Om te begrijpen wat Lapse is, is het het beste om terug te gaan naar het begin. ‘Pien en ik waren sinds dag één van de opleiding bevriend’, vertelt Femke. ‘Een paar jaar later deden we beiden Cross-Border Journalism als specialisatie en toen hebben we nog meer vrienden en collega’s gemaakt.’ De samenwerking bleek goed te werken, want al snel waren ze als groep korte documentaires aan het maken in Brussel en Hongarije. ‘Toen waren we zo enthousiast over het samenwerken met elkaar en hoe goed dat ging, dat er toen al het idee was ontstaan van “joh, we willen dit eigenlijk hierna ook nog doen.”’ Dus schreven ze zich in bij de KvK, waarna ze samen konden blijven werken als freelance collectief Lapse Multimedia. 

Samenwerken 

De fijne samenwerking wordt nog verder benadrukt door Pien. ‘Je kan heel goed als vrienden en tegelijk als collega’s samenwerken’, legt ze uit. ‘Iedereen is bezig aan andere projecten maar helpt elkaar continue.’ Lapse bleek uiteindelijk ook nuttig te zijn bij het maken van een CampusDoc documentaire, zo legt Pien uit: ‘We hebben net onze hele documentaire gemaakt en Pepijn, een andere student uit ons groepje, is gedurende het hele project onze cameraman geweest.’ 

De documentaire 

Wanneer het gesprek overgaat naar de documentaire worden Pien en Femke gelijk enthousiast. Bijna exact één jaar geleden waren de pitches voor CampusDoc en dus kwamen Pien en Femke samen, na een hoop brainstormen, met een idee. ‘We zagen een interview van ‘De Psycho Show’ van BNN VARA en daar zat toen ons hoofdpersoon: Pascal.’ Pascal heeft een neurologische aandoening genaamd ‘Body Integrity Dysphoria’ (BID), dat houdt in dat hij het gevoel heeft dat zijn rechteronderbeen niet bij zijn lichaam hoort. Femke en Pien hoorden zijn verhaal en waren meteen geboeid: ‘We houden allebei van menselijke verhalen vertellen’, vertelt Pien. ‘We hadden onmiddellijk het gevoel van: “hier kan echt een mooi verhaal in zitten.”’ Ze zochten contact op met Pascal en na een lang telefoongesprek kregen ze een jawoord. ‘Eigenlijk denk ik dat we een heel voorspoedig proces hebben gehad’, bevestigt Femke. ‘Het hielp ook wel heel erg dat Pascal graag deze film wou maken en daarvoor bereid was om over zijn eigen schaamte heen te stappen.’ 

Premières 

In februari was de première in Amsterdam. ‘Dan ga je het ineens delen met al je vrienden en familie en voel je je wel echt heel trots’, vertelt Pien. ‘Tuurlijk, soms zie je een camerashot waarvan je denkt: “oei, dat had wel anders gekund.” Ik denk dat je dat eigenlijk alleen hebt als je de film zelf hebt gemaakt. We hebben de film ook wel zo vaak gekeken dat ik hem in ieder geval een tijdje niet hoef te zien’, voegt ze daar lachend aan toe. 

Naast de première in Amsterdam is de film in juni te zien bij het CampusDoc filmfestival in het Louis Hartlooper Complex te Utrecht. Op de vraag of we de film binnenkort nog ergens anders kunnen zien moeten Pien en Femke lachen. ‘We hebben een pitchsessie gehad in Beeld en Geluid,’ antwoordt Femke zonder al te veel weg te geven. ‘We zijn met mensen in gesprek en voor de rest ga ik er mooi helemaal niets over vertellen.’