Seksueel misbruik, zowel online als offline komt dit nog steeds vaak voor. Gelúkkig staan slachtoffers hiervan er niet alleen voor en zijn er organisaties waarbij zij terecht kunnen voor hulp. Veel mensen die dit hebben meegemaakt online durven hier vaak niet over te praten. Er zijn verschillende manieren waarop zij uiteindelijk hulp kunnen accepteren.
Sarah Dekker, directeur van de safe space club, is expert op het gebied van seksueel geweld en grensoverschrijdend gedrag. Zij richtte de safe space club op, een organisatie die slachtoffers van seksueel geweld begeleid en ondersteunt in het verwerken van hun seksueel trauma. “Bij het helpen van slachtoffers van zowel online als offline seksueel misbruik zijn er altijd twee dingen waarmee je begint. Het eerste is erkenning en herkenning geven voor hetgeen wat ze is aangedaan. Dit is heel belangrijk voor iemand om hulp te kunnen accepteren. Bij online seksueel misbruik spelen vaak self blame en schuldgevoelens een grote rol, zeker als ze zelf de foto’s hebben gemaakt. Zij ervaren regelmatig veel schaamte en schuld bij wat ze is overkomen. Slachtoffers hebben het gevoel dat ze het zichzelf hebben aangedaan, en kunnen zo dus moeilijk hulp toelaten”, aldus Sara.
“Het tweede stuk is psychen educatie geven. Psychen educatie is een heel belangrijk element voor het accepteren van geluk.” “Wat je ook hebt gedaan dit is niet jouw schuld. Dit had niet mogen gebeuren. Zolang je nog heel boos en teleurgesteld bent in jezelf, is het vaak heel moeilijk om hulp te accepteren. Het maakt niet zoveel uit wie er tegenover je zit, de beste traumapsycholoog ter wereld, als je geen hulp wilt accepteren, komt het minder binnen.”
Perspectief bieden aan het slachtoffer is ook een belangrijke factor. Bijvoorbeeld door soortgelijke voorbeelden te laten zien van mensen die door iets vergelijkbaars zijn gegaan, die daar overheen zijn gekomen.
“Regelmatig krijgen wij mensen bij ons waarbij het zo widespread is, dat zij seks tortion of exposion hebben meegemaakt. Familie, vrienden, school weet het, de slachtoffers komen er iedere dag mee in aanraking en worden ermee geconfronteerd. Zij kunnen dan in een depressie raken. Zij denken dan, dit is nu mijn wereld en zo zal het altijd blijven, er is geen uitweg.” Vertelt Sarah.
“Wij zien dat er vaker vrouwelijke slachtoffers bij ons komen, dat heeft te maken met dat wij nog niet echt mannelijke ervaringsdeskundigen hebben gevonden door het grote taboe dat hierop zit”. Het verschil tussen mannelijke en vrouwelijke slachtoffers is vaak dat bij mannen om geld wordt gevraagd. Bij vrouwen wordt er vaak gevraagd nog meer beelden te sturen of offline af te spreken om seksuele ‘favours’ te doen. Bij vrouwen verplaatst het misbruik zich dus naar offline als het gaat om sextortion. “Ongeacht je geslacht en seksuele geaardheid, de impact is bij ieder slachtoffer hetzelfde. Het enige grote verschil dat ik altijd wel benoem is je culturele achtergrond. Stel, je bent streng christelijk of streng islamitisch opgevoed, dan is het sowieso verboden of een taboe om te praten over seks. Als de kerken of moskeeën dan ervan af weten worden mensen ook afgestoten. Bij queer gevallen is dit ook erg gevaarlijk, die worden onwillig geuit en verliezen hier vrienden, familie en worden, net als de niet queer gevallen worden Veel ook dakloos. Ook gevaar voor eigen leven met queer mensen die ineens geuit worden. Dat is erg gevaarlijk
Er komen ook concrete oplossingen, deze beelden moeten van het net af. Safe Space Club werkt samen met helpwanted. Deze vraagt aan om de beelden va het net te halen. Als dit niet snel genoeg gaat, schakelen zij particuliere organisaties in die deze beelden tracken in allerlei algoritmen en ervoor zorgen dat het op moment van plaatsen binnen 1-3 minuten eraf is.
