Soley Omarsdottir is eigenaar van Atelier Buitengewoon. Vanuit een groot IJslands gezin van 5 kinderen groeide Soley op met hart voor de zorg. Met drie zorgkinderen binnen het gezin leerde ze al vroeg hoe belangrijk een veilige plek is. Deze visie zette ze voort als ondernemer met Atelier Buitengewoon: een dagbesteding voor mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt door verschillende redenen. Maar nu, na jaren van toewijding, moet Soley met pijn in het hart de vestiging in Woerden sluiten.

Hoe is Atelier Buitengewoon tot stand gekomen?

 ‘Mijn passie voor de zorg heb ik van jongs af aan meegekregen en heb ik doorgezet in mijn opleiding vaktherapie en mijn baan als dagbestedingsbegeleider in de forensische kliniek. Dit vond ik ontzettend leuk om te doen maar ik ben destijds helaas uitgevallen in deze functie door medische omstandigheden. Echter liet ik mij hier niet door tegenhouden om mensen te blijven helpen die dit nodig hadden en besloot: “dan doe ik het zelf wel!”  ik heb toen mijn liefde voor kunst en zorg verenigd in de vorm van een kunstzinnige dagbesteding: Atelier Buitengewoon. Het Atelier biedt een veilige plek voor mensen die tussen wal en schip vallen op de arbeidsmarkt, nergens thuishoren of de druk van buitenaf niet goed aan kunnen. Hier bieden wij een dagbesteding voor deze doelgroep en gebruiken kunst als middel om mensen mentaal in beweging te brengen en duidelijk te maken: je mag er zijn! Door het grote succes en vele positieve reacties zijn we gegroeid en hebben we uiteindelijk drie vestigingen kunnen openen, verspreid over het hele land.’

Jullie hebben net het nieuws naar buiten gebracht dat de vestiging in Woerden het helaas niet heeft overleefd.  Wat waren de doorslaggevende factoren waardoor Atelier Buitengewoon in Woerden uiteindelijk moest sluiten?

‘Voor ons lag uiteindelijk de grootste uitdaging op financieel vlak. De huur van het mooie pand in Woerden was net te hoog, het betalen van de begeleiders nam ook een flinke hap uit het budget en de inkomsten uit de verkoop van kunst waren niet voldoende om de kosten te dekken. Het aantal deelnemers speelde daarbij ook een rol: er waren er niet genoeg om financieel stabiel te blijven. Daarnaast had het Atelier te maken met concurrentie van andere zorginstellingen in Woerden, waardoor mensen ons misschien minder makkelijk wisten te vinden. Ondanks alle inzet en passie van het team was het uiteindelijk niet meer haalbaar om de deuren open te houden.’

 Wat doet de sluiting met u persoonlijk?

 ‘Ik kan alleen maar zeggen dat ik het echt verschrikkelijk vind. Woerden was voor Atelier Buitengewoon een prachtige plek. Een warme, gezellige gemeente met geweldige mensen, waar deelnemers en begeleiders samen een creatieve en veilige omgeving vormden. De sfeer was altijd goed, de samenwerking met de huurbaas verliep prettig en de deelnemers maakten prachtige kunstwerken. Atelier Buitengewoon in Woerden voelde voor mij dan ook echt als de kers op de taart van de 3 filialen. Helaas is de koek nu op en moet ik, binnenkort toch echt de deuren sluiten. Het raakt mij het meest dat ook het personeel en de deelnemers in zo’n rollercoaster terecht komen. Ook maakt het me boos. Je stelt jezelf steeds de vraag: “Waarom? Had het niet anders gekund? En waarom kunnen we niks meer doen?” Toch probeer ik wel positief te blijven. Het is goed dat ik nu meer tijd en geld kan besteden aan de overige twee locaties in Hilversum en Breukelen. We krijgen met de sluiting net wat meer ademruimte. Daar zijn we als bedrijf echt aan toe.’

 Wat zou er volgens u moeten veranderen in de zorgsector om initiatieven als atelier buitengewoon te laten overleven?

‘Ik vind het spijtig om te zien dat er in de afgelopen jaren zoveel is bezuinigd op de zorg, terwijl de kosten juist enorm zijn gestegen. De vergoedingen voor de zorg die wij bieden blijven achter, en de gemeente voelt zich niet verantwoordelijk om dit gat te dichten. Dat is voor ons echt problematisch. Mijn belangrijkste oproep aan de regering is: maak meer geld vrij voor de zorg. De vraag naar mentale zorg, zoals wij die bieden, groeit alleen maar, maar de financiële ruimte om dit te blijven doen wordt steeds kleiner. Daarnaast is er veel wantrouwen naar kleine zorginitiatieven, waardoor we ons aan een enorme hoeveelheid regels moeten houden, hoe klein ons bedrijf ook is. We moeten veel investeren in certificaten, gediplomeerd personeel en allerlei cao-aansluitingen, terwijl die eisen niet echt relevant zijn voor de zorg die wij proberen te bieden. Als de regels iets versoepeld worden en er meer vertrouwen komt in kleinschalige zorgverleners, dan kunnen initiatieven zoals Atelier Buitengewoon blijven bestaan en hun waardevolle werk voortzetten.’

Wat zijn uw plannen voor de toekomst?

‘In de toekomst hoop ik de andere 2 filialen in Breukelen en Hilversum financieel gezond te houden. Mocht de regelgeving ooit versoepeld worden en er meer financiële ruimte komen, dan blijft de wens om verder uit te breiden. Ik zou graag nieuwe filialen openen om nog meer mensen een veilige en creatieve plek te bieden, waar ze zich kunnen ontwikkelen en ondersteuning krijgen in welke vorm dan ook.’