Sprookjesmonster tot wereldwijde verslaving

Sprookjesmonster tot wereldwijde verslaving

Wat ooit begon als een kunstzinnig wezentje uit de fantasie van kunstenaar Kasing Lung, is inmiddels uitgegroeid tot een wereldwijd fenomeen. Labubu, het kleine monstertje met grote ogen, scherpe tandjes en een ondeugende blik, is een enorme rage op sociale media. 

De oorsprong van Labubu ligt in 2015, toen Lung een ,Hongkongs-Belgische kunstenaar die opgroeide in het Nederlandse Woerden, het figuurtje ontwierp als onderdeel van zijn serie The Monsters. Geïnspireerd door sprookjes en Scandinavische mythologie gaf hij Labubu een griezelige, maar charmante uitstraling. De echte doorbraak volgde in 2017, toen Lung ging samenwerken met het Chinese speelgoedbedrijf POP MART, beroemd om zijn ‘blind box’-concept.

En daar zit precies de magie, of misschien wel het risico, van Labubu. De knuffelachtige figuurtjes worden verkocht in gesloten doosjes, waarbij je pas na aankoop ontdekt welke variant je hebt. ‘Het verrassingselement triggert het beloningssysteem in ons brein,’ legt jongerenpsycholoog Florence Frankel uit. ‘Jongeren ervaren een kick bij het openen van zo’n doosje. Het lijkt sterk op het effect van loot boxes in games.’

De Labubu-hype kreeg extra vaart toen beroemdheden als Rihanna en K-popster Lisa ermee werden gespot. Sindsdien zijn de kleurrijke monstertjes een mix van statussymbool, verzamelobject en modeaccessoire geworden. Vooral jongeren staan in lange rijen bij pop-upshops, in de hoop een zeldzame variant te bemachtigen.

Het succes is ook financieel voelbaar: POP MART zag zijn winst afgelopen jaar meer dan verdubbelen. En zolang Labubu fans blijft verrassen én verleiden, lijkt het einde van de hype nog lang niet in zicht.

Meer hierover in onderstaande reportage waar met een jongerenpsycholoog, Florence Frankel, uitgelegd wordt wat jongeren nou zo aantrekt aan een labubu. 

Over de auteur

Melina Esajas

Mijn naam is Melina Esajas (2005), en ik ben een beginnend journalist uit Amsterdam. Mijn passie voor journalistiek begon op jonge leeftijd toen ik regelmatig met mijn familie naar het journaal keek. Op mijn elfde had ik een besluit gemaakt: Ik zou ook, net zoals de journalisten op tv, journalist wilde worden. Toen ik dertien was, verhuisde ik naar Almere, waar ik nu schrijf voor de krant 'Almere Deze Week'. Voordat ik bij een krant ging werken, heb ik mijn Havo-diploma behaald. Een van mijn meest gedenkwaardige ervaringen op de Havo was mijn driejarige periode als redacteur van de schoolkrant, wat mijn eerste stap richting de journalistiek betekende. Voor de schoolkrant schreef ik stukjes over mijn middelbare school, het St. Nicolaas Lyceum. We behandelden onderwerpen die jongeren interesseerden, zoals een artikel over vapen waarvoor ik een dokter kon interviewen. Na mijn tijd bij de schoolkrant ben ik altijd blijven schrijven. Ik heb altijd een passie gehad voor creatieve activiteiten zoals fotografie, tekenen, schrijven en muziek maken. Na al die jaren wist ik nog steeds zeker dat journalistiek mijn roeping is. Daarom was het voor mij een logische keuze om de opleiding journalistiek te volgen aan de Hogeschool Utrecht. Hier leer ik nieuwe technieken, zoals werken met audio- en videomateriaal, en bouw ik aan een uitgebreider portfolio. Tijdens mijn studie ontdekte ik dat ik zeer leergierig ben en nog meer wilde doen en leren. Daarom besloot ik te solliciteren bij de krant in Almere. Als redacteur bij Almere deze week, schrijf ik over evenementen en de cultuur in Almere, zoals Winterfest in Almere Haven, een strandschoonmaak op Almeerderstrand of pannenkoekendag voor ouderen en basisschoolkinderen in Almere Haven. Dit vind ik het leukste aspect van de journalistiek: het ontmoeten van bijzondere mensen, het leggen van contacten en het vertellen van hun verhalen.