De voorleeslunch, het jaarlijkse initiatief waarbij ouderen onder het genot van een lunch worden voorgelezen, vindt vandaag ook in Woerden plaats. De bibliotheek van Woerden is dit jaar het toneel hiervan. Het nostalgische verhaal, geschreven door Wim Daniëls, wordt voorgelezen door Marianne Mulder. De bijeenkomst wordt afgesloten met een gratis lunch, verzorgd door koks Valerie Djofang en Imorou Boukari. 

Al ruim een half uur voor de start van het voorleesverhaal stroomt de bibliotheek van Woerden langzaam vol. Ondanks dat de voorleeslunch in Woerden voor alle volwassenen is, kan je er niet omheen dat de doelgroep toch ouderen is en het voornamelijk ouderen zijn die eropaf zijn gekomen. Saskia Wulterkens, organisator van de Woerdense voorleeslunch, die inmiddels een microfoon in haar handen heeft gepakt, spreekt zelf liever over ‘senioren’ in plaats van ‘ouderen’. Ze benadrukt dit tijdens haar korte introductie, met wat instemmend gelach als reactie vanuit de senior deelnemers.

Het is inmiddels de hoogste tijd om met het verhaal te beginnen en Marianne Mulder krijgt de microfoon toegereikt. Zij zal het verhaal van dit jaar voorlezen. Het is geschreven door schrijver en cabaretier Wim Daniëls, bekend van zijn eerdere werken, waaronder ‘Het Dorp’ en ‘De lagere school’. Er zitten veel invloeden uit zijn eigen jeugd in het verhaal, waarbij de hoofdpersonages zelfs direct geïnspireerd zijn door zijn eigen oom en tante.

Het verhaal zelf is voor veel van de aanwezige senioren een feest der herkenning. Een groot gedeelte van het verhaal is een terugblik op de wereld van vroeger, waarbij voornamelijk Tupperware, bekend van de kunststof keukenproducten en opslagbakjes regelmatig terugkomt in het verhaal. Dit tot genoegen van de heer Van Putten die zich erg herkende in het verhaal: ‘Er zat wel wat in met die Tupperware, dat was toen echt zo.’

Het verhaal is zo’n beetje halverwege …en dan… valt de microfoon ineens uit. De batterijen blijken leeg te zijn. Vanwege de senior doelgroep is zonder microfoon doorgaan simpelweg geen optie. Saskia snelt zich naar achteren voor nieuwe batterijen. Een enkeling kijkt wat geïrriteerd voor zich uit, maar voor het gros is het een mooie aanleiding om een gesprek aan te gaan met de mensen naast of tegenover zich. Iets wat naast het verhaal en de lunch ook erg belangrijk is. ‘Door de senioren bij elkaar te brengen wordt eenzaamheid ook wat verholpen’, aldus Saskia. Enkele minuten later zijn de technische problemen verholpen en kan het verhaal worden voortgezet.

Na afloop van het verhaal wordt het eerste gedeelte van de lunch geserveerd. Woerdenaren Valerie Djofang en Imorou Boukari hebben deze lunch voor niets beschikbaar gesteld. De lunch is gedeeltelijk Afrikaans. Sommigen van de senioren passen voor de exotische smaken, maar de meesten lijken het prima te bevallen. Zo ook meneer Van de Waard. ‘Ik vond de lunch erg lekker.’

Tijdens de lunch komen twee heren die naast elkaar zitten tot de bijzondere ontdekking dat ze collega’s zijn geweest in het verleden. Beide mannen hebben vijftig jaar geleden samengewerkt, maar zijn elkaar sinds die periode nooit meer tegengekomen. Tot vandaag dus. Beide mannen zijn naar deze voorleeslunch gekomen met de intentie om de sociale kring wat uit te breiden. Die missie lijkt in elk geval geslaagd.

Na de lunch vertrekken de eerste mensen langzaam weer. Vrijwel iedereen is zeer te spreken over het verhaal, de lunch en de gezelligheid. Vooral de wens voor frequentere vergelijkbare bijeenkomsten is meerdere keren te horen. Ook Saskia onderschrijft dit: ‘Zeker voor de volwassenen en senioren zou het wel wat meer mogen.’ Onder een groot gedeelte van de deelnemers smaakt het dus naar meer. Het volledige voorleesverhaal is terug te lezen op de website van de Nationale Voorleeslunch.

Xiomy Raposo is in gesprek gegaan met Marianne Mulder, voorlezer van het verhaal. Beluister haar gesprek hieronder:

Mats Willemars is in gesprek gegaan met Valerie Djofang, kok van de lunch. Beluister zijn gesprek hieronder: