ZEIST – Op 11 oktober opende de Knot- en Beheergroep Zeist officieel het nieuwe seizoen van de buitenwerkdagen. Coördinator Ernst Cohen stond die ochtend vroeg klaar met koffie en een glimlach. Hij is al jarenlang de coördinator van de groep en weet als geen ander hoe belangrijk vrijwilligers zijn voor het behoud van het landschap. Ook dit seizoen zijn ze weer opzoek naar vrijwilligers.

Een warm begin van het seizoen

”De opening van het seizoen voelt altijd een beetje als thuiskomen. De groep komt weer samen en er hangt meteen zo’n goede sfeer. Het geluid van zagen, takken die breken, mensen die lachen, dat betekent: we zijn weer begonnen. We weten dat we de komende maanden weer verschil kunnen gaan maken in het landschap’’

Zonder vrijwilligers geen onderhoud

”Ik zeg altijd: zonder vrijwilligers zou dit prachtige stukje landschap er heel anders uitzien. Wij verrichten taken waarvoor de overheid geen budget of personeel heeft. Als we niet elke winter de wilgen langs de Perenlaan knotten of de houtkade schoonmaken, dan gebeurt het gewoonweg niet. Onze groep bestaat uit zo’n twintig vrijwilligers. Sommigen zijn er bijna elke keer, anderen wat minder vaak. Iedereen draagt op zijn eigen manier bij: de een sleept takken, een ander zorgt voor koffie, weer een ander leert nieuwkomers hoe ze veilig met gereedschap omgaan. Niemand moet iets, maar zelfs als het miezert of vriest, staat er altijd een enthousiast clubje mensen klaar.”

”Onze focus ligt op het onderscheid tussen onderhoud of geen onderhoud en dus tussen een prachtig, toegankelijk stukje natuur. Dat besef motiveert ons enorm. We verrichten nuttig werk voor zowel de natuur als voor de gemeenschap. Bewoners en wandelaars zijn tevreden met het resultaat, ook al weten ze niet precies wie het heeft uitgevoerd en dat is prima, we hebben geen behoefte aan schouderklopjes.”

Goed voor de natuur én goed voor jezelf

” Vrijwilligerswerk in de natuur heeft niet alleen voordelen voor de natuur, maar ook voor de vrijwilligers zelf. Veel mensen, waaronder ikzelf, genieten ervan om fijn buiten bezig te zijn, in plaats van in de sportschool. Je bent actief terwijl je tegelijkertijd iets bijdraagt. Ik heb gemerkt dat nieuwe vrijwilligers soms vooral komen omdat het goed is voor de natuur, maar dat ze na een tijdje blijven omdat het ook goed is voor henzelf. Na een week werken voel je je fitter, geniet je van de buitenlucht en leer je van alles over bomen en planten. Daarnaast ontmoet je ook andere enthousiaste mensen. Voor veel mensen zijn sociale contacten een belangrijke motivatie om terug te keren. We werken hard, maar er wordt minstens zoveel gelachen en gekletst tijdens de pauzes.”

Samen zorgen we voor een stukje aarde

” We staan er niet alleen voor. In de provincie Utrecht, maar ook door heel Nederland, zijn er duizenden vrijwilligers actief in natuur en landschap. Niet alleen omdat ze het groen waarderen, maar ook omdat ze zich realiseren dat al dat mooie niet vanzelf zal blijven bestaan. Ik vind het geweldig om onderdeel te zijn van die traditie. In onze provincie zijn er nu al jaren knotgroepen aanwezig. Het gevoel dat wij met onze groep onderdeel zijn van iets groters, een heel netwerk van mensen die samen het Nederlandse landschap een handje helpen, motiveert mij enorm.”

”Ik merk ook dat ons enthousiasme aanstekelijk is. Af en toe krijgen we er nieuwe mensen bij, bijvoorbeeld omdat ze een oproep in de krant lazen of via via hoorden dat we handjes kunnen gebruiken. Ook jongeren sluiten wel eens aan. We hebben zelfs scholieren gehad die hun maatschappelijke stage bij ons deden. Ze steken wat op over natuurbeheer en ervaren dat het voldoening geeft om samen buiten te werken. Sommige komen later nog eens terug, gewoon omdat ze het gezellig vonden of zagen hoe belangrijk het is.”

”We kunnen altijd nieuwe mensen gebruiken. Het werk is nooit af, want de natuur groeit gewoon door. Iedereen die zin heeft om mee te helpen, is welkom om eens te komen kijken. Je hoeft echt geen ervaring te hebben: met een paar laarzen en een goed humeur kom je al een heel eind. Vaak merk je na één dag al hoe fijn het is om samen buiten bezig te zijn.”

Een trots gevoel

” Het gaat uiteindelijk om het betrokken zijn bij je omgeving. Of je nu vrijwillig  bent of niet, je ervaart de verantwoordelijkheid voor een stukje aarde in je omgeving. Dat is wat ons allemaal verbindt. We willen iets positiefs ondernemen, iets tastbaars. Aan het einde van een werkdag kijken we samen naar een schoongemaakt pad en denken we: dat hebben we toch maar prachtig met elkaar gedaan. Dat gevoel van trots en tevredenheid is de beloning voor al onze inspanningen.”

Hieronder luister u naar het interview met Ernst Cohen en verschillende vrijwilligers.