Op de Nachtegaalstraat gaat een Utrechts icoon in antiek en designproducten weg. Eigenaar Hans Willemsen sluit na 20 jaar de eigenaar te zijn van de antiekwinkel, de deuren. Nadat hij de winkel overnam, was hij met veel plezier bezig geweest om van inboedel naar antiekmarkt af te reizen voor zijn producten. Ook zijn keuze om over te stappen naar te gaan naar designproducten heeft hem en zijn klanten veel plezier geleverd. Ook tijdens de coronaperiode, waarin zijn eigen gezondheid kwetsbaar was, bleef hij graag in contact met zijn klanten. Nu is hij 70 jaar oud en heeft hij besloten dat het genoeg is geweest; het Aloude sluit, maar niet helemaal.
U bent 20 jaar druk bezig geweest met antiek en design, hoe kijkt u terug op de afgelopen jaren?
‘Hoe het is gegaan de afgelopen 20 jaar Ik heb daar nog goed over nagedacht en ja, toen ik het overnam was het ook al een antiekwinkel. 10 jaar geleden ben ik overstag gegaan van antiek naar design en ben ik mij meer bezig gaan houden met designspulletjes. Dat hielp mij ook met nadenken van wat wil ik? Antiek was een beetje dood aan het gaan, je kreeg het aan de straatstenen niet meer kwijt en ik vond het nog steeds heel leuk om er mee te spelen. Dus als er een huis was in een wijk met een inboedel verkocht moest worden, dan sloeg ik mijn slag en had ik weer een winkel met designspullen of antiek. Het plan wat ik in mijn hoofd had is dan uiteindelijk ook uitgekomen.’
Waarom had u destijds een antiekwinkel overgenomen?
Ik heb altijd gewerkt als directeur van onderwijsinstellingen en op een gegeven moment kreeg ik de kans om dit antiekwinkeltje over te nemen en ja, dan ga je toch wel meer over na denken van ‘ik voel me bevoorrecht’. Ik kom uit het jaar 1953, en ik herken veel dingen die ik bij familie heb zien staan als kind. Die spullen waren ook met kwaliteit gemaakt en blijven ook goed in waarde en ze zijn nu ook terug in smaak. Een designkast met 3 verschillende kleuren die ik vroeger bij mijn tante zag staan, verkocht ik toen ook aan verschillende liefhebbers. Daarom vind ik het ook erg leuk om gedaan te hebben en heb daarom ook het winkeltje overgenomen.
Wat is de reden dat u halverwege over bent gegaan naar design en hoe is die verlopen?
Het kwam er een beetje op neer dat toen ik het over had genomen van mijn voorganger, ik was directeur van een UMC-school voor kinderen die opgenomen moesten worden. (Een school voor opgenomen kinderen, RED). Dat was net in de tijd dat ook de euro kwam en de vorige eigenaar zag er zo tegen op om alles om te prijzen van gulden naar euro. Toen ik het overnam heb ik het doorgezet en na 10 jaar zat ik er goed in vast. Na een inboedel kreeg ik ook een keer jaren 60/70 spullen die qua vraag en kwaliteit de goede spullen waren om te verkopen als design artikelen. Zo heb ik een beetje afstand en afscheid genomen van het antiek.
We zijn nu al lang uit corona, waarom sluit u de winkel nu en niet tijdens de lockdown?
Ik ben gezegend om het werk in deze winkels te kunnen doen. Ik heb het wel verkocht aan mijn dochter, die heeft mij geholpen de winkel draaiende te houden. Hierdoor had ik geen huur in periodes waar ik geen inkomsten had. Maar nu, een jaar verder, woont mijn dochter boven de winkel en word ik volgend jaar 70. Zij kan het gaan verhuren en dat was voor mij redenen genoeg om te zeggen ik ga stoppen. Het had nog langer gekund maar nee, hoe het nu is verlopen voelt 100 procent goed.
Vind u het jammer dat de winkel verdwijnt en u geen opvolger kunnen vinden?
Ja, kijk voor mijzelf vind ik het prima. Je begint daar aan 20 jaar geleden. Ik heb ook kinderen, een tweeling die nu 30 jaar zijn en toen ze op kamers gingen heb ik ze door de winkel laten gaan, en dat was voor mij toch een openbaring dat de nieuwe generatie die er is om in een winkeltje te gaan neuzen en kopen. De oudere generatie hebben hun eigen spulletjes al hebben. Daar merk je toch dat de vraag eigenlijk verdwijnt. 10 jaar geleden ging je naar de kringloopwinkel of gooide je het maar weg. Nu kan je het op pimpen en is het geen heilig schending als je een kastje geel of paars schilderde, dat mag nu wel en zo krijgt het een nieuwe eigenaar en nieuw leven.
Wat zijn uw plannen nu u niet meer aan de winkel gaat werken?
Ik vind het nog steeds leuk om ermee bezig te zijn. Ik hou de website ook en ga die laten veranderen om een soort online winkel te maken. Ik heb ook nog een showroom gehuurd maar dat is meer om ‘af te kicken’. Ik wil niet direct finaal stoppen en hoop meer tijd uit te rekken met sociale contacten om toch nog iets hiermee te blijven doen. Je kan zeggen dat de geest van het aloude online nog een beetje doorleeft. Mijn schoonzoon is landschap architect en die vindt het ook leuk om de social media te beheren. Die regelt ook de website en ik vraag het ook aan hem om de nieuwe spullen te promoten. Ik heb volgende week ook weer een inboedel om weer wat spulletjes te kopen en verkopen, ik kan het gewoon niet laten. Mijn ouders hadden vroeger ook een warenhuis met oud speelgoed. Ik ben nu 70 en het is gedaan, hier zit een gelukkig mens.
