Tom en Bram wonen in Woerden bij hun ouders en zijn net klaar met hun studie. Samen hebben ze besloten een tussenjaar te nemen. Wat begon met voetbaltoernooitjes organiseren voor basisscholen, is nu uitgelopen tot het opstarten van een asielzoekersvoetbalteam.

Veel jongeren gaan reizen als ze in een tussenjaar zitten. Tom en Bram dachten hier anders over. Ze werden gelukkig van het idee om mensen te helpen.

“We gingen net allebei ons tussenjaar in en we wilden wat meer betekenen voor mensen,” vertelt Tom. Ze kwamen erachter dat bij de noodopvang van het asielzoekerscentrum vrijwilligers werden gezocht om activiteiten te organiseren. “De mannen daar hadden niet zo veel te doen. Niet naar school en niet werken. Dat merk je wel echt. Vaak vroegen de asielzoekers aan ons wat ze moesten doen, omdat ze nergens aan de slag konden. Vooral wilden ze heel graag sporten,” zegt Bram.

Dit begon met twee keer in de week trainen en daarnaast gaven ze ook taalles. Het leek de jongens mooi om iets voor deze mensen te betekenen.
De taalles waar de jongens mee bezig zijn, is puur gebaseerd op vrijwilligerswerk. Er is geen budget om echte taalles te geven, maar door alleen al Nederlands te oefenen met anderen, maken de asielzoekers enorme sprongen. “Met oudere mannen hebben we toch wel vaker last van een taalbarrière, maar de jongere mensen pakken het echt snel op.”

Met het voetballen begonnen ze gewoon op straat, maar dat veranderde al snel naar een grasveld bij voetbalclub Sportlust ’46. Toen de club hoorde van het initiatief, kregen ze al snel een veld aangeboden. Er is zelfs een materiaalman die hesjes en pionnen klaarzet.

Een grote drijfveer voor het duo was ook het geloof. Ze vinden dat je goed moet zijn voor de mensen om je heen. “Het geeft veel meer voldoening dan werken in een supermarkt. Je legt zoveel mooie contacten en er zijn zoveel mooie momenten geweest. Dat is geen geld waard,” zegt Tom.

“De jongens waarderen het ontzettend. Omdat wij ze op deze manier helpen, krijgen we het ook terug. ‘Woerden perfect,’ zeggen ze vaak. We worden vaak uitgenodigd om te komen eten, ook tijdens de ramadan. Ze stellen zich ook open voor andere culturen. Er zijn Turkse jongens meegegaan naar de kerk en wij vasten met ze mee tijdens ramadan. Wederzijds is er heel veel respect,” zegt Tom.

De mannen zijn er niet alleen om te voetballen. Pas heeft Mees een actie gestart om winterkleding in te zamelen voor de koude wintermaanden. Hier werd massaal op gereageerd. Elke dag lagen er wel kledingtassen voor zijn deur, die hij vervolgens meenam naar de opvang. In totaal heeft hij wel veertig tassen doorgegeven.

Volgend jaar gaan de twee allebei door met hun studie. De noodopvang blijft nog steeds een prioriteit voor de jongens, maar ze krijgen ook minder vrije tijd. Daarom zijn ze nu op zoek naar mensen die dit eventueel over zouden willen nemen, zodat het voetbalteam kan blijven bestaan.