Utrecht-Centrum

Selecteer Pagina

‘De geur is niet te harden en je voelt je niet veilig’: De Sijpensteijntunnel had een gemak moeten zijn, maar zorgt nu voor problemen

‘De geur is niet te harden en je voelt je niet veilig’: De Sijpensteijntunnel had een gemak moeten zijn, maar zorgt nu voor problemen

UTRECHT – De Sijpesteijntunnel onder Utrecht Centraal is een belangrijke tunnel voor veel Utrechtenaren om van en naar de stad te gaan. Echter moet er volgens velen het één en ander veranderen aan de tunnel. Van een onaangename geur in de tunnel tot drugsgebruik.

Marjolein Klein Nagelvort (23)

‘Ik woon zelf in Transwijk Noord en studeer rechten hier in Utrecht. De faculteit van rechten zit in het centrum van de stad en om daar te komen moet ik door de Sijpesteijntunnel. Zodra ik bij de tunnel aankom hou ik mijn sjaal voor mijn gezicht. De geur in de tunnel is niet te harden, het ruikt naar rotte eieren. Ik zou wel om kunnen fietsen en de tunnel vermijden, maar dat zou mij veel extra tijd kosten. Ik hoop dat de gemeente hier snel iets aan gaat veranderen, want dit kan niet langer zo’.

Emma Powell (29)

‘Ik fiets zelf niet vaak door de tunnel en probeer hem ook te vermijden wanneer dit kan. Een aantal van mijn vrienden wonen aan de andere kant van de stad en wanneer ik naar hun toe ga fiets ik liever een langere route. De geur in de tunnel alleen schrikt mij nog niet af, maar de junks die in en voor de tunnel staan wel. Je ziet ze vaak een beetje hangen en verward om zich heen kijken. Soms schreeuwen ze ook naar me wanneer ik langs fiets. Dit maakt dat wanneer ik wel door de tunnel fiets ik bang ben dat mij iets overkomt’.

‘Mijn veilig is voor mij toch belangrijker dan de tijd die ik kwijt met omfietsen. Dus meestal kies ik ervoor om de tunnel te vermijden. Ik krijg hierom soms te horen dat ik mij aanstel. Wanneer ik dat te horen krijg laat ik dat langs mij gaan, ik neem het risico zelf liever niet’.

Isa Markhorst (23)

‘Ik werk in een bar in het centrum en woon zelf in Rivierenwijk. Om thuis te komen van werk ga ik vaak door de Sijpesteijntunnel, omdat dit de kortste route is. Ik ga het liefst niet alleen door de tunnel. Het maakt namelijk niet uit hoe laat het is, wanneer ik door de tunnel fiets zie ik standaard mensen drugs gebruiken. Af en toe hoor je ze tegen elkaar schreeuwen of ruzie maken. Dit samen met de stank die in de tunnel hangt maakt het geen fijne route om te fietsen. Zodra ik de tunnel bereik trap ik hierom net ietsjes harder door, zodat ik er snel vanaf ben.

‘Als ik klaar ben met werken is het meestal al donker en ik voel mij niet veilig om dan alleen te gaan. Ik heb één collega die gelukkig dezelfde kant op moet als mij. Wanneer wij samen werken zorg ik standaard dat ik met hem richting huis fiets. We werken alleen niet altijd op dezelfde momenten, dus soms moet ik helaas alleen. Wanneer ik alleen fiets zorg ik altijd dat ik met een huisgenoot bel of zelfs mijn ouders. Als dit niet lukt deel ik mijn locatie. Of het echt nut heeft weet ik niet, maar het geeft mij  wel een veiliger gevoel’.

Over de auteur

Ronald Otten

Ronald Otten, geboren op 12 september 2002, te Heerenveen en opgegroeid in Blesdijke, Friesland. Ronald had vanaf jongs af aan al een fascinatie voor de natuur. Deze fascinatie bleef, waarna hij na het behalen van zijn middelbareschooldiploma koos voor de mbo-opleiding Eco&wildlife aan Yuverta in Velp. Hiervoor is hij in augustus van 2018, op 15-jarige leeftijd, op kamers gegaan. Tijdens deze opleiding hield hij zich voornamelijk bezig met de onderwerpen rond natuur, cultuur en klimaat. Tijdens zijn mbo-opleiding is hij er echter achter gekomen dat het publiek informeren zijn ware passie is. Om zo’n groot mogelijk publiek te bereiken, heeft hij daarom gekozen voor Journalistiek aan de Hogeschool Utrecht. Zijn plan is om zijn kennis en connecties vanuit Eco&wildlife te combineren met zijn journalistieke werk. Zijn doel als journalist is om mensen zoveel mogelijk te informeren over de complexiteit van de natuurlijke wereld en daarmee de kloof tussen de mens en natuur te verkleinen.