Op de eerste verjaardag van haar állereerste single ‘cry baby’ staat Yaro Mila in een uitverkochte MAX in de Melkweg. ‘Een full circle moment,’ zoals ze het zelf noemt in haar show. Tijdens haar 30-minuten-durende set weet ze de hele zaal in te pakken met haar hyperpop-nummers en de 2010 Lady Gaga-esque energie met excentrieke outfits en flitsende lichten.

Gewapend met een DJ, gitarist en twee danseressen aan haar zijde zingt Yaro Mila haar eigen nummers tijdens de eindshow van de Popronde. Dit initiatief biedt jaarlijks ruim 100 (nog) onbekende acts de mogelijkheid om in een 3 maanden durende tour door 41 steden in Nederland podiumervaring op te doen. De Popronde dient als een kweekvijver voor vers talent in de muziekwereld, zo boden zij al eerder een opstap voor een prachtige carrière voor onder andere Racoon, De Staat, Meau en Chef’ Special.

Als klapper op de vuurpijl is deze tour dit jaar afgesloten met een eindfeest in de Melkweg in Amsterdam. Met minder dan 1500 maandelijkse streams behoort Yaro Mila tot de werkelijke underground van de popscene, maar als het aan het 3voor12-panel ligt, is dat niet meer voor lang. Zij selecteerden 12 talenten om tijdens dit eindfeest van de Popronde een éxtra lange set te performen, van 10 minuten naar 30 minuten.

Spetterende opening

Gekleed in een naar drag neigende look, met extravagante felroze make-up, een strak korset en lakleren veterlaarzen tot boven de knieën, zet Yaro Mila direct de toon. Nog zonder dat de muziek is begonnen, staat ze met haar benen licht uit elkaar stevig op de grond en kijkt ze met een zelfverzekerde blik de zaal in. Het publiek ziet meteen: deze vrouw weet wat ze gaat doen.

Ze opent met haar single Talk Of The Town. De naam zegt het al: zíj is de ‘talk of the town’ met haar rebelse air. De stevige beat en het catchy synth-motief doet sterk denken aan Lady Gaga’s Pokerface, maar met de muziektechniek van nu. De synth heeft een enorm cleane sound, evenals de stem van Yaro Mila. Ze weet spat zuiver elke noot te raken, toch zit er een stevig hoorbare auto tune op haar stem. Echter stoort dit niet, omdat het volledig in de sciencefictionachtige sfeer past van de performance, met een flitsende lichtshow en in neon geklede danseressen.

Bijzondere zangtechniek

Daarbij is door de autotune heen te horen dat ze duidelijk kaas heeft gegeten van zangtechniek. Ook al danst ze heel strak met haar achtergronddanseressen mee, ze wisselt van borststem naar kopstem alsof het haar geen moeite kost. Ook weet ze heel technisch de rauwe kant in haar stem naar boven te halen. Ze gebruikt een techniek die met name voorkomt in de (black) metal, namelijk screamen. Dit is een techniek die wordt toegepast bij hoge noten, om op die manier een schorre klank te creëren. Dit weet Yaro Mila juist heel subtiel toe te passen, door – hoe paradoxaal ook – zachtjes te screamen. Hiermee kan zij op een zeer gecontroleerde manier een rauwe sound produceren, die menig mens pas krijgt bij een toegewijde Marlboro-Rood-levensstijl.

Geëngageerde toon

Yaro Mila weet ook tussen de nummers door de aandacht bij het publiek vast te houden. Op een ludieke toon – doch met een serieuze boodschap – begint ze over politiek: ‘Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar na die verkiezingsuitslag deze week kan ik wel wat ‘therapy’ gebruiken. Wat denken jullie?’ De zaal gaat helemaal los en er wordt luid geapplaudisseerd. Zo weet ze super toepasselijk haar single issues te vervolgen met haar zeer recent uitgebrachte therapy.

Tegenvallende danseressen

Hoe aan de ene kant Yaro Mila op het podium lijkt te zijn geboren, doen haar achtergronddanseressen op hun beurt helaas af aan het gehele plaatje. Het is duidelijk zichtbaar dat ze individueel over talent beschikken, maar er zijn meerdere momenten in de set waarop de twee letterlijk een tel op elkaar achterlopen in hun pasjes. Ik betrap mezelf er meerdere keren op dat ik afgeleid raak door de fouten van de danseressen, terwijl ik dan weer het contrast zie met hoe goed Yaro Mila haar nummers verkoopt op het podium. Jammer, want ik heb op die momenten liever mijn aandacht bij de frontvrouw.

Zo wordt er bij het nummer his gal in de choreografie gebruik gemaakt van twee enorme vlaggen, waar in blokletters ‘Yaro Mila’ op staat. Helaas gaat deze choreografie zo knullig, dat de volledige samenloop niet goed uitpakt. Eén van de twee danseressen pakt tot twee keer toe de vlag bijna tien seconden later op dan de ander, waardoor het Melkweg-waardige optreden in de ladder haast afzakt naar het niveau van een buurtfeest in Duivendrecht.

Bom van een band

Toch wordt het gehannes van de twee danseressen ook weer goedgemaakt door de bom van energie die de DJ en gitarist vormen in de performance. De twee zijn op hun eigen manier net zo extravagant gekleed als Yaro Mila zelf, minus de enorme blonde pruik. Ze dragen fluoriserende neongele tanktops, die meteen in het oog schieten van achter de DJ-tafel. Tijdens het nummer cry baby heeft de gitarist ook zijn moment, waarbij hij in zijn gitaarsolo over de DJ-tafel heen springt. Hij krijgt het moment, maar bovenal pákt hij het moment. Hij gaat op zijn knieën, waardoor ook de zaal compleet wild gaat. Los van het feit dat hij fysiek alles geeft, weet hij ook de solo foutloos te spelen. Net als de frontzangeres, weet ook de gitarist exact waar hij mee bezig is.

Yaro Mila’s eerste optreden in de Melkweg tijdens het eindfeest van de Popronde geeft het publiek wat ze willen: een mix van hyperpop-energie, visuele flair en daarbovenop nog enorme muzikale vaardigheden waarmee ze de hele zaal ondersteboven weet te zetten. Haar podiumaanwezigheid spoelt over van de zelfverzekerdheid en avant-gardistische feel aan het optreden. Ondanks de struikelblokken met de achtergronddanseressen, blinkt Yaro Mila uit in haar performance. Er is een onmiskenbare chemie zichtbaar tussen haar en haar team, wat een nog schep boven op de explosieve dynamiek geeft. Yaro Mila belichaamt in haar vernieuwende stijl een opkomend talent in de wereldwijde popscene. Ik ben benieuwd wat de toekomst voor deze popster-in-de-dop in petto heeft.