Op 21 mei 2022 uploadde de theatergroep StarKid de eerste aflevering van Nightmare Time 2 op hun YouTube-account. Een vervolg op hun horror-anthologie serie. Deze aflevering werd gevolgd door drie andere en vertelde in totaal zes verschillende verhalen in hun Hatchetfield-universum. Maar hoe staat Nightmare Time 2 tegenover de eerste Nightmare Time en de musicals van StarKid?

StarKid is een Amerikaanse theatergroep dat in 2009 werd opgericht bij de Universiteit van Michigan door Daren Chris, Brian Holden, Matt Lang en Nick Lang. Ze zijn groot geworden door het succes van hun eerst musical, A Very Potter Musical, een parodie op de Harry Potter-serie. In 2018 kwam The Guy Who Didn’t Like Musicals uit, wat de start werd van het eerste deel van StarKid’s Hatchetfield-saga. Hierna kwam in 2019 de musical Black Friday voordat het laatste deel Nerdy Prudes Must Die uitkwam in 2023. Op 1 oktober 2020 kondigde StarKid een nieuwe horror-anthologieserie van drie aflevering aan die afspelen in de wereld van Hatchetfield. Het bevatte zes verhalen die werden voorgelezen door de vast van de shows. Omdat het corona was, werden de voorstelling online opgenomen in een grote Zoom-call. Deze serie was Nightmare Time en een jaar later zou het tweede seizoen van Nightmare Time uitkomen.

Nightmare Time 2 afleveringen

De eerste aflevering van Nightmare Time 2 vertelt maar één verhaal over de Honey Queen. De Honey Queen vertelt het verhaal van Linda Monroe die er alles voor over heeft om tijdens het Hatchetfield Honey Festival gekroond te worden tot Honey Queen. Maar ze is niet de enige die voor de kroon gaat, zo ook de barista Zoey Chambers die er alles aan doet om te winnen. Wat begint als een leuk spektakel, wordt langzaam een bloedige nachtmerrie waar twee bittere rivalen liegen, bedriegen, steken en moorden op weg naar de top. Het is een strijd voor leven en dood om de felbegeerde troon van de Honingkoningin te bemachtigen.

In aflevering twee worden er twee verhalen verteld: Perky’s Buds en Abstinence Camp. Perky’s Buds gaat over Emma Perkins die eindelijk haar wietkwekerij heeft. Het probleem is dat de Nachthaviken haar wiet blijven eten. Terwijl het Hatchetfield Honey Festival nadert, vechten Emma en haar boerenknecht Ziggs om Perky’s Buds te beschermen tegen de Nachthaviken die een eigen geweten hebben gekregen door de wiet en die er alles aan doen om de boerderij voor zichzelf op te eisen. Abstinence Camp gaat over Stephanie Lauter die door een gerucht, dat verspreid werd door Grace Chasity, de hele zomer naar een onthoudingskamp moet voor jongeren. Samen met een groep gekke raadgevers en medekampeerders ontdekken ze het vreselijke geheim van dit bos. Dat iets of iemand over hen waakt, iemand die jongeren straft die zich niet aan de nummer één regel houden: geen seksuele handelingen uitoefenen.

Aflevering drie vertelt ook weer twee verhalen genaamd Daddy en Killer Track. In Daddy; Frank Pricely is een ongelukkige speelgoedwinkel eigenaar. Zijn enige trouwe klant is een mannelijk kind genaamd Sherman Young. Wanneer Frank een klik heeft met de rijke weduw moeder van Sherman, ziet hij een gouden kans om Toy Zone te redden. Maar Frank ontdekt als snel dat de Youngs meer in petto hebben dan op het eerste gezicht blijkt en dat vaderschap niet alles is wat het wil zijn. In Killer Track wordt er een nummer verspreid dat, als je ernaar luistert, zeven dagen later sterft. Rose heeft het nummer gehoord en kan niet ontsnappen aan het angstaanjagende deuntje. Nu de tijd dringt, zoekt Rose hulp bij een vriendelijke maatschappelijk werker genaamd Duke en een mysterieuze vrouw, Miss Holloway. Het is aan Miss Holloway om Rose en heel Hatchetfield te redden van de Killer Track.

De laatste aflevering vertelt één verhaal genaamd Yellow Jacket. Yellow Jacket gaat over Hannah die na een ongeluk in de klas een enorme medisch rekening moet betalen die haar zus Lex niet kan betalen. Alleen is niet zoals andere vijftienjarigen, zij heeft een gave. Een paranormaal vermogen dat ze niet kan beheersen of begrijpen. Wanhopig op zoek naar geld besluit Hannah om haar kracht te gebruiken in een dodelijke wedstrijd waarin ze het moet opnemen tegen andere paranormale kinderen om kans te maken op de grote winst. Maar er schuilen snode krachten achter deze spellen.

Nightmare Time 2
In Nightmare Time 2 is te zien dat ze geleerd hebben van het eerste seizoen en daarop hebben gebouwd. Camera- en audiokwaliteit zijn beter, er zijn meer kostuums, allemaal dezelfde achtergrond en mensen die niet meespelen in de scéne worden niet meer laten zien. het acteerwerk van de cast is wat meer zoals je gewend bent van ze tijdens musicals. Het is meer een show geworden dan het voorlezen van tekst achter een camera. Alle aflevering worden ingeleid met een nummer, maar dit seizoen zijn er ook nummers die tussendoor worden uitgevoerd.

Ondanks de beperkte middelen door COVID, straalt de productie uit. De verhalen worden voornamelijk via een livestreams gepresenteerd, wat de serie een kampvuurverhalen vibe geeft. De horrorelementen komen verrassend goed tot hun recht, door middel van goede beschrijvingen, muziek en het acteerwerk van de cast. Elk verhaal biedt een mix van spanning en hilariteit, waarbij donkere thema’s worden afgewisseld met luchtige dialogen en absurde situaties. Sommige verhalen kunnen wel wat grafische details bevatten; het wordt niet echt heftig laten zien, maar het kan wel zorgen voor ongemak. StarKid zet daarom in de beschrijving wat voor elementen in de aflevering voorkomen zodat mensen zelf kunnen bepalen of ze het willen kijken. De verhalen hoeven niet in volgorde gekeken te worden en als een aflevering toch niet zo leuk is, kan die gewoon geskipt worden. Wat alleen wel handig is, is om van tevoren wat Hatchetfield-lore te kennen om verschillende personages al een keer ontmoet te hebben. De afleveringen zitten vol met kleine callbacks naar andere producties.

Terwijl de cast niet bij elkaar is, is de chemie onmiskenbaar. Het creëert het gevoel van theater en het maakt het ook niet awkward om naar te kijken, omdat het zo goed in elkaar inspeelt. Ze brengen elk personage tot leven met hun prestatie. Zo speelt Jaime Lyn Beatty in één aflevering drie verschillende personages, en dan niet drie achtergrondpersonages, maar twee hoofdpersonen en een achtergrondpersonage.

Conclusie
Nightmare Time 2 is een grote upgrade van Nightmare Time 1 en een goeie combinatie van horror en comedy. Het laat ook zien dat StarKid creatieve oplossingen kan bedenken om originele, vermakelijke content te creëren. Zonder het hele Hatchetfield-universum te kennen, kun je alsnog genieten van de verschillende verhalen die verteld worden in de vier afleveringen. Het is zeker een aanrader voor iedereen die van humor gecombineerd met horror houdt en musicals natuurlijk.