Een heilige klinkt als iets uit de middeleeuwen. Iemand in een habijt, met een stralenkrans, waarvan je een beeldje ziet in een kerk. Maar anno 2025 worden er nog steeds mensen heiligverklaard. Hoe zit dat eigenlijk?

Volgens theoloog en priester Anton ten Klooster is het geen nostalgisch ritueel. “Een heiligverklaring is de plechtige uitspraak van de kerk dat iemand in de hemel is. Zo’n persoon kan dan dienen als voorbeeld én als voorspraak voor gelovigen.” Dat betekent dus niet dat je perfect moet zijn om heilig te worden. Het draait eerder om trouw blijven aan je geloof, ondanks alles.

Maar waarom blijft dat fenomeen dan zo actueel? “Mensen zoeken naar rolmodellen,” zegt Ten Klooster. “Heiligen laten zien dat het mogelijk is om als gewoon mens goed te leven. Ook nu.”

Toch denk je bij een heilige niet direct aan iemand met Pokémonkaarten in z’n lade. En toch, op 27 april wordt Carlo Acutis heiligverklaard. Een tiener uit de jaren 2000, die hield van gamen én van Jezus.

Voor Ben Tax, voorzitter van Stichting Acutis, is Carlo’s verhaal persoonlijk. “Ik kwam in aanraking met eucharistische wonderen via een site die Carlo ooit zelf had gebouwd. Dat raakte me en zo begon onze stichting.” Volgens hem is Carlo zo krachtig omdat hij dichtbij staat. “Hij had sneakers aan, droeg een rode polo. Jongeren herkennen zich in hem. Tegelijk was hij echt serieus in zijn geloof.”

Wat zegt het verhaal van een 15-jarige gamer over geloof in deze tijd? In mijn reportage onderzoek ik wat Carlo Acutis zo bijzonder maakt en waarom hij juist nu tot de verbeelding spreekt. Misschien is heiligheid toch minder ver van ons bed dan we denken.