Zeist

Selecteer Pagina

‘Het maakt me gewoon kwaad op de tabaksindustrie’

‘Het maakt me gewoon kwaad op de tabaksindustrie’

Jacqueline Krouwer

Een op de vier middelbare scholieren in Zeist heeft ooit  gevapet. Jacqueline Krouwer, preventiedeskundige bij Jellinek, houdt zich er druk mee bezig. Zij doet dagelijks haar best om het roken en vapen tegen te gaan en jongeren ervan te weerhouden.  

‘We hebben de afgelopen 20 jaar heel erg ons best gedaan met NIX18, zowel voor roken als voor alcohol, om het aantal naar beneden te brengen. Om te zorgen dat minder jongeren beginnen met roken, omdat we weten dat nicotine de meest verslavende stof is die er bestaat. We weten ook, vooral als je jong begint, dat een op de drie verslaafd blijft. Met roken ging het een hele tijd heel goed. Alleen nu heb je het vapen en dat komt natuurlijk ook vanuit de tabaksindustrie. Die hebben gezien dat hun inkomsten daalden en wilden vooral de jonge mensen weer verslaafd maken. Zo zijn de vapes in het leven geroepen. En wat je ziet, van alle jongeren die beginnen met vapen, gaat 70 procent sigaretten roken. Dus je laat jezelf echt gebruiken om het doel van de tabaksindustrie geld aan jou te laten verdienen. We proberen ook de Tweede Kamer daarover te waarschuwen en te informeren. Door ook te zeggen: ‘Noem het niet alleen tabak, noem het ook nicotine. Ga daar harder op handhaven en ga beleid opmaken.’ Je kan zeggen tegen jonge mensen dat ze niet moeten vapen, maar als je het zo makkelijk voor ze maakt, dan moet je niet heel verbaasd staan kijken dat mensen toch wat willen proberen. Het vapen was in het begin nog niet zo een ding en toen zag je gewoon dat het roken verminderde, omdat het niet echt een lekkere smaak is of iets dergelijks. Er is ook een rookverbod, dus we doen al ons best om het overal weg te halen. Toen kwam ineens het vapen. Met watermeloensmaakjes, dat het niet zo erg ruikt en dat je het best wel makkelijk overal kunt doen. We weten dat alles wat je makkelijk kunt kopen, wat niet zo schadelijk lijkt, nou juist de gevaarlijke ingrediënten zijn. Daardoor beland je sneller op dat pad van verslaving. Wat ik dus wel erg vind is dat jongeren soms echt niet door hebben met die vapes, hoe slecht het kan zijn voor je lichaam. Dat er bijvoorbeeld een sportjongen bij me kwam en die had dus een klaplong gehad. En dan denk je wel bij jezelf…het maakt me ook gewoon kwaad op de tabaksindustrie. Dat ik echt denk: ‘Wat doen jullie met onze mensen.’ Dat gewoon. En wat ik dan vervelend vind is dat zo’n klaplong de reden is voor iemand om er dan pas mee te stoppen. Pas wanneer je iets heel ergs hebt meegemaakt. Dat doet me ook wel nadenken over hoe je dat nou kan doen vóórdat je negatieve ervaringen hebt gehad. Het ligt heel erg aan de intentie van de persoon zelf, want soms wordt iemand gestuurd en die is dan, weet ik veel, 15 of 16 en die heeft er helemaal geen zin in. Maar dan is er een bezorgde moeder, waardoor je weet dat er op dit moment vanuit diegene zelf geen motivatie is. Wij gaan er dan niet als de tweede moeder zitten om te overtuigen dat het echt belangrijk is. We weten, dit gaat gewoon het ene oor in en het andere oor uit. Dus het is heel erg van: ‘Wat wil je zelf?’. Wat je vooral kan doen is mensen laten nadenken over de voordelen van het stoppen. Voordelen van het niet-vapen. Dus je gaat niet de hele tijd zeuren over de risico’s bij deze mensen. Je weet over alles wat je doet, waarvan je weet dat het geen goed idee is, wat de risico’s in principe zijn. En dat gaat je toch niet stoppen om te doen wat je wil doen. Dat gaan wij dan ook niet versterken. Wij zeggen alleen: ‘Probeer na te denken over wat het je brengt als je het níet zou doen.’Dat is vaak een mooi begin om ermee te stoppen. Bij jonge mensen is hun breinontwikkeling pas af wanneer je begin twintig bent en dat helpt je met plannen en met de lange termijn. Nou moet ik zeggen, ik ben zelf ook wel een beetje een ADHD’er en dat is het jonge brein ook. Staat het stoplicht al een tijdje op oranje, dan denk je, ik ga het toch doen. Op zich, ik ben 43, ik ben nog steeds zo, maar dat betekent dus ook dat je dus sneller, niet per se de gevolgen helemaal gaat afwegen, en er dus misschien wel sneller voor gaat. En als je daar al vatbaarder voor bent, dan is de kans dat je begint met vapen of iets doet wat je eigenlijk geen goed idee vindt, groter.  Waardoor sommige mensen ook sneller verslaafd zijn dan dat ze het zelf doorhebben. Wij noemen het woord verslaving dus ook liever niet. We gebruiken liever ‘uit de bocht vliegen’ of ‘iets doen wat je eigenlijk geen goed idee vindt’ of ‘te vaak iets doen wat je eigenlijk anders zou willen, maar waar je soms niet helemaal vat op hebt’. Het kan inderdaad door groepsdruk komen, maar vaak is het zo, dat zie je ook bij xtc-gebruikers, dat iemand zelf denkt: ‘Ik heb zin om wat te experimenteren.’ Dan gaan ze zelf op zoek naar mensen om hen heen, waarvan ze denken dat die het misschien wel doen. In plaats van dat hij verkeerde vrienden had en dat hij naar een feest ging waar het mis ging. ‘Nee ouders, jouw zoon wilde naar een feest, had zin om te experimenteren en was op zoek naar een groep waar die dat kon gaan doen.’ Dat is ook oké, maar maak er niet een ander verhaal van of ga een ander de schuld geven. Ik heb ook wel wat geëxperimenteerd in mijn hele jongere jaren. Het mooie is, je hebt er wel invloed op, maar daar moet je je wel bewust van zijn. Je gaat mij niet zien drinken waar mijn zoon bij is. Ik wil niet dat hij dat ziet. Niet dat het voor hem gewoon is dat je dat doet bij het eten ofzo. En dat heb ik weer van mijn vader van vroeger geleerd. Als wij naar bed waren, dan ging mijn vader misschien op zaterdag eens een keertje een wijntje drinken, maar echt niet ‘s middags. Dus ik heb dat ook zelf niet zo meegekregen. Ik ben er door mijn werk wel heel erg bewust van geworden. Wat je doet, bij een kind van twee bijvoorbeeld, die al weet wat het verschil tussen een wijnglas en een normaal glas is. Dus je hebt invloed, al vanaf een hele jonge leeftijd en op een gegeven moment moet je andere gesprekken houden als ze tieners zijn. Bijvoorbeeld: ‘Ik wil niet dat je dat doet, maar als je ergens belandt om vier uur ‘s nachts terwijl je om tien uur ‘s avonds thuis zou zijn, wil ik ook dat je me belt.’ Dat soort rare boodschappen lijkt mij superirritant, maar toch. Mijn zoon is nog maar negen dus…Ik ben gewoon zo iemand die het belangrijk vindt dat je de dingen die je doet echt doet omdat jij dat wilt. Dat vind ik als mens gewoon het belangrijkste. Niet omdat er een reclame is die jou laat zien hoe lekker alcohol is en niet omdat er iemand is die het tof vindt, die nicotinezakjes in zijn mond stopt. Maar gewoon omdat jij iets wil. Dat vind ik echt heel erg belangrijk. Dat we een maatschappij inrichten waarin dat het meest versterkt wordt, want daar halen mensen ook hun ‘power’ uit, dus dat is mijn belang. En het punt, ik ben zelf ook moeder dus ik wil ook dat mijn zoon op een leuke manier opgroeit.’  

 

 

 

 

Over de auteur

Kira Kramer

Kira Kramer, geboren in 2007, studeert journalistiek aan de Hogeschool Utrecht. Kira heeft het VWO afgerond op de Dalton in Den Haag. Daarnaast heeft ze op haar school een theateropleiding voltooid. Haar wens met deze studie ligt nog open, maar sportjournalistiek lijkt haar erg leuk. Kira verdiept zich graag in verhalen van andere mensen. Ook schrijft ze graag, waaronder muziek en gedichten. Ze heeft om deze redenen voor deze studie gekozen. Ze heeft nog geen verdere ervaring in de journalistiek, maar hoopt daar binnenkort aan te beginnen. Om contact op te nemen, kan je mailen naar het volgende mailadres: kira.kramer@student.hu.nl