staan en met hen meedenken. Dat is misschien wel de kern van geloven vandaag de dag’.
