Koos van Meerendonk en José Nauwen zitten samen met de gastvrouw van het Samen Sterk Huis in de woonkamer, aan een grote tafel, gevuld met kopjes, kannen en koekjes. De muren van de woonkamer hangen vol met kleurrijke schilderijen. Koos en José exposeren vandaag vanuit het Samen Sterk Huis voor de atelierroute in Woerden, met hun schilderkunsten. Zij hebben zich laten inspireren door hun passies.

Wie een kijkje komt nemen in de huiskamer zal het niet ontgaan dat het thema “water” uit de kunstwerken naar voren komt. Uit een groot deel van de schilderijen blijkt dat zowel José, als Koos geïnspireerd waren door hun voormalige hobby; zeilen. ‘Heel toevallig bleken Koos en ik dezelfde hobby gehad te hebben vroeger. Dat maakt wel dat de schilderijen goed bij elkaar passen en dat vind ik dan extra leuk’, vertelt José met een grote glimlach. In veel van de beelden is water en de kleur blauw terug te zien. Meren, rivieren, zeeën. Het kan allemaal! Ook zeilboten keren telkens weer terug. Vol trots vertelt José de bezoekers van het Samen Sterk Huis over haar schilderijen. Haar gebruikte schildertechniek, inspiraties en kleurgebruik komen allemaal aan de orde. Op de achtergrond draait een oude radio blues muziek. Bezoekers van de expositie maken een praatje rond de grote tafel, onder het genot van een kopje koffie en een versnapering.

Zeilen blijkt niet de enige inspiratie van de negenentachtig jarige kunstenaar Koos van Meerendonk. Hij heeft een hoop te vertellen aan de bezoekers over de reizen die hij heeft gemaakt en beelden die hij daar heeft vastgelegd. Zo zijn er meerdere schilderijen te zien die het landschap in Noorwegen vertonen.

Het eigenlijke thema van de atelierroute zou dit jaar “meeslepend” zijn. José vertelt waarom dit niet perse betekent dat je dit tijdens de atelierroute overheersend zal tegenkomen. ‘Bij een atelierroute zou je eigenlijk bij een schilder thuis komen, in z’n atelier. Dat is natuurlijk véél breder dan een thema. Het schilderij dat we hebben moeten inleveren voor de overzichtstentoonstelling bij galerie Slagma, zou wel aan het thema kunnen voldoen. Daar zie je eigenlijk heel veel schilders vertegenwoordigt met hun kunstwerk. Dat kan natuurlijk van alles zijn.’

‘Nou ja, over dat thema heb ik me maar geen zorgen gemaakt. Ik heb gewoon wat ingeleverd. Een bak met tomaten, daar is niks meeslepends aan vind ik’, vertelt Koos. Er klinkt gelach. ‘Het grappige is ook dat ik had bedacht om niks met dat thema te gaan doen, dus ik had het ingeleverd en het werd opgehangen. Toen ging ik later het commentaar lezen over het schilderij. Ze vonden het helemaal “to the point”. Nou, dat was dan heel erg per ongeluk’, zegt José lachend.

Toen Koos nog maar 14 jaar was werd al duidelijk dat hij kunstzinnig is. Twee jaar na zijn pensioen heeft Koos eindelijk de tijd gevonden om te beginnen met schilderen. ‘Ik heb geen les gehad of wat dan ook. Ik ben gewoon maar gaan zitten proberen. Het lukt aardig, vind ik’. José is 20 jaar geleden begonnen met gedichten schrijven. Zij wilde daar graag illustraties bij maken, maar kon niet zo goed tekenen. Toen heeft ze gekozen om te gaan schilderen. Toen zij met pensioen ging kwam er ruimte voor deze nieuwe passie. ‘Wat Koos ook zegt: gewoon maar ergens begonnen! En het zo doen dat je er plezier in hebt. Je hoeft niks, je mag. Dat is voor mij wel het voornaamste’.

Het Samen Sterk Huis heeft voor beide exposanten een persoonlijke betekenis. Ze zien het als een warme, toegankelijke plek voor mensen met kanker en betrokkenen. Een plek waar ze hun verhaal kwijt kunnen, lotgenoten kunnen treffen en gezamenlijke activiteiten kunnen ondernemen. ‘Je hebt hier ook een rouwverwerkingsgroep en eigenlijk daardoor ben ik hier terecht gekomen’, vertelt José. Om wat terug te kunnen doen voor het Samen Sterk Huis is ze later vrijwilligster geworden. Koos heeft nog altijd baat bij de rouwverwerkingsgroep.

Emma heeft een audioreportage gemaakt: