Na jaren zonder Nederlandse spelers in de National Basketball Association, ookwel NBA, breekt een nieuwe generatie door. Quinten Post (Golden State Warriors), Jesse Edwards (Minnesota Timberwolves) en Malevy Leons (Oklahoma City Thunder) maakten dit seizoen hun debuut. Mogelijk volgt Tristan Enaruna (Boston Celtics). Opvallend genoeg hebben al deze talenten één ding gemeen: hun jeugd begon bij BC Apollo Amsterdam.
Het is inmiddels ruim twaalf jaar geleden dat een Nederlandse basketballer minuten maakte in de NBA. In het seizoen 2011/2012 waren Francisco Elson en Dan Gadzuric de laatste Nederlanders die actief waren in de competitie. Gadzuric speelde zijn laatste wedstrijd op 26 april 2012.
Met het debuut van Jesse Edwards vorige week zijn er nu drie Nederlandse spelers in de NBA met speelminuten. Edwards kreeg speeltijd in de wedstrijd tegen de Phoenix Suns, tijdens de zogenaamde ‘garbage time’ – de periode waarin de uitkomst van de wedstrijd al vaststaat. Malevy Leons was de eerste van de vier die in de competitie speelde, gevolgd door Post. Tristan Enaruna kan mogelijk binnenkort ook zijn debuut maken.
Eind januari liet Post zijn potentieel zien bij de Warriors door twintig punten te scoren – waaronder vijf driepunters – in een gewonnen wedstrijd tegen de Chicago Bulls. Dit leverde hem uiteindelijk een miljoenencontract op bij de Warriors. Nu speelt hij samen met sterren als Stephen Curry en is zo uitgegroeid tot een vaste waarde voor de club.
Ambitie
Alle spelers zijn begonnen bij de jeugd van BC Apollo Amsterdam. Daar hebben ze onder andere getraind met coach Wierd Goedee in de onder 16 en onder 18 teams: “Ik denk dat het de droom is van elke jonge speler om de NBA te bereiken. Zeker wanneer hij merkt dat hij groeit, niet alleen als speler, maar ook als persoon. En in letterlijke zin; het zijn stuk voor stuk lange jongens.’’
Naast hun lengte – allen ruim twee meter – bezitten de spelers ook andere cruciale kwaliteiten: doorzettingsvermogen, mentale weerbaarheid en een sterk ontwikkeld technisch, tactisch en fysiek vermogen. Volgens Goedee zijn deze eigenschappen cruciaal om de top te halen: ‘’Die competitie, talent en ook ontwikkeling dat ze bij elkaar zagen in de Apollohal, zorgde er dan voor dat ze extra hard gingen werken. Dat is ook nodig als je je ambities wilt vervullen.’’
Goedee kijkt dan ook met trots naar de jongens: “Afgelopen zomer was ik bij de NBA Summer League, waar ik ze in hun element zag. Ik merkte dat ze zelfbewuster zijn geworden; misschien een beetje eigenwijs, maar op een positieve manier. Ze hebben allemaal hun eigen route gevolgd en zijn daar gekomen door tegenslagen te overwinnen.”
Programma
De ontwikkeling van de jongens bij BC Apollo was het resultaat van een programma dat werd opgesteld door Roel van der Graaf. Volgens Erwin Faijdherbe, bestuurslid technische zaken bij BC Apollo, trainden de teams onder begeleiding van coaches op een gerichte manier in de Apollohal. “Een belangrijk onderdeel van dit proces is dat je heel gedetailleerd corrigeert’’, legt hij uit. “Daardoor kun je spelers veel gerichter wijzen op hoe ze iets moeten uitvoeren en dit verfijnen. Daarnaast hadden we door het programma een mentaliteit om te presteren.’’
Met het vertrek van Van Der Graaf werd het programma echter stopgezet, wat volgens Faijdherbe te maken had met de benodigde faciliteiten voor zo’n aanpak. Ondanks de groei van de sport kampt de basketbalbond met uitdagingen bij de verdere bevordering ervan. Er zijn te weinig accommodaties in Nederland en een tekort aan vrijwilligers die zich inzetten voor de sport.
Bekijk onderstaande reportage waar gesproken wordt met Maarten Hoffer, algemeen directeur van de Nederlandse basketbalbond, over het effect op het basketbal in Nederland.
