Zeist – In heel Nederland herdenken en vieren we op 4 en 5 mei de bevrijding van de Duitse bezetting. Toch kwam de echte bevrijding voor Zeist pas op 7 mei 1945, toen de Polar Bears , een onderdeel van het Canadese legerkorps, de stad bevrijden. Het aantal mensen dat de oorlog nog bewust heeft meegemaakt, wordt steeds kleiner. Veel van de overgebleven getuigen waren destijds nog kinderen. Om de oorlogsverhalen levend te houden voor de huidige en toekomstige generaties, zetten het Zeister Historisch Genootschap en Het Geheugen van Zeist zich actief in op allerlei manieren.

Het doorvertellen van oorlogsverhalen is niet alleen belangrijk voor Zeist, maar voor heel Nederland. Slechts weinigen in Nederland weten nog hoe het is om te leven met de angst, onzekerheid en honger die oorlog met zich meebrengt. Juist daarom is het volgens Marja Vermeulen, medewerker van het Zeister Historisch Genootschap en Het Geheugen van Zeist, van groot belang om deze verhalen levend te houden, zeker in tijden van oorlog en conflicten “Door verhalen te delen die zich letterlijk in je eigen buurt hebben afgespeeld, komen ze dichterbij en worden ze tastbaarder,” zegt Vermeulen. “Je beseft dan dat vrijheid niet vanzelfsprekend is.”

Het Zeister Historisch Genootschap en Het Geheugen van Zeist zetten zich op diverse manieren in om deze verhalen onder de aandacht te brengen. Zo verschijnt er een themanummer van hun blad over 80 jaar bevrijding, worden er lezingen georganiseerd over vreugde en verdriet in oorlogstijd, en zijn er tentoonstellingen te bezoeken. Ook jongeren worden actief betrokken. “Twee leerlingen van middelbare school De Breul hebben een brochure gemaakt rond het thema 80 jaar vrijheid,” vertelt Vermeulen. “Daarnaast is er een speciale fietsroute en een boekje ontwikkeld, speciaal gericht op de jeugd.”

Of toekomstige generaties dezelfde betrokkenheid bij deze periode in de geschiedenis blijven voelen, is onzeker. “Op den duur zal de Tweede Wereldoorlog steeds verder van ons af komen te staan,” zegt Vermeulen. “Door de enorme impact van de oorlog en de uitroeiing van de Joodse gemeenschap zal het ongetwijfeld altijd in de geschiedenisboeken blijven. Maar de persoonlijke verbinding ermee zal waarschijnlijk afnemen.”