WOERDEN – Nederland heeft te maken met een groot personeelstekort. Zo ook in het leerlingenvervoer voor bijvoorbeeld speciaal onderwijs. Deze doelgroep heeft veel baat bij structuur en regelmaat, maar door een tekort aan bestuurders kunnen bedrijven dit niet meer bieden. Jolanda van Schaijk is moeder van twee kinderen die gebruik maken van leerlingenvervoer in regio Utrecht. 

“Toen mijn oudste gediagnosticeerd werd een spierziekte, wisten wij al vrij gauw dat we op zoek moesten gaan voor vervoer naar school. In het begin kon hij nog wel lopen, maar hoe ouder hij werd, hoe meer hij zijn rolstoel nodig had. We hebben het een poosje op een reguliere basisschool in de buurt geprobeerd. Helaas werkte dat voor hem niet dus werden wij afhankelijk van speciaal onderwijs. Onze dochter zit wel nog op een reguliere basisschool. Daar gaat het best goed maar volgend jaar gaat ook zij naar speciaal onderwijs. Met een baan en twee kinderen op verschillende scholen, ben je erg afhankelijk van vervoersbedrijven en zorg taxi’s.  

De aanvraag van leerlingenvervoer is echt een drama geweest. Elk jaar opnieuw ga je door een heel traject heen met duizenden papieren en bewijzen. Mijn kind is permanent ziek, dat is niet in een volgend schooljaar over. Vorig jaar kregen wij het bijna niet voor elkaar om het vervoer rond te krijgen. Er zouden namelijk geen bedrijven meer zijn die door onze wijk kwamen. Een week later komt er een gezin in de straat wonen die net asiel gekregen heeft en ik zie hen vervolgens van en naar de kinderopvang gereden worden. Je wilt als ouder niet oordelen over andere gezinnen, maar het is vervelend dat het ons soms zo lastig gemaakt wordt dat je blijkbaar jaloers kan worden op andere situaties. 

Na een zeer lang traject bij de gemeente, was het uiteindelijk gelukt om voor drie dagen in de week een leerlingenvervoer busje te krijgen. Voor de andere twee dagen waren we zelf verantwoordelijk. Gelukkig is de school erg meedenken en mogen we hem op die dagen een half uurtje later brengen zodat we iedereen op zijn plek krijgen. Op de dagen dat hij wel opgehaald wordt zijn de problemen ook niet mild. 

“Soms stonden we een uur in de regen te wachten zonder enige informatie.”

Welk bedrijf ons helpt zou ik willen noemen want ik denk echt wel dat zij hun best doen om voor iedereen klaar te staan. Helaas gaat het alsnog wel eens goed fout. Een paar weken geleden stond ik met mijn zoon op de hoek van de straat te wachten. Dat doen we elke dag zodat de chauffeur niet de moeilijke bochten in ons hofje hoeft te maken. Het regende een beetje dus we hadden een paraplu en een dekentje meegenomen. Toen na een half uur de taxi er nog niet was zijn we maar gauw naar binnen gegaan en heb ik ze gebeld. Wat bleek? De chauffeur die onze rit had was vorige week met ontslag gegaan en de nieuwe was nog niet genoeg ingewerkt. Hij was wel onderweg maar had geen idee hoe laat hij zou komen. 

Dat de taxi wel eens een half uurtje later kan zijn door file, of dat er een keertje iemand anders is vanwege ziekte, dat kan een keer gebeuren. Wat alleen vervelend is, is dat dit sinds corona eigenlijk een paar keer per maand voorkomt. Ze hebben te weinig personeel rond lopen om kleine tegenslagen op te vangen. De laatste tijd gebeurt het meerdere keren in de week dat er een andere chauffeur is. Voor de meeste kinderen zal dat vast geen probleem zijn. Juist de kinderen die gebruik maken van zo’n taxi hebben behoefte aan regelmaat en vaste gezichten. Het aller vervelendste vind ik dat soms de kinderen veel te laat opgehaald worden. Zowel bij ons thuis als bij school. Chauffeurs moeten soms zulke rare routes rijden dat ik mijn kind tussen half drie en zes uur kan verwachten. Gelukkig wordt ik wel bij de stop voor ons huis gebeld dat ze er bijna zijn, maar dit is alsnog te bizar voor woorden. 

Mijn zoon heeft veel last van al die onzekerheden. Hij wilt zelfs nu niet meer naar school toe omdat hij bang is dat weer andere mensen er zijn. Het doet ontzettend veel pijn aan mijn moederhart om hem niet zo mee te zien worstelen. 

Het afgelopen jaar ben ik veel in contact geweest met andere ouders in onze regio. Zij lopen tegen dezelfde problemen aan. We zijn bezig om te kijken bij de gemeente wat zij eraan kunnen doen. We worden bij de vervoersbedrijven namelijk steeds op de gemeente gewezen en de gemeente stuurt ons weer naar de vervoerders. Alleen de gemeente is wel verantwoordelijk over welke bedrijven zij inkopen elk jaar. 

Ik hoop dat gauw voor alle kinderen in de regio, maar ik vrees ook door heel het land, dat dit snel weer goed geregeld wordt. Dat alle kinderen weer op een veilige en stabiele manier van en naar school gebracht kunnen worden.” 

De naam van Jolanda is gefingeerd, de echte naam is bij de redactie bekend.