Zeist – Vanaf december tot en met begin maart hangt er in het Diakonessenhuis in Zeist een expositie over kunst, verbinding en heling. De expositie is van kunstenares Sascha Smeets (56), die met haar expositie wat afleiding wil bieden voor de patiënten in de donkere dagen. Uit inspiratie van een andere expositie in een ander ziekenhuis hoopte Sascha met haar expositie in het Diakonessenhuis dat mensen, die immers niet voor hun lol naar het ziekenhuis gaan, kunnen ontsnappen aan de hectiek en stress die een ziekenhuisbezoek met zich meebrengt. 

Sascha, dank u wel voor uw tijd. Hoe bent u nou eigenlijk op het idee gekomen om een tentoonstelling in een ziekenhuis te houden?
‘Toen ik een paar jaar geleden de krant opensloeg, zag ik een artikel over een expositie in het Diakonessenhuis in Utrecht. Zo ben ik op het idee gekomen om zo’n tentoonstelling ook in Zeist te organiseren. Het is bewezen dat kunst een positieve invloed kan hebben op het welzijn van mensen, en zeker in een ziekenhuis kan dat helpen om mensen uiteindelijk meer op hun gemak te laten voelen.’ 

Maar waarom dan zo specifiek in een ziekenhuis?
‘Je komt bijna nooit voor je lol naar het ziekenhuis; je krijgt er als patiënt en als bezoeker veel stress. Bovendien zorgen de langdurige behandelingen er ook voor dat je wordt opgezadeld met extra zorgen. Ik hoop dan ook dat mijn kunst in de vorm van een expositie kan zorgen voor dat beetje rust, afleiding en inspiratie wat mensen vaak nodig hebben in zware tijden. Voor patiënten, bezoekers en ook het ziekenhuispersoneel.’ 

Maar wat hoopt u dan uiteindelijk te bereiken met uw tentoonstelling?
‘Ik hoop te bereiken dat de tentoonstelling troost, afleiding en inspiratie biedt voor patiënten en bezoekers, dat ze kunnen ontspannen van de realiteit die vaak al stressvol genoeg is. En uiteraard hoop ik zelf ook meer bekendheid te krijgen door deze tentoonstelling.’ 

Welke verwachtingen had u eigenlijk van de expositie ten opzichte van de bezoekers aan het begin?
‘Ik hoopte dat de bezoekers van het ziekenhuis verrast en geraakt zouden worden door kunstwerken. Dat ze even uit de ziekenhuissfeer konden stappen en zich konden focussen op iets moois en (wellicht) inspirerend, en even weg konden zijn van de ziekenhuiszorgen.’ 

Heeft u al reacties gekregen van bezoekers en patiënten over de tentoonstelling, en zo ja, hoe waren die?
‘Ja, ik heb mooie reacties ontvangen van patiënten, bezoekers en kopers van mijn kunstwerken. Sommige mensen vertellen dat de kunst hen even doet vergeten en een mooie afleiding geeft in de soms zo zware tijd waar ze inzitten. Anderen vinden het fijn dat de gangen en wachtruimtes hierdoor een warmere uitstraling krijgen.’ 

Wat was de leukste reactie die u heeft gekregen?
‘Dat zijn er te veel om op te noemen. Nee, zonder dollen, dat weet ik niet precies. Voor mij persoonlijk is het gewoon heel fijn om te weten en te horen dat sommige mensen geraakt zijn door mijn kunstwerken of mijn werken erg mooi vinden. Uiteindelijk is dat ook het doel van mijn tentoonstelling.’ 

En tot slot, gaat u vaker zo’n tentoonstelling organiseren?
‘Jazeker, als het aan mij ligt wel.’