Utrecht Science Park

Selecteer Pagina

Van werven naar doneren: week van de stamceldonor

Van werven naar doneren: week van de stamceldonor

Foto: Luna Mathijse - TxMiller aan de Heidelberglaan 7

UTRECHT SCIENCE PARK – Voor patiënten met leukemie kan een stamceltransplantatie kans op genezing bieden. Maar hoe je aan zo een transplantatie komt, is een tweede. Deze week is het stamceldonorweek, een initiatief van Stichting Matchis: het Nederlands Centrum voor stamceldonoren. Specifiek vandaag, de stamceldonor wervingsdag. Deze dag is in 2018 in het leven geroepen door stichting TXMiller in samenwerking met stichting Matchis en GenDx. 

TxMiller staat vandaag stamceldonoren te werven op het Utrecht Science Park, specifiek in de gebouwen van de Hogeschool Utrecht aan de Heidelberglaan 7 en Bolognalaan 101, om een jonge en gezonde doelgroep te bereiken.

‘Er komt veel meer bij een stamceldonatie kijken dan de meeste mensen denken’, zegt Bert Elbertse van stichting Matchis. Matchis is een non-profitorganisatie die zich sinds 2008 inzet voor het vinden van een passende donor voor patiënten met leukemie en andere bloedaandoeningen. De stichting beheert een nationaal stamceldonorregister, brengt patiënten in contact met geschikte donoren en faciliteert het stamceldonatie- en transplantatieproces.

Bert Elbertse licht ons graag in over de route die men aflegt voor het doneren van stamcellen:

‘Het donorproces is een heel traject. Je registreert je via de website van Matchis. Dan lever je een hele lijst in met wat vragen over je gezondheid, over je leeftijd, je adres, et cetera. Je krijgt een setje wattenstaafjes toegestuurd, die haal je langs de binnenkant van je wang en die stuur je weer naar ons terug. Dat sturen wij weer door naar het laboratorium, trouwens allemaal anoniem, waarna je wordt getypeerd. Dan staan je stamcelgegevens, je weefseltyperingstatus in het wereldwijde donorbank.

Voor 99% van de geregistreerden is het daarmee eigenlijk afgelopen. En die zullen nooit opgeroepen worden als stamceldonor.

Nou, behoor je nou tot die 0,2% die toch opgegroepen wordt, dan gaat het volgende proces in gang: we bellen je op en vragen of je nog steeds bereid bent om stamcellen te doneren, want het blijft altijd vrijwillig. Voldoe je ook nog aan de eisen, want je kunt ook bijvoorbeeld 10 jaar na inschrijving opgeroepen worden en kan er van alles wel veranderd zijn. Maar voldoe je nog steeds aan de eisen en wil je nog steeds? Dan kom je bij ons langs. Je krijgt een bloedonderzoek, een medisch onderzoek en vervolgens hakken we de knoop door. Wil je nog steeds, dan gaan we beginnen met de procedure. Je kunt op twee manieren stamcellen doneren. De meest bekende, maar de minst voorkomende is direct via het beenmerg.

Je gaat een dag naar het ziekenhuis, onder narcose, naar de operatiekamer. Dan krijg je een prik in de bovenkant van je bekken, onder je rug. En dan halen we die stamcellen rechtstreeks uit je beenmerg. Je mag daarna gelijk weer naar huis, maar doe een beetje rustig aan. Je zult ook best wel wat pijn in je onderkant van je rug hebben. Soms duurt dat een dag, soms duurt dat twee weken.

 

De andere methode, veel onbekender, maar die komt in 70% van de gevallen voor, is via het bloed. Je krijgt een paar dagen van tevoren, voordat je gaat doneren, een inspuiting. Daarmee halen we de stamcellen uit je beenmerg: die komen dan in je bloedbaan terecht. In het ziekenhuis kom je op een bed te liggen, waar je een slangetje in elke arm krijgt. Daar spoelen we eigenlijk je bloed doorheen. We halen de stamcellen uit het bloed via hemaferezen: een filterapparaat. De stamcellen zie je letterlijk naast je in een zakje vallen en het bloed waar de stamcellen uitgefilterd zijn, komen weer regelrecht in je bloedbaan terecht.’ 

 

Over de auteur

Luna Mathijse

Mijn naam is Luna Mathijse en ik ben journalist in opleiding aan de School voor Journalistiek.