KANALENEILAND – Coen Mobach is een drijvende kracht achter een schoner en groener Kanaleneiland. Als sociaal voorlichter en energie zet hij zich dagelijks in voor zijn wijk, onder andere via buurtacties, voorlichting en vergroening. Hij is werkzaam bij het Wijk Informatie Punt, dat onder de wijkcoöperatie valt en onder andere gevestigd is in het Krachtstation. Vanuit daar helpt hij bewoners met allerlei vragen en problemen, zoals het leren van de Nederlandse taal en duurzaamheid. En nu de Dag van het Milieu immers is aangebroken, is het een goed moment om stil te staan bij mensen zoals Coen Mobach die zich ondanks alle uitdagingen blijven inzetten voor hun wijk.
De wijkcoöperatie in Kanaleneiland merkte al enkele jaren geleden dat veel bewoners met vragen en problemen geen idee hebben waar ze hun informatie moeten zoeken, zeker als ze de taal niet kennen of niet digitaal vaardig zijn. Als bijdrage tot een oplossing brengt Mobach de informatie naar hen toe. ‘Daarvoor heb ik een papieren sociale kaart gemaakt,’ legt hij uit. ‘Zodat mensen niet alles op internet hoeven zoeken en zo raak ik ook beter in contact met hen waardoor ik ook kan vragen naar waar hun problemen liggen.’
Daarnaast gebruikt hij zijn rol om bewoners te motiveren zich in te zetten voor een groenere leefomgeving. Naast het Wijk Informatie Punt zijn er ook Whatsapp groepen zoals “Groene Vingers” en “Schone Stad” waarin veelzijdige berichten worden gestuurd over aangeboden stekjes of website over groene tips. Het is Mobach opgevallen dat veel mensen plantsoenen en geveltuintjes hebben geadopteerd maar dat zij niet verder weten hoe ze het moeten onderhouden. In de whatsapp groepen wordt dan ook hulp aangeboden. ‘Er is een levendige uitwisseling. Zelfs mensen uit het volkstuinencomplex aan de overkant van het kanaal doen mee.’
Een succes is de Alexandertuin, een betegeld plein dat met gemeentelijk budget werd omgetoverd tot een groene plek. De tuin is feestelijk geopend samen met de woningcorporatie en de gemeente. ‘Sindsdien weten mensen mij wel beter te vinden.’ vertelt Mobach. ‘Door dit soort activiteiten en kleine evenementen te houden, maak je jezelf meer kenbaar. Zo komen mensen sneller met de vraag of ik hen kan helpen met het vergroenen van hun tuin.’
De samenwerking met de gemeente loopt vlot. Dit komt doordat Mobach directe communicatie heeft met het wijkbureau en ambtenaren. ‘We kunnen snel schakelen en de communicatie loopt voorspoedig wanneer dat nodig is,’ vertelt Mobach. Met extra budget van de gemeente wil hij nu meer activiteiten organiseren in de Alexandertuin. Het huidige groepje dat de tuin onderhoudt is nog redelijk klein. ‘We hopen door deze activiteiten meer mensen te betrekken.’
Maar of dat gaat lukken, is de vraag. ‘Veel bewoners hebben andere prioriteiten. Het valt mij op dat veel tuinen rondom de Alexandertuin nog volledig betegeld zijn. Dat is voor mij echt een doorn in het oog,’ zegt Mobach.
Eind mei, tijdens de eerste Utrechtse Plandeel Week, deed Mobach ook mee met zijn eigen plandelactie. Plandelen is wandelen plus plastic- en zwerfafval rapen. ‘Uiteindelijk kwamen er zes mensen opdagen, wat minder was dan gehoopt. ‘Toch hebben we samen een flinke zak zwerfafval opgehaald,’ vertelt hij. Samen met Dirk Supermarkt was er ook fruit voor de deelnemers. Mobach had ook afval-bingokaarten meegenomen om het leuker te maken. Eerder die week was hij aanwezig bij de opening van de Plandelweek bij het MBO Utrecht, waar Anton Damen (“Plandelman”) op dreef was om de studenten te enthousiasmeren.
Maar het blijft lastig om jongeren genoeg te betrekken, stelt Mobach. ‘Bij het MBO doen normaal maar drie of vier studenten mee aan de plandelacties. Daarom zijn de Plandelman en ik nu bezig met een maandelijkse opruimacties opzetten bij het Globe College en gekoppeld aan een les.’ Zo hoopt Mobach meer jongeren te bereiken en ook meer bewustzijn te creëren over het belang van een groene leefomgeving.
Wat opvalt is dat Mobach zelf nauwelijks plezier heeft van het plandelen. ‘Ik vind het eigenlijk verschrikkelijk. Maar de ergernis dat het afval er ligt is groter.’ Mobach beschrijft het soms als een soort strafcorvee. ‘Dit komt ook doordat ik zelf alles moet regelen, van posters uitdelen tot flyers maken. Dan komen er vervolgens een paar mensen en de volgende dag ligt het afval er weer,’ gaf hij aan.
Ondanks dat gaat Mobach door. ‘Ik ben van lange adem. Het sterke irritatiegevoel blijft me dus motiveren.’ Hetgeen wat hij mist is een team van mensen hem heen. ‘Als je je kan inzetten met meer mensen, bereik je ook meer mensen. Dan worden de acties hopelijk groter en bekender in de buurt,’ zegt Mobach.
Voor de komende jaren ziet hij genoeg kansen. De gemeente Utrecht wil het autogebruik terugbrengen, zo komt er een autoluwe wijk Merwede. Daarnaast is Kanaleneiland-Zuid die eerste buurt die van het gas afgaat en hiervoor moeten veel straten open. ‘Zodra die straten weer worden ingericht, liggen er kansen om de wijk groener te maken.’
Toch blijft hij ook realistisch: hij verwacht niet dat de mentaliteit van de bewoners snel zal veranderen. ‘Als we door blijven investeren in educatie en bewustwording bij de jeugd, dan bestaat er een kans dat die mentaliteit over de jaren heen nog weleens anders kan worden.’
Voor wie denkt dat het zinloos is om bij te dragen aan de vergroening, heeft Mobach een duidelijk antwoord: ‘Je kunt klagen dat de gemeente het niet opruimt, of je steekt zelf de handen uit de mouwen. Zo maak je de wereld elke dag een stukje schoner, mooier én groener.”
