Er is een structurele achterstand van vrouwen in de zorg, symptomen die vrouwen hebben worden vaak niet herkend of serieus genomen. Dit heeft ook te maken met dat de medische wetenschap vooral gebaseerd is op het mannenlichaam. Hierdoor worden klachten van vrouwen over bijvoorbeeld endometriose of hartklachten en andere ziektes vaak niet herkend.

Belangenorganisatie WOMEN INC zet zich actief in om vrouwenzorg zorg op de agenda te krijgen. Ze signaleren dat de zorg niet voldoende rekening houdt met verschillen tussen mannen en vrouwen. Ze willen dat zorgverleners zich bewust worden van sekse- en genderverschillen in symptomen, diagnoses en behandelingen. In het Dossier Gendersensitieve gezondheidszorg wordt dit ook benadrukt:

“Vrouwen worden vaak later gediagnosticeerd en minder adequaat behandeld dan mannen. Zorgverleners zijn zich vaak niet bewust van de sekse- en gender verschillen bij klachten. Gender sensitieve zorg vraagt om scholing en aandacht voor de verschillen in klachtenpresentatie en zorgbehoefte.” (Van Loghum, 2017).

De achterstand in de vrouwengezondheidszorg speelt al jaren. De vrouwenhulpverlening ontstond in de jaren 70 uit de tweede feministische golf. In de jaren ’80 kwamen er speciale vrouwenhulpverleningsprojecten, vrouwenopvang en consultatiebureaus voor vrouwen.  In het hoofdstuk Vrouwenhulpverlening in Nederland: beweging in en rond de gezondheidszorg beschrijven Mens-Verhulst en Waaldijk (2008) is geschreven hoe de vrouwenhulpverlening ontstond in de jaren zeventig als reactie op de dominantie van mannen kennis in de hulpverlening.

“De vrouwenhulpverlening ontwikkelde zich uit kritiek op de individualiserende benadering en wilde structurele ongelijkheid zichtbaar maken” (Mens-Verhulst & Waaldijk, 2008). Integratie in de zorg leidde soms tot verlies van specifieke aandacht voor vrouwengezondheid. De geschiedenis laat zien dat aandacht voor gender in de zorg niet vanzelfsprekend blijft, en dat hier verandering in moet komen.