Het dorpshuis van Maarssen is een plek waar mensen samen komen. Er zijn veel activiteiten voor ouderen maar dat is niet het enige wat het dorpshuis biedt. Het dorpshuis biedt een plek aan in samenwerking met Momenz waar vluchtelingen kunnen leren over Nederland.

Binnengelopen bij in het dorpshuis is het geluid van pratende mensen en rinkelende kopjes te horen, het is donderdag ochtend en er is net een sportactiviteit geweest voor ouderen. Verder het dorpshuis in gelopen is een kamer, hier zit een groep mensen die allemaal een andere taal spreken. Bij de ingang van de deur staat een vrouw, Cemile is haar naam. Cemile verteld over de bijeenkomst die plaats gaat vinden over een paar minuten. In deze bijeenkomst leren mensen die uit een ander land gevlucht zijn over Nederland. Er komen een aantal landen voorbij zoals: Syrië, Palestina, Marokko en Yemen. Veel mensen zijn gevlucht voor oorlog en willen graag in Nederland een toekomst opbouwen.

Er wordt geleerd over solidariteit in Nederland en wat het inhoudt. De groep verteld over wat zij hebben meegemaakt in hun eigen land en word veel geluisterd. Samen wordt er een oefening gedaan over wat zij graag zouden willen, veel mensen kiezen voor familie, vrijheid en gelijkwaardigheid. Er is een tolk aanwezig die bepaalde worden vertaald voor Cemile, zelf komt zij uit Turkije dus kan wel veel verstaan maar niet alle woorden zijn hetzelfde. Ondanks dat het meeste wordt gesproken in het Arabisch, is het nog wel te volgen. Cemile spreekt namelijk de hele tijd Nederlands en de tolk vertaalt dit weer terug naar het Arabisch.

Cemile werkt bij Momenz, dit is een organisatie die klaar staat voor mensen en veel begeleiding geeft aan verschillende groepen. Alle deelnemers van deze bijeenkomst wonen in Maarssen en komen samen in het dorpshuis. Momenz doet ook veel voor ouderen, zo gaat de groep van de Nederlands educatie langs bij het bejaardentehuis Maria Dommer. Dit is vooral om nieuwe mensen te leren kennen en van elkaar te leren over de verschillende culturen. Zelf zat zij een paar jaar geleden in hetzelfde schuitje als de mensen wie zij nu lesgeeft. Nadat Cemile naar Nederland is gekomen en dit traject heeft doorlopen, wilde zij mensen helpen. Daarom geeft zij nu een of twee keer per maand les aan allemaal mensen uit verschillende landen.

Zittend op de bank bij de ingang van het dorpshuis komt een ouderen dame aangelopen, zij vertelt over het vrijwilligerswerk wat ze doet. Haar naam is Lia en voor haar pensioen is zij jarenlang schooljuf geweest. Nu geeft zij les aan mensen die net in Nederland zijn komen wonen, ze leert hun Nederlands. Vol emotie vertelt zij hoe fijn het is om mensen te kunnen helpen. “Ik zing liedjes met ze, dan schijnen de woorden beter te blijven hangen”, zegt Lia. De vrouw waarmee zij samen werkt is hier niet zo fan van, zij wil het liever op de normale manier leren. Lia is een beetje eigenwijs zegt ze en ze weet hoe lesgeven voor haar het beste werkt dus blijft ze het zo doen.

Luister hieronder naar een interview met Cemile: