Nouchka van Brakel over haar positie in de mannelijke filmwereld

Nouchka van Brakel over haar positie in de mannelijke filmwereld

Nederland,Amsterdam, 2021 Nouchka van Brakel, filmregisseur, o.a. Het Debuut en Van de koele meeren des doods. Foto: Bob Bronshoff

Met de start van de 28e editie van de Roze Filmdagen spreekt filmmaker Nouchka van Brakel zich uit over film en het belang van vertegenwoordiging hierin. De allereerste aan de filmacademie afgestudeerde vrouw, bracht met haar film Een vrouw als Eva (1979) een tot voorheen onbekend gesprek op gang. Haar werk mocht wel een ‘feministisch pamflet’ genoemd worden, Van Brakel was wel mooi degene die de bioscopen weken achter elkaar vol liet zitten, voor het allereerst voornamelijk gevuld met vrouwen. Hoe kijkt deze filmmaker terug op haar carrière en naar de hedendaagse film? 

De film die inmiddels al meer dan eens een echte ‘lesbische klassieker’ is benoemd, begon allemaal met een bericht op de radio. Die meldde dat een vrouw in de rechtbank te horen kreeg dat ze haar kinderen niet meer mocht zien, omdat ze na haar scheiding verliefd was geworden op een vrouw. Het bericht verontrustte Van Brakel destijds enorm, ‘Het was zo onrechtvaardig en belachelijk dat dat nog kon’ en dus besloot zij om de film te schrijven. En het bleef niet enkel bij schrijven, Van Brakel wilde de film zo documentair mogelijk maken en daar was research voor nodig. Zo ging ze zelf naar Frankrijk en bezocht onder andere een aantal vrouwenkampen, ‘Ik wilde de lesbische wereld goed weergeven, want in speelfilms was daar destijds weinig over bekend’. 

Nu dat we, ruimschoots vijfenveertig jaar later, wel meer vertegenwoordiging van de lesbische liefde in films zien, is een discussie over diversiteit en zichtbaarheid nog altijd actueel. Van Brakel keurt de Roze Filmdagen dan ook ten allen minste af, al heeft ze op de vraag of ze denkt dat ze als filmmaker invloed heeft gehad op de queer-filmwereld, niet direct een antwoord. Van Brakel onderstreept het belang van het tonen van vrouwen en hun levens toen niemand dat destijds deed. En verder stelt de echte rot in het vak: ‘Het is sowieso belangrijk dat er films worden gemaakt over groepen die door de maatschappij in de schaduw worden gezet, zodat mensen daarmee kennis kunnen maken. Onbekend maakt onbemind.’ 

 

Luister het gesprek hier:

Over de auteur

Belle Moll

Belle Moll (2002), is beginnend journaliste en volgt dan ook Journalistiek aan de Hogeschool Utrecht. Met een universitaire achtergrond in de sociale wetenshappen gaat de Amsterdamse met een onderzoekende en analyserende wijze te werk wat ook terug te zien is in haar schrijfstijl. Haar achtergrond in de aard- en duurzaamheidswetenschappen tekent haar interesses en zo werkstijl. Naast de journalistische werkzaamheden is Belle vaak aan beide kanten van de bar te vinden waar haar nieuwsgierigheid en tevens leergierigheid haar dag en nacht blijft prikkelen tot nieuwe ideeën.