Rouw op de werkvloer: omgaan met verlies in de zorg en uitvaartsector
In sommige sectoren worden mensen dagelijks met verlies en rouw geconfronteerd, het vraagt om een balans tussen professionaliteit en empathie. Binnen de ouderenzorg en uitvaartonderneming sta je dicht bij het verdriet van anderen, maar moet je tegelijkertijd je eigen grenzen bewaken.
“Het mooiste aan mijn werk vind ik de dankbaarheid die ik ervoor krijg van de ouderen zelf en van de familie,” zegt Floor Goes, medewerker in de ouderenzorg. Tegelijkertijd vindt ze het moeilijk om het verdriet van nabestaanden te zien. “Wij ondersteunen families in de eerste kwetsbare momenten na een overlijden. We helpen bij het regelen van een uitvaartonderneming en zorgen dat ze rustig afscheid kunnen nemen.”
Voor uitvaartondernemer William van Rijnsoever is professionele afstand essentieel. “De pijn van die mensen is niet mijn pijn. Als ik daarbij ga zitten huilen, dan werkt dat niet.” In plaats daarvan helpt hij nabestaanden op hun eigen manier afscheid te nemen. “Het gaat er niet om wat ik wil en wat ik mooi vind. Ik ben er om de mensen te helpen met het afscheid. Het belangrijkste is een persoonlijk afscheid.”
In beroepen waar mensen dagelijks met verlies en rouw moeten omgaan, is het duidelijk hoe er om moet worden gegaan met emoties. Deze medewerkers worden hierin begeleidt om zo tijdens het verdriet van anderen ook hun eigen grenzen te bewaren.
Toch krijgt rouw op de werkvloer niet de aandacht die het verdient. In De Correspondent wordt door Lisanne van Sadelhoff gesteld dat rouw tijd en ruimte vraagt die er op de werkvloer niet is. In Nederland is er nog geen sprake van een rouwverlof. “Als iemand overlijdt, verwachten we dat je na een paar dagen weer functioneert, maar rouw stopt niet zodra je weer aan het werk gaat.”
Voor Floor en William is het wel een standaard om geconfronteerd te worden met de dood en hiermee te werken. In de loop van de jaren hebben zij talloze verhalen verzameld. In de audioreportage over rouw op de werkvloer delen zij hun ervaringen en geven zij een inkijkje in de manier waarop zij omgaan met de emoties die er dan spelen.
