De gemiddelde gepensioneerden zullen hun vrije tijd invullen met rust en ontspanning, maar niet iedereen deelt deze gedachte. Op 74-jarige leeftijd is Michael Stallvord nog reuze actief. Als vrijwilliger en initiatiefnemer van De Duurzaamheidswinkel in Woerden probeert hij op deze leeftijd nog een steentje bij te dragen aan een duurzame wereld.

De Duurzaamheidswinkel is zoals Stallvord het zelf noemt meer een ‘bezoekerscentrum’ in plaats van een winkel. Het is een pand in hartje Woerden waar men terecht kan voor alle vragen en problemen op het gebied van duurzaamheid.

De start naar een duurzame wereld

Michael zijn passie voor duurzaamheid en de opzet van de winkel kwam niet uit het niets vallen. ‘Ik ben vroeger actief geweest in de wijk Molenvliet hier in Woerden. Ik heb hier een wijkplatform opgericht waarmee ik taken kreeg die te maken hadden met duurzaamheid en gezondheid. Op die manier kwam ik er bijvoorbeeld achter dat de wijken van aardgas af moesten.’ Als oud-verkoper bij elektrotechniek bedrijf Siemens had hij altijd wel interesse in de techniek van het vak. ‘In dat kader ben ik tegen Lex Albers (mede-initiatiefnemer) aangelopen en hebben we informatieavonden opgezet op het gebied van energietransitie. Dit waren clubjes van ongeveer 30 mensen waarin we discussieerden over de toekomst van energie.’

Michael en Lex zijn ook mede-oprichters van Woerden Energie: een energiecoöperatie die zich bezighoudt met het grote plaatje, zoals windmolens en zonnevelden. Toch misten de twee mannen nog iets. ‘Een energiecoöperatie bestaat natuurlijk uit leden en het liefst zo veel mogelijk leden, maar op welke manier komen we nu aan leden? Vanuit deze gedachte besloten we De Duurzaamheidswinkel op te richten die nu al ruim 4 jaar te vinden is in de binnenstad.’

Rond de tafel

In de etalage aan de voorkant van de winkel hangt een wereldbol waar Michael naar verwijst als hij bezoekers ontvangt. ‘De wereld draait wel door, maar hoe wij als mensen op deze wereld door kunnen draaien hangt van ons eigen gedrag af.’ De winkel focust zich op drie elementen: energie, biodiversiteit en circulariteit die de winkel steeds verder probeert uit te bouwen.’ In een hoek achter in de winkel kan men bijvoorbeeld puzzels ruilen en vlak er naast staan verschillende inleverbakken waar mensen recyclebare spullen in kunnen deponeren. Zo komt toevallig een vrouw binnen met een volle zak bierdopjes die al kletsend blijft hangen voor een kop thee. ‘Voor de bezoekers is de winkel ook een soort schakelpunt tussen de overheid en hun eigen problematiek. We hebben midden in de winkel een tafel staan waar gesprekken worden gevoerd over allerlei duurzame zaken. We merken dat mensen ook echt behoefte hebben aan zo’n gesprek.’

‘Amateurclubje’

Stallvord ziet de winkel nog steeds als een ‘amateurclubje’, maar zet wel hoger in bij de gemeente. ‘Wij zijn druk bezig om hier een betaalde kracht neer te zetten. De winkel wordt op dit moment gerund door alleen maar vrijwilligers, maar er zou eigenlijk een bedrijfsleider moeten zijn die deze vrijwilligers richting geeft’. De media speelt hierbij ook een grote rol voor Michael. ‘We moeten veel meer programma’s maken: publiceren, attenderen en echt mensen aanzetten om iets te gaan doen. Een manager kan ervoor zorgen dat we doelen kunnen vormen op de lange termijn.’

Een full-time job

Michael zijn passie kost hem veel tijd, maar daar is hij zich van bewust. ‘Ik heb laatst een fietsje gekocht en met dit prachtige weer gaat dat natuurlijk wringen. Thuis heb ik natuurlijk ook een conflict: ik heb een vrouw die allemaal dingen wil ondernemen, maar dit vergt gewoon heel veel tijd. Je blijft op deze manier een rol spelen in de maatschappij en ik vind het geweldig om met mensen in gesprek te gaan over duurzaam leven.’ De Woerdenaren zijn zijn voornaamste doelgroep, maar sinds kort ook daarbuiten. ‘Laatst was er een koppel uit Amersfoort. Dit is helemaal niet onze doelgroep, maar het motiveert wel enorm. Het voelt dan echt alsof je beloond wordt voor je harde werk.’

Voorlichting

‘Ik roep steeds dat we meer moeten voorlichten. De media is een goed hulpmiddel om burgers in te lichten over dingen die er spelen. De overheid zou eigenlijk voor veel meer aansturing moeten zorgen als het gaat om dit soort onderwerpen. Het allerliefst zou ik een vaste plek in de krant willen hebben. Je zou bijvoorbeeld iedere week een item kunnen opnemen om mensen bewuster te maken. Die items kunnen gaan over water of plasticvervuiling, er zijn zoveel onderwerpen waar je de mensen mee zou moeten confronteren.’