Op 19 maart werd Ekrem İmamoğlu, burgemeester van Istanbul en belangrijkste uitdager van president Erdogan voor de verkiezingen van 2028, gearresteerd. Zijn aanhangers beschouwen de arrestatie als politiek gemotiveerd, een zet om zijn invloed te breken, wat leidde tot massale protesten in het hele land.
İmamoğlu wordt beschuldigd van fraude en deelname aan een criminele organisatie, maar velen zien de aanklachten als een poging om zijn kansen in de verkiezingen te saboteren. Ook zijn universitaire documenten werden in beslag genomen, waardoor het voor hem vrijwel onmogelijk wordt om zich verkiesbaar te stellen, aangezien de wet een hogeschooldiploma vereist voor presidentskandidaten. De arrestatie van İmamoğlu maakt deel uit van een reeks politieke arrestaties die de bezorgdheid over de vrijheid van verkiezingen in Turkije verder aanwakkert. In de verkiezingen van 2023, volgens de cijfers van de YSK (de Hoge Kiesraad van Turkije), verkreeg president Erdogan 51,9% van de stemmen, maar de situatie rond de vrijheid van verkiezingen blijft onderwerp van discussie.
De sfeer in Turkije is gespannen, met veel protesten die de straten van Ankara overspoelen. Nagiyeva Melek, een student Politiek en Economie aan de Universiteit van Ankara uit Azerbeidzjan, was de eerste vijf dagen aanwezig bij de demonstraties, die voornamelijk door studenten werden geleid. De protesten waren een reactie op de groeiende onvrede over president Erdoğan. Melek beschrijft de eerste week als bijzonder heftig: “De politie was erg agressief en de interventies waren inhumaan.” Ondanks het geweld van de politie bleven de demonstranten standvastig. “We willen verandering, we hebben al meer dan 20 jaar Erdoğan als leider gezien,” zegt Melek. Na vijf dagen fel demonstreren stopte zij uit angst voor arrestatie. “Er worden veel mensen opgepakt, als ik opgepakt zou worden, zou ik gedeporteerd worden naar Azerbeidzjan waar ik vandaan kom.”
Volgens Melek is er een duidelijk verschil tussen de studentenprotesten en de protesten van de CHP-aanhangers. De studentenprotesten, vaak spontaan en zonder politieke agenda, waren volgens haar effectiever. “De protesten die door de CHP werden georganiseerd, hadden vaak weinig impact,” zegt ze.
Met het verlengde suikerfeest in het verschiet, ligt de focus nu op boycotacties, waarbij demonstranten winkels en media die gelieerd zijn aan de regering vermijden. Ondanks de dreiging van arrestatie en deportatie blijft het verzet sterk. Melek ziet de toekomst met gemengde gevoelens: “Het zal tijd kosten, maar uiteindelijk zal het iets veranderen.”
Hieronder is een fragment uit de podcast strijdperk te beluisteren. Ozzy Dogan, politicoloog met een specialisatie in het midden-oosten verteld ons meer over de huidige situatie in Turkije.
