Kiki Deirdre is een Nederlandse schrijver en zangeres. Ze komt oorspronkelijk uit Zeeland, maar is zo’n 10 jaar geleden naar Utrecht verhuisd om aan het conservatorium te studeren. Zaterdag 15 februari brengt ze haar eerste Nederlandstalige EP uit, dit doet ze als afsluiting van een zelfgeorganiseerde residentie bij de Nijverheid in Utrecht. Tijdens deze residentie heeft ze het EP over Zeeland geschreven en opgenomen.
Je bent aan deze EP begonnen tijdens je residentie bij de Nijverheid, hoe is die residentie van start gegaan?
‘Het is een zelfgeorganiseerde residentie, dus die term residentie heb ik er zelf aangehangen. Een vriend van mij is kapper bij de Nijverheid en die ging drie maanden reizen, toen vroeg hij of ik interesse had om drie maanden aan de slag te gaan in zijn werkplekje. Daar moest ik wel even over nadenken, want ik had niet zoveel zet centen op het moment en ik moest ergens nog bijkomen van mijn vorige project wat vrij groot was. Toen heb ik het toch gedaan maar niet met de verwachting dat hier iets moest komen. Uiteindelijk nam het toch een wending, omdat ik mezelf de ruimte gaf om te maken en toen vroeg de programmeur bij de Nijverheid of ik dit niet op een manier wou afsluiten? Dat was het moment dat het belletje bij mij wel een beetje is gaan rinkelen van goh, misschien moet ik toch nog iets meer een schop onder mijn reet en het afmaken.’
Heeft de residentie op een manier invloed gehad op het maken van de EP?
‘Ik kom echt al heel lang bij de Nijverheid en ik ken ook wel iedereen die daar zit, dus in het sociale aspect had ik er wel zin in. Maar in het proces van maken zie ik mezelf als vrij introvert en ik moet mezelf ook terugtrekken om echt in een project te duiken. Dus misschien omdat ik me daar erg thuis voelde en naar buiten kon gaan, ik mezelf beter kon terugtrekken en verder kon werken. Ook ben ik door deze residentie meer gaan nadenken over Nederlandstalig schrijven, want het bevalt me enorm en is ook echt iets moois uitgekomen. Dus dat hangt nu een beetje in de lucht, van ga ik meer Nederlandstalig werk maken ja of nee.’
Over Zeeland is geïnspireerd door herinneringen van je jeugd in Zeeland, aan wat voor herinneringen kan ik dan denken?
‘Er is een hele specifieke herinnering. Die beschrijf ik op het allereerste nummer op het EP. Dat is een herinnering aan de Oosterschelde kering, ik was ongeveer een jaar of 11 en toen gingen we op onze kleine fietsjes als een soort schoolreisje de Oosterschelde kering oversteken. Ik kan me heel goed herinneren hoe onwijs moeilijk dat was, je zit op een fiets wat niks voorstelt en je bent als klein meisje tegen weer en wind aan het intrappen om met als doel om die kering over te steken. Dat zagen wij als heel normaal, omdat de Oosterschelde kering zo’n onderdeel is van Zeeland en de Zeeuwse mensen. Als ik daar nu op terug kijk is dat best wel een bizar beeld. Ook de kleinschaligheid die ik heb ervaren van de provincie. Ik hou van in de stad wonen, maar ik zie nu ook wel de schoonheid in de kleinschaligheid van Zeeland. Daarnaast de gedachten van vergankelijkheid van familie en mensen die ik heb gekend.’
Hoe uit dit zich in je muziek?
‘Vooral in woorden. Ik ben een muzikant die vooral vanuit woord muziek maakt. Ik ben in het Nederlands een stuk letterlijker dan in mijn Engelstalige woord, dus je kan vooral veel letterlijke omschrijvingen horen die ook wel hand in hand gaan met wat meer nostalgische, aangedikte, poëtische teksten. Bij mij begint muziek altijd met tekst, ik schrijf gedichten en vanuit daar ga ik inkleuren. Vanuit daar ontstaat er een klankleur op gitaar, dit kan zowel contrasterend zijn op de sfeer die de tekst uitdraagt of ondersteunend. ‘
Wat maakte dit proces extra bijzonder?
‘Het is denk ik een van het persoonlijkste wat ik ooit gemaakt heb. Het zijn persoonlijke verhalen en hiervoor heb ik altijd erg geprobeerd universele verhalen te schrijven en over te brengen op mensen. Maar ik denk juist omdat het persoonlijke verhalen zijn dat het universeler is. Ik kan dat niet voor mensen bepalen, maar ik denk wel dat dat dit werk bijzonder maakt.’
Aankomende zaterdag is de afsluiting van je residentie en de release van je EP, wat hoop je te bereiken die dag?
‘Niet zo veel. Ik heb een PowerPointpresentatie gemaakt en ik hoop voor mezelf de humor weer een beetje terug te bereiken. Het vorige project was voor mij zo groot en ik ben zo precies geweest, waardoor ik ook een beetje de humor ben verloren en de ruimte voor verassing. Dus ik heb het voor zaterdag voorbereid, maar er is heel veel ruimte voor verassing en die zal er zeker zijn.’
Ben je ook bezig met een volgend project of heb je al een idee?
‘Ik ben nog niet bezig met nieuw werk, het werk van nu ga ik uitbrengen op fysieke cd’s en na de show wil ik dit nog verder uitwerken. Ik hoop dat ik deze muziek met medemuzikanten kan opvoeren, want er zijn ook wel andere muzikanten die hieraan hebben meegewerkt. Of dit in een reeks is of in enkele performance show durf ik niet te zeggen. Ik ga me in ieder geval niet verbreden, maar verdiepen in het werk wat ik nu gemaakt heb.’
