Tijdens de ramadan organiseerde het Islamitisch Cultureel Centrum Woerden (ICCW) speciale iftar-avonden voor vluchtelingen uit de noodopvang. Elk weekend kwamen er zo’n vijftig mannen samen in de moskee om na zonsondergang het vasten te verbreken. Het initiatief werd gedragen door bestuursleden, vrijwilligers en buurtgenoten die met eenvoudige middelen een warme, open plek wilden creëren.
n Woerden verblijven momenteel ongeveer 200 asielzoekers in de noodopvang aan de Bleek 1, voornamelijk mannen uit landen als Syrië, Soedan, Eritrea, Somalië en Nigeria (Gemeente Woerden, z.d.). Daarnaast worden er op dezelfde locatie ongeveer 145 Oekraïense vluchtelingen opgevangen. De tijdelijke opvanglocatie in de stad is onderdeel van de landelijke noodcapaciteit. Omdat er weinig tot geen vrouwelijke islamitische vluchtelingen in Woerden zijn, werd de iftar alleen georganiseerd in de mannenruimte van de moskee.
“In Woerden verblijven vooral mannelijke vluchtelingen, veelal alleenstaand,” legt Mohamed Barkouki, bestuurslid van het ICCW, uit. “Vrouwelijke vluchtelingen zijn er wel, maar zij komen vooral uit Oekraïne en hebben vaak geen religieuze of culturele band met de ramadan. Het was voor ons logisch om de deuren open te zetten,” vervolgt hij. “Ramadan draait niet alleen om vasten, maar vooral om verbinding. Voor mensen die tijdelijk hier zijn, die alles achter zich hebben gelaten, kan het waardevol zijn om zich ergens even onderdeel van te voelen.”
Woerden kent maar één moskee en deze is al ruim twintig jaar een centrale plek voor de Woerdense islamitische gemeenschap. Behalve voor het gebed is er ruimte voor onderwijs, ontmoeting en dialoog. Toch blijven sommige initiatieven bewust kleinschalig. “We organiseren deze iftar-avonden niet groots of voor de buitenwereld,” legt Barkouki uit. “We doen dit omdat het onze religieuze én menselijke verantwoordelijkheid is. Gastvrijheid is iets fundamenteels in de islam.”
De avonden waren eenvoudig opgezet. Geen flyers, geen programma’s – gewoon een ruimte, tafels en een maaltijd.Vrijwilligers zorgden voor het koken, de opbouw en het opruimen. “Het idee was om een moment van rust te bieden, met iets warms op tafel. Meer hoeft het niet te zijn,” benoemt Barkouki.
Een van de vrijwilligers is Zahia Sarti. Ze stond meerdere weekenden in de keuken van de moskee. “We begonnen meestal op vrijdag met de voorbereidingen,” vertelt ze. “Soms kookten we linzensoep of rijst met kip, soms soep met brood. Er werd niet ingewikkeld gedaan. Zolang het maar met aandacht was gemaakt.”
Voor Zahia zit daar precies de waarde van deze avonden in. “In de islam is het zorgen voor elkaar geen extraatje. Het is onderdeel van wie je bent. Zeker in ramadan. Als je kunt geven, dan geef je. Niet voor jezelf, maar omdat je gelooft dat het een verschil kan maken.” Ze benadrukt ook dat ze dit volledig vanuit liefde doet, en niet uit plicht. “Een maaltijd, een tafel, een rustige plek. Dat is niet veel, maar soms is dat precies genoeg. Het is niet belangrijk of iemand je dankt. Wat telt, is dat iemand zich gezien voelt.”
Volgens haar was de sfeer iedere keer anders, maar altijd warm. “De eerste keer kwamen mensen wat stil binnen. Ze kenden elkaar niet. Maar aan het eind van de avond werd er gepraat, zelfs gelachen. Je voelde dat het iets losmaakte.”Ook Barkouki zag het effect van dichtbij. “Je zag mensen opbloeien. Ze kwamen terug, vroegen of ze mochten helpen. Je merkte dat ze zich echt welkom voelden en dat is precies wat we hoopten te bereiken.”
Of er een vervolg komt, is nog niet duidelijk. De organisatie wil eerst kijken hoe de opvang zich verder ontwikkelt en of er ruimte is om het initiatief uit te breiden. Maar de intentie is er zeker. “Als moskee willen we meer zijn dan een gebouw,” zegt Barkouki. “We willen een gemeenschap zijn. Dat is wat de islam ons leert en dat begint met zulke momenten.”
