Op 11 oktober, midden in het hart van Utrecht, worden sekswerkers gevierd als trendsetters in de mode en als voorvechters van rechten. Op Coming Out Day, tijdens het Utrecht Queer Culture Festival (UQCF), trekt de modeshow “Sex Workers Who Changed History” de aandacht. Voor het stadhuis, dat in de steigers staat, ligt een rode loper waarop sekswerkers en bondgenoten de verhalen van historische helden vertellen, door middel van kleding.
Het publiek verzamelt zich rondom de loper en de mensen die bij het café er tegenover zitten draaien hun stoelen om om mee te kunnen kijken. Het evenement biedt meer dan alleen een modeshow; het gaat over zichtbaarheid, gender, macht, en de rol van sekswerkers in de samenleving. De eerste modellen verschijnen op de rode loper, gehuld in een mix van bonte kleuren en stijlen. Een van de outfits is een grote gele jurk, een eerbetoon aan de kleur die sekswerkers ooit moesten dragen in sommige steden, om hun beroep kenbaar te maken aan het publiek. De verteller op de achtergrond legt uit: ‘Geel, de kleur van bedrog, werd hun opgedrongen, maar ze maakten het hun eigen. Sekswerkers werden hierdoor onbedoeld trendsetters.’
Simone Hefting (22), een toeschouwer, kijkt geboeid naar de modellen die voorbijlopen. ‘Het is super interessant dat dit hier in het centrum tentoongesteld wordt. Het ziet er even anders uit dan normaal, maar juist daardoor trekt het zoveel aandacht,’ zegt ze enthousiast. Een vrouw paradeert in hoge hakken en een bontjas, gecombineerd met een panterprintrok, terwijl een ander een ouderwetse witte jurk draagt met een diep decolleté en felrode stippen op haar wangen als blush. ‘Deze kledingstukken belichamen verschillende periodes waarin sekswerkers ondanks onderdrukking en stigma, een blijvende invloed hadden op de modewereld.’ Verteld Mischa Tydeman (48), een van de organisatoren.
De centrale boodschap van de show wordt duidelijk. Kleding is een vorm van zelfexpressie, maar voor de sekswerkers in de geschiedenis was het ook een middel van verzet. ‘Sekswerkers verdienden meer dan mannen,’ galmt het door de luidsprekers. De verteller benadrukt hoe sekswerkers opkwamen voor vrouwen- en queerrechten, en hoe hun strijd heeft bijgedragen aan normalisatie en acceptatie.
Anne Stegeman (24), een andere toeschouwer, reflecteert op wat ze heeft gezien: ‘Ik vind het best moeilijk om zelf een statement te maken over wie ik ben door middel van kleding, het is zeker een manier om jezelf te laten horen.’ Voor haar is het evenement niet alleen een show, maar een eye-opener. De kleding en de verhalen achter de outfits laten zien hoe sekswerkers zich keer op keer hebben uitgesproken tegen onrecht en stigma.
Naast de modellen in extravagante kleding verschijnt er ook een groep vrouwen in witte broeken en blouses, met zwarte schoenen en een korset. Deze outfits staan symbool voor de diversiteit van de sekswerkers door de eeuwen heen, van glamour tot onderdrukking. Tydeman, deelt haar gedachten: ‘Het is heel bijzonder om deze historische kleding te mogen tentoonstellen vandaag. Ik hoop dat hierdoor het stigma wordt verminderd en seksuele vrijheid normaler wordt.’ Ze legt uit dat het combineren van sekswerkers en bondgenoten in de show een bewuste keuze was: ‘We hebben expres een gemixte groep zodat mensen ons serieuzer nemen.’
Terwijl de show ten einde komt, bereikt het hoogtepunt zijn climax: een stripshow op de rode loper. Nepgeld vliegt door de lucht terwijl een vrouw met weinig kleding sensueel over de loper danst en kruipt. Het publiek kijkt toe terwijl een kreet klinkt van alle modellen: ‘Sekswerk is werk! Sekswerk is werk!’ Simone Hefting is vastberaden over de impact van de modeshow: ‘Dit verdient zeker meer aandacht, vooral omdat sekswerkers hier niet als slachtoffers worden neergezet, maar als krachtige individuen die de wereld hebben veranderd.’ Die opvatting wordt gedeeld door veel bezoekers, die zich blijven mengen in de discussie.
