Sinds de coronapandemie vindt er in de randstad de afgelopen jaren een stijging plaats op het gebied van drugshandel. Uit cijfers van de politie blijkt dat het aantal geregistreerde misdrijven betreffende drugshandel behoorlijk gestegen is. Deze ontwikkeling is ook zichtbaar in de provincie Utrecht, waar in de meeste gemeenten de cijfers ook verder toegenomen zijn. Maar in Woerden blijven deze vrij stabiel, er viel zelfs een daling waar te nemen in het afgelopen jaar.
Begin dit jaar werd er in een raadsinformatiebrief over het veiligheidsbeeld van de gemeente Woerden in 2024 gesteld dat er een opvallende daling van drugshandel, -vervaardiging en -bezit zou zijn in het Groene Hart. Uit cijfers van de politie komt naar voren dat ten opzichte van de zevenentwintig delicten in het vorige jaar, het er het afgelopen jaar maar eenentwintig waren – evenveel als in 2021, het eerste jaar waarin de samenleving begon te herstellen van de coronapandemie. Wanneer je andere cijfers in beschouwing neemt wordt deze tamelijk stabiele situatie nog wat opvallender. Andere gelijksoortige gemeenten in de provincie Utrecht merken namelijk juist een stijging op dit gebied.
Samen met de politie probeert de gemeente Woerden de cijfers verder te duiden. Aangezien het cijfers zijn uit de onderwereld moet je natuurlijk altijd rekening houden met het “dark number”, het deel van de criminaliteit dat niet wordt gemeld of geregistreerd, en dus niet in de officiële statistieken voorkomt. ‘Dat maakt het voor ons wel lastiger om te zeggen wat er daadwerkelijk speelt’, vertelt Marjet Vermeij, beleidsadviseur openbare orde en veiligheid in Woerden.
Zullen de cijfers inderdaad een kloppend beeld van de huidige situatie geven, zou dat volgens Vermeij kunnen komen door het nieuwe, in 2023 geïntroduceerde, integraal veiligheidsplan. Het integraal veiligheidsplan is een beleidsplan, waarin een gemeente prioriteiten vaststelt en afspraken maakt voor de komende jaren op het gebied van openbare orde en veiligheid. In dit nieuwe plan werd er besloten om ondermijning te prioriteren, waardoor er de komende tijd binnen de gemeente meer manuren en meer geld zal worden geïnvesteerd op dit gebied.
‘Dat werpt ook zeker wel zijn vruchten af,’ verklaart Vermeij, ‘er worden steeds vaker, of anoniem, of via andere kanalen meldingen gemaakt bij ons of bij de politie.’ Regelmatig blijkt er dan geen sprake te zijn van een probleem, maar het komt ook voor dat er wel echt iets aan de hand is. ‘Dan stuit je opeens op een drugslab of een hennepplantage’, voegt Vermeij eraan toe. Ook bieden ze namens de gemeente voorlichting voor ondernemers en bedrijven. Maar bijvoorbeeld ook campagnes op sociale media voor inwoners, zodat ze weten waar ze op moeten letten en waar ze vervolgens een misstand kunnen melden.
Een andere vorm van voorlichting wordt gedaan bij de GGD, in dit geval specifiek de GGD voor de regio Utrecht. Zij werken bijvoorbeeld samen met Jellinek Preventie en de gemeenten in Utrecht aan het ontmoedigen van middelengebruik onder jongeren. Ze bieden onder andere advies, begeleiding en training aan voortgezet onderwijsscholen, of houden bijeenkomsten voor ouders, jeugdhulpverleners en jongerenwerkers. Op deze manier kan een mogelijk probleem al eerder worden vermeden.
De aanpak binnen de gemeente is natuurlijk een vrij groot en nieuw concept, daarom denkt Vermeij dat ze er in de komende jaren steeds professioneler in gaan worden. Het kan weleens lastig zijn, doordat je als instantie je moet houden aan een strenge privacywetgeving. Het houden aan alle regels kost tijd, regels waar criminelen zich verder niet mee bezig houden. ‘Soms heb je dan het gevoel dat je een beetje achter de feiten aanloopt’, aldus Vermeij. ‘Iedereen wordt steeds slimmer, dus ga je als overheid zijnde jezelf steeds opnieuw moeten heruitvinden.’
