Ahmed was een getalenteerde computeringenieur in Syrië. Hij had een fijn en stabiel leven in Aleppo, omringd door familie en vrienden. Maar in 2011 brak de Syrische burgeroorlog uit, en het leven zoals hij dat kende, veranderde voorgoed. Het geweld en de onzekerheid dwongen hem en zijn familie om hun thuisland Syrië  te ontvluchten en asiel te zoeken in Nederland.

Bij aankomst in Nederland was Ahmed vol hoop, maar ook vol zorgen, wat nu? Hij wist dat hij zijn leven opnieuw moest opbouwen, maar waar moet je beginnen Hij begon met Nederlandse lessen om de taal te leren en zich beter te kunnen integreren. Dit was een uitdaging, maar hij was vastberaden. Dit was zijn beste kans.

Ahmed werd opgevangen in een asielzoekerscentrum, waar hij deel uitmaakte van een diverse groep mensen uit verschillende landen. Zijn asielaanvraag verliep niet zonder problemen, en hij moest wachten op de beslissing van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Het proces was lang en stressvol,

Om een dieper inzicht te krijgen in de asielprocedure is daar Fatima, een ervaren asieladvocaat. Ze vertelde me over de uitdagingen en onzekerheden waarmee immigranten zoals Ahmed te maken krijgen tijdens de asielaanvraag. Ze benadrukte ook het belang van juridische bijstand en de emotionele tol die het proces kan eisen.  Asielaanvragers moeten overtuigend bewijs leveren dat ze gevaar lopen in hun land van herkomst vanwege verschillende redenen zoals politieke overtuiging, religie, etniciteit of andere beschermde categorieën. Het verkrijgen van dergelijk bewijs kan moeilijk zijn, vooral als ze hun land snel hebben moeten ontvluchten. Ook het juridische gedeelte is een struikelblok. Niet alle asielaanvragers hebben toegang tot juridische bijstand, wat hun kansen op een succesvolle asielaanvraag kan beïnvloeden. Ook de lange wachttijden zijn een doorn in het oog. Het verwerken van asielaanvragen kan maanden of zelfs jaren duren. Tijdens deze periode kunnen asielaanvragers in onzekerheid verkeren en in asielzoekerscentra verblijven.

Eenmaal gevestigd in een asielzoekerscentrum, begon Ahmed te werken aan zijn CV en solliciteerde hij op banen in zijn vakgebied. Vaak werd hij niet aangenomen en niet eens uitgenodigd om op gesprek te komen. Zijn diploma’s uit Syrië tellen hier niet of zijn verloren gegaan tijdens de oorlog. Het duurde enige tijd voordat hij zijn eerste baan als IT-ondersteuningsmedewerker vond, maar na lang proberen werd zijn geduld beloond 

Marco, de werkgever die Ahmed in dienst nam, verteld mij over de uitdagingen en vooroordelen waarmee immigranten worden geconfronteerd bij het zoeken naar werk. Hij benadrukte echter ook de waardevolle bijdrage die immigranten zoals Ahmed aan de Nederlandse arbeidsmarkt kunnen leveren. Zijn vrouw is zelf Iraanse dus hij weet vanuit thuis precies hoe dat is als je als immigrant naar Nederland komt, daarom dat hij ook anders naar immigranten als werkgever kijkt dan andere werkgevers. Immigranten spreken de Nederlandse taal niet en spreken vaak ook geen Engels. Dit maakt de communicatie gewoon erg lastig en daarom branden veel werkgevers hun handen er niet aan, terwijl ze vaak gewoon prima werk leveren omdat ze het werk nota bene in hun eigen land ook hebben gedaan. Ze kijken anders tegen dingen aan en hebben verschillende normen en waarden dit wordt vaak gezien als iets negatiefs maar dit is juist iets moois. De manier waarmee zij omgaan met familie is bijzonder. Daar neem ik mijn pet voor af, kunnen wij Nederlanders soms nog wel wat van leren.

De aanpassing aan de Nederlandse werkcultuur en de verwachtingen was niet eenvoudig, maar Ahmed was vastbesloten om te slagen. Uiteindelijk ging het allemaal vanzelf en werd Ahmed een waardevol lid van het bedrijf van Marco en werkt hij er nu nog steeds met veel plezier.

Het vinden van een huis was een andere hindernis. Het tekort aan betaalbare woningen in Nederland maakte het moeilijk voor Ahmed en zijn familie om een geschikte plek te vinden. Na veel stress kregen ze eindelijk van de Nederlandse overheid een huis toegewezen. Een bescheiden appartement in een buitenwijk van Gouda. Ahmed en zijn familie werden goed in de wijk opgenomen, dit komt misschien ook omdat er veel andere immigranten in deze wijk wonen.

Naarmate de tijd verstreek, begon Ahmed een nieuw sociaal netwerk op te bouwen. Hij sloot vriendschappen met collega’s en ontmoette andere Syrische immigranten in zijn gemeenschap. Samen met zijn familie raakte hij betrokken bij lokale evenementen en leerde hij de Nederlandse cultuur beter kennen.

Het proces van integratie was echter niet zonder uitdagingen. Ahmed en zijn familie kregen te maken met discriminatie van verschillende mensen en werkgevers, ook werden er veel vooroordelen naar hun hoofd geslingerd, maar ze lieten zich hierdoor niet uit de weg slaan om hun beste beentje voor te zetten en een bijdrage te leveren aan het land dat ze heeft opgevangen.

Na enkele jaren van hard werken, slaagde Ahmed erin om zich op te werken in zijn carrière. Hij werd een gewaardeerde IT-professional en begon anderen te helpen die zich in een vergelijkbare situatie bevonden. Hij bood mentorship aan jonge Syrische vluchtelingen en deelde zijn ervaringen met hen om hen te inspireren.

Ahmed’s kinderen gingen naar Nederlandse scholen en werden tweetalig opgevoed. Ze werden een bron van trots voor hun ouders, die gelukkig waren dat ze hun kinderen een betere toekomst konden bieden.

Hoewel het leven als immigrant in Nederland zwaar was, slaagde Ahmed erin om een nieuw leven op te bouwen en te gedijen. Hij werd een positieve kracht in zijn gemeenschap en werkte samen met anderen om de kloof  tussen de verschillende culturen te verkleinen en te verbeteren.

In de loop der jaren kwamen Ahmed en zijn familie in aanmerking voor het Nederlanderschap. Ze voelden zich vereerd om deel uit te maken van de Nederlandse samenleving en deel te nemen aan de democratie. 

Amina, Ahmed’s vrouw sprak ook over haar ervaringen. Ze vertelde mij over de emotionele tol die je betaald van oorlog en hoe moeilijk het was om alles achter te laten. Van de ene op de andere dag moet je alles los laten en alles wat je hebt opgebouwd is te niet gedaan. Vrienden, familie niet meer in de buurt of zijn omgekomen. Soms heeft Amina het gevoel dat mensen die dit niet hebben meegemaakt hen niet kan begrijpen of niet wil begrijpen. Het liefst is ze in Syrië met haar gezin, wel is ze Nederland onwijs dankbaar voor hun steun en vertrouwen. Ze is dol geworden op Nederland

Ahmed werd na verloop van tijd actief in de lokale gemeenschap en zette zich in voor de belangen van nieuwkomers en minderheden.

Het verhaal van Ahmed is slechts een van de vele verhalen van immigranten in Nederland. Het laat zien dat met vastberadenheid, doorzettingsvermogen en de steun van de samenleving, immigranten een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan hun nieuwe thuisland.

In Nederland is de integratie van immigranten een voortdurend proces, en er zijn nog steeds uitdagingen te overwinnen. Maar verhalen zoals dat van Ahmed zijn een inspiratie voor iedereen die de moed heeft om een nieuw leven te beginnen in een vreemd land. Ze herinneren ons eraan dat diversiteit een kracht is en dat we samen kunnen bouwen aan een inclusievere en welvarendere samenleving.