Geen mogelijkheid vinden om hobby’s te beoefenen, veel sociale contacten moeten laten varen en een constant gevoel van onrust, zo heeft Ivan zijn quarterlife crisis ervaren. Hij is een sociaal dier die graag onder de mensen is, echter wordt hem dit lastig gemaakt door de carrièregerichte keuzes die hij moet maken. “Het meest vervelende moment was voor mij wel toen ik uit stress niet meer kon genieten van de momenten dat ik met mijn vrienden was”. Ivan kreeg het gevoel dat hij er alleen voor stond en wilde het uit schaamte niet bespreken met anderen. Maar wat is dit overweldigende gevoel wat hij en vele anderen van zijn leeftijd ook hebben?

 

Alle ballen hooghouden, de juiste keuzes maken en in de tussentijd niet overspannen raken in een periode waarbij het spitsuur is en je veel ingrijpende beslissingen moet maken. We hebben het hier natuurlijk over de quarterlife fase. Als er overmatige keuzestress is, ontstaat er een crisis: de quarterlife crisis. Voor jongvolwassenen die in deze crisis zitten spelen leeftijdsgenoten een grote rol, omdat ieders leven veel wordt vergeleken. Het is volgens quarterlifecoach Daphna Bontenbal belangrijk dat er meer fysieke ontmoetingsplekken komen voor jongvolwassenen die in een quarterlife crisis zitten, want momenteel zijn deze mogelijkheden nihil. Vooral betaalde cursussen, coaching en therapie, maar nog weinig laagdrempelige mogelijkheden om je hart te luchten.

 

Volgens een onderzoek van LinkedIn heeft zo’n 75 procent van de mensen tussen de 25 en 33 jaar last (gehad) van een quarterlife crisis (LinkedIn, 2017). Deze mensen voelen vooral onzekerheid en frustratie over hun carrière pad, zo’n 61 procent. Het grootste struikelblok na carrière is het vergelijken met leeftijdsgenoten en vrienden die meer succesvol zijn dan zij, namelijk zo’n 48 procent. Het zijn duidelijk grote aantallen die van dit fenomeen last hebben, wat het noodzakelijk maakt hierbij stil te staan en te kijken naar de hulpverlening voor deze doelgroep.

 

Constante twijfel

Ivan is 23 jaar en is een van de vele jongvolwassenen die klachten ervaart van de quarterlife crisis. Hij is begonnen aan zijn studie zonder daar voor de volle 100% achter te staan en twijfelt tot op de dag van vandaag over zijn carrière pad en alle keuzes die hieraan verbonden zijn. Pas een tijdje snapte hij de keuzestress en heeft hij erkent dat hij in een quarterlife crisis zit. “Veel mensen kampen met dezelfde problemen, maar gaan er niet over in gesprek en ontkennen dat ze in een eventuele quarterlife crisis zitten. Ik ben van mening dat de midlife crisis een uitgestelde quarterlife crisis is, maar dat de mensen die hiermee zitten op jongere leeftijd niks hebben gedaan aan deze existentiële vraagstukken”. Momenteel heeft Ivan vooral veel stress en onzekerheid over zijn studie.

 

 

 

 

 

Het idee dat hij momenteel keuzes maakt die invloed hebben op de rest van zijn leven beangstigd hem. “Op dit punt in mijn leven wil ik genieten en mijn sociale kringen uitbreiden, echter word ik continu geconfronteerd met de druk en verwachtingen van deze maatschappij. Het ‘zorgeloze studentenleventje’ waar mijn ouders het altijd over hadden, kan ik op deze manier totaal niet ervaren.” Hij overdenkt zijn levenskeuzes uit de angst om verkeerde paden te bewandelen. Hierboven een interessante quote uit het interview wat zijn standpunt samenvat.

 

Quarterlife coach

Volgens psychiaters en onderzoekers kunnen de negatieve effecten van een quarterlife crisis mentale en fysieke problemen veroorzaken, daarom is het belangrijk hier de juiste hulp en begeleiding bij te vinden. Daphna Bontenbal is een coach gespecialiseerd in de quarterlife crisis en vind het belangrijk dat er landelijk meer bekendheid komt over dit onderwerp. Ze vertelt dat jongeren op een steeds vroegere leeftijd burn-out klachten ervaren en niet goed weten wat ze willen. Daar hulp voor zoeken is vaak ook nog een drempel. Daphna biedt een traject aan van drie maanden waarbij er individueel en in groepsvorm wordt gekeken naar de steun en begeleiding die personen nodig hebben in deze specifieke existentiële crisis. Ze heeft veel onderzoek gedaan naar welke methoden werken voor dit specifieke fenomeen en heeft deze toegepast op haar begeleiding. Het voordeel van de begeleiding in groepsvorm, is dat men steun bij elkaar kan vinden en kan merken dat diegene er niet alleen voor staat. Ze valkuil van lotgenotencontact zonder professionele begeleiding, is dat mensen elkaar in de ellende kunnen meetrekken en in een neerwaartse spiraal terecht komen. Daarom is het noodzakelijk dat er een begeleider bij is zoals Daphna, die het gesprek oplossingsgericht kan sturen.

 

“Tijd is het meest kostbare in je leven, maak daar verstandig gebruik van”

 

Het advies wat zij mensen mee wil geven die in een quarterlife crisis zitten, is dat je er niet te lang in moet blijven hangen. “Denk niet van ik kijk het nog even aan, maar durf hulp te vragen, het uit te spreken en erover in gesprek te gaan. Wachten werkt niet en het onderliggende probleem van de quarterlife crisis gaat niet vanzelf over”. Want als je nu niet je problemen onder ogen ziet en tackelt, kan het later in je leven terugkomen. Ze hoopt dat er meer aandacht voor het onderwerp komt, omdat er veel vooroordelen over het thema zijn. Zo moet je jeugd van tegenwoordig niet zeuren en genieten van ‘de leukste tijd van je leven’ volgens andere generaties en de prestatiemaatschappij, waardoor deze jongvolwassenen hun problemen niet erkennen en in een burn-out terecht komen.

 

Zelfgeorganiseerde bijeenkomst

Na verhalen van ervaringsdeskundigen, het uitspitten van artikelen en het advies van Daphna Bontenbal, is er een pilot gestart voor fysieke bijeenkomsten voor jongvolwassenen die in een quarterlife crisis zitten. Door rond te vragen en berichten te sturen aan de desbetreffende doelgroep, hebben vier jongvolwassenen zich aangemeld voor de eerste bijeenkomst over deze specifieke existentiële crisis. Binnen deze thuisgeorganiseerde bijeenkomst waren er vier sprekers en één begeleider van het gesprek, die ervoor zorgde dat er in oplossingen werd gedacht en er geen negatieve lading op het gesprek kwam te hangen. Om de beurt kwamen de jongvolwassenen aan de beurt en kon hun verhaal verteld worden.

Uit de gesprekken is gebleken dat de personen veel van elkaars verhalen herkenden. Vooral het vergelijken met elkander en het handelen uit verwachtingen kwam naar voren: “Die verwachtingen maken keuzes nog moeilijker, want wat is nu je eigen keuze en wat is iemand anders zijn keuze?”. Dit zijn typerende uitspraken waar – volgens Daphna Bontenbal – zeker iets mee gedaan moet worden: ”Het is belangrijk op je eigen benen te gaan staan en hier hebben mensen soms sturing bij nodig. Zo’n bijeenkomst is een goed initiatief en zien we nog veel te weinig”.

De highlights van de ongeveer 40-minuten durende bijeenkomst zijn bij elkaar geplakt en hieronder te beluisteren.

 

 

 

Al met al blijkt dat leeftijdsgenoten enorm belangrijk zijn voor de doelgroep die een quarterlife crisis ervaart. Door de positieve feedback op de pilot en de interviews is extra gebleken hoe belangrijk het is om extra aandacht te geven aan deze existentiële crisis en niet bang te zijn om aan de bel te trekken. Want samen kom je er altijd beter doorheen!