Een kijkje in het leven van stripmaker Erik Kriek:
“Vanaf jongs af aan was ik er al mee bezig, als je het mijn moeder zou vragen kon ik eerder tekenen dan lopen. Met strips ben ik opgegroeid, denk aan Astrix en Obelix, Lucky Luke, kuifje etc. Ik ben ervan overtuigd dat je geboren wordt als stripmaker, ik schrijf en teken dan ook mijn eigen verhalen. Nadat ik de kunstacademie had gedaan ben ik begonnen met het strip maken. Op de kunstacademie werd hier ontzettend op neergekeken, nu nog steeds. Er werd mij verteld ‘pas op dat je geen striptekenaar wordt, dat zou zo jammer zijn’. In de jaren 90 was er een soort renaissance, iedereen begon weer stripbladen te maken, wel heel underground. Het had altijd iets bijzonders, als het heel mainstream was geweest, had ik er denk ik minder interesse in gehad. Juist omdat het een beetje suppressief was, vond ik het leuk. Het behoorde tot de counterculture. Strip maken was dan ook een soort speeltuin voor mij.
Zeventig procent van wat ik doe is illustratiewerk. Dan word ik benaderd door kranten of boeken en dan vragen ze of ik daar iets voor tekenen. Ik maak zelf lange romans, beeldverhalen. In mijn illustratie werk leen ik altijd van veel van strips hun beeldtaal. Die heten nu graphic novels. Ik hou heel erg van Amerikaanse strips uit de jaren 50, daar haal ik onder anderen mijn inspiratie uit. Toch zou ik mijn stijl niet in een hokje drukken. Anders wordt het zo geforceerd. Er is ook een tekening van een militair, dit was een project voor de Volkskrant omdat, Nederlandse militairen werden opgeroepen naar Afghanistan. De Volkskrant had een project dat zij de ervaringen van de militairen in verhaalvorm gingen gieten en daar wilden zij illustraties bij. Dus die heb ik gemaakt, ik heb gedaan alsof het uitgescheurde pagina’s waren uit een oorlogsstrip. Veel mensen zeiden dan, waarom heb je een stripboek kapotgescheurd voor dit verhaal? Dat is toch zonde, maar dat had ik dus zelf gemaakt en niet uitgescheurd. Je kan dus alle kanten op met je stijl. Ik maak ook een boek de kou, dit is een griezelverhaal. In samenvatting is dit een gothic horror die zich afspeelt op de Veluwe. Deze is weer anders dan de stijl van mijn andere tekeningen.
Er viel op een gegeven moment niks te verdienen met strips, dit werd erg uitdagend. Zelfs als je betaald wordt is dat nog te weinig om van te leven. Elke tekenaar moet er dus iets bij doen, maar het strip maken zelf is wel heel erg leuk. Dus, mijn tip voor beginnende stripmakers is dan ook, doe het gewoon. Het is mogelijk om door te breken. Als je als tekenaar in dienst bent dan word je natuurlijk minder betaald dan dat je zelf iets verzint, dus denk hier goed over na. Vaak zeg ik tegen jonge studenten die ik begeleid, ik geloof niet in hobby’s, wel in heel stom werk. Ik heb het nooit als hobby beschouwd, ik heb nooit iets anders gewild, tekenen is mijn passie. Als je echt heel graag iets wilt, dan slaag je daar ook in het leven. Veel kinderen tekenen, en je hebt een enkeling die doorgaat en die zal ver komen. Bovendien geeft tekenen ook nog eens heel veel voldoening. Pak een stuk papier en ga het gewoon doen.”
Meer weten over strip maken? Wij spraken onder anderen hierover in onze talkshow met striptekenaar Juliette de Wit:
