Utrecht – Woensdag 11 december was een avond die in teken stond van ‘rust’ voor de bezoekers van de vesper (avondgebed) in de Jeruzalemkerk. Ze bidden, zingen en zijn samen stil in deze drukke periode voor kerst.

Woensdag avond om 20.00 uur begon er in de Jeruzalemkerk een vesper die georganiseerd werd voor mensen die de rust wilden opzoeken. De periode voor kerst staat namelijk bekend als een vrij drukke periode. Alle taken van werk moeten af zijn voor kerstmis, de opdrachten van school moeten worden ingeleverd en alles moet tot in de details zijn voorbereid voor het grote moment namelijk: Kerst.

De grote houten deuren van de kerk sloegen open, een galm klonk er door heel de kerk. Een voor een gingen de mensen zitten op de stoelen die in een speciale opstelling waren neergezet voor het altaar. De ogen vangen een fel licht op van boven. Er is een projector opgehangen die een presentatie projecteert op een wit doek. Voor de mensen die de teksten van de liedjes en gebeden niet wisten, konden het oplezen vanaf de projector. Het gefluister en geroesemoes van mensen werd gestopt toen de vrouw die de vesper had georganiseerd begon te spreken. Doodstil was het. Als er een naald viel aan de andere kant van de kerk, dan konden we die horen vallen. Na een korte introductie kon het beginnen. Er werd geschoven met de kruk achter de piano en er werd een paar keer gehoest voordat de microfoon bij de mond werd gezet en het spelen van de muziek kon beginnen. Het gezang werd afgewisseld met gebeden tussendoor.

Gesloten ogen, een relaxed gezicht, meezingen met de muziek en het herhalen van de gebeden. De mensen zaten er met hun volle aandacht in. Alsof iedereen op elkaar ingespeeld was, zo klonk het! Een harmonie van allerlei verschillende soorten stemmen.

Wilma van Klaveren is één van de mensen die aanwezig was bij het avondgebed. Ze vindt het erg belangrijk dat deze avondgebeden gehouden worden. ‘Het herinnert mij aan de inhoud van kerst, namelijk dat God naar de aarde is gekomen’, zei mevrouw Van Klaveren. Het laat zien dat God deze wereld niet aan haar lot over laat.

‘De kerk brengt mensen samen in deze tijd, we zijn een echte hechte groep’, zei mevrouw Van Klaveren. De mensen zien elkaar niet alleen op dagen dat er gebeden zijn in de kerk, maar er wordt ook samen gekookt, gelezen en activiteiten gedaan. ‘Sociologisch gezien is de kerk echt een goede plek, we zijn echte vrienden’.

Aan de kerk zelf was te zien dat het een protestantse kerk was. Al kijkend om je heen hangt er rechts boven het altaar een kruis, staat er links van het altaar een orgel en voor de rest is de kerk gevuld met leegte. Er zijn geen beelden aanwezig zoals in een Rooms-Katholieke kerk wel is.

Rosa Piet heeft op locatie verslag gedaan, ze heeft hier met één van de organisatoren gesproken en heeft de vesper bij gewoond. In het onderstaande audio-bestand hoor je over deze ervaring.