2011:

Twee weken na de eindmusical van groep acht ligt Nina samen met haar broer en vader op de bank televisie te kijken, het is al over bedtijd, ze houdt zich gedeisd zodat ze langer op kan blijven. De trap kraakt, de moeder van Nina komt langzaam de trap op gelopen, meestal doet zij dit met een volle vaart en stampend. Nu klinkt het traag, krakend en erg stil. Nina ziet haar moeder bovenaan de trap staan met trillende handen en tranen in haar ogen. “Mama wat is er aan de hand?”, “Nien, deze brief is voor jou.” Nina’s hart zit in haar keel, ze heeft klamme handen en kippenvel. Ze vouwt de brief open, het blijft stil.

“Hi, wij zijn naar Turkije vertrokken met Hamza. Maak je niet druk, wij zijn vrijwillig met hem meegegaan. Wij willen een nieuw leven starten, het is nu goed tussen Hamza en ons. Jaydee gaat Nina heel erg missen, maar dat is een kwestie van tijd. Zoek geen contact met ons op er is niks aan de hand.”

De tranen springen in Nina haar ogen, ze krijgt in haar nek overal rode vlekken, het geluid van de televisie wordt een oorverdovende symfonie van chaos. De huid voelt overgevoelig aan, alsof elk licht briesje op de huid brandt als vuur. Het gevoel van beklemming op de borst neemt toe, waardoor ademen moeilijk wordt. “Hoe dan, hoe? Waarom? Hoe is dit gebeurd? Mama dit is een schreeuw om aandacht, we moeten wat doen, alsjeblieft, dit kan toch niet, ze zijn door hem ontvoerd!” Ze is rood, paars van woede, ze snakt naar adem en haar hele lichaam trilt. Nina haar moeder houdt de zijkanten van Nina’s hoofd stevig, maar liefdevol vast; “Lieverd, morgen gaan we aangifte doen” en ze geeft een kus op Nina haar warme, bezwete voorhoofd.

2005:

Nina houdt haar vader flink vast, alle andere kinderen zoeken een plekje om te gaan zitten. Nina kijkt haar vader angstig aan, “hij gaat mij toch niet alleen laten met al deze onbekende gezichten?”, denkt ze. Ze ziet een grote bos met zwarte krullen, het meisje onder de bos met krullen komt richting Nina toegelopen. Ze krijgen beide een glimlach op hun gezicht. “Ik ben Jaydee. Zullen we samen naar binnen gaan? Ik zit hier al een jaar, ik kan je wel helpen”, zegt het meisje met de krullen vastberaden. Nina kijkt eerst naar haar vader, “Ga maar lieverd, dat is gezellig”, zegt de vader met een trotste, ontroerde blik. Nina pakt de hand van Jaydee en samen lopen zij de deur van groep één binnen.

De vriendschap met Jaydee voelt voor Nina als een onzichtbaar draadje dat met elkaar verbindt, een speciale band die alleen beste vrienden hebben. Het is een gevoel van pure vriendschap en geluk. Het maakt de kleuterklas meteen een speciale plek. Dag in dag uit zijn ze samen. Jaydee is zes dagen in de week aan het spelen bij Nina.

Nina merkt dat de situatie anders is bij Jaydee thuis. Jaydee heeft geen vader, geen broers of zussen en een hele jonge moeder. Als Nina bij haar thuis is, al is ze dat bijna nooit, dan merkt ze dat het daar niet fijn is. Anahita, de moeder van Jaydee vraagt nooit hoe het was op school. Het is er kaal en armzalig, er is geen kleur te bekennen, geen speelgoed, geen teken van kinderlijke creativiteit. In plaats daarvan ziet Nina alleen maar stof op de versleten vloer liggen. De koelkast bij Jaydee thuis is altijd leeg. De koelkast kijkt Nina bijna smekend aan, met maar een paar trieste restjes erin die nauwelijks genoeg zijn om een maag te vullen. Nina is dat niet gewend, zij heeft twee ouders die haar liefhebben, een broer en er is altijd eten en veel speelgoed.

2009:

Februari:

Jaydee holt naar Nina op het schoolplein “Mijn moeder heeft een dikke buik, ze is zwanger van een jongetje, hij gaat Elyas heten! Ik heb een nieuwe stiefvader, hij heet Hamza.”, vertelt Jaydee enthousiast aan Nina. Nina is onder de indruk, een nieuwe stiefvader én gelijk een nieuw broertje.

Juni:

Met een pips gezicht en dikke wallen komt Jaydee de laatste paar weken op school. “Elyas is ‘s nachts alleen maar aan het huilen en Hamza en mama hebben constant ruzie. Ze schreeuwen echt hard naar elkaar.”

Nina merkt al snel dat er iets mis is. Ze ziet dat Jaydee steeds vaker stil en teruggetrokken is, niet meer zo speels en levendig als voorheen. Haar glimlach is minder vaak te zien en soms lijkt ze verdrietig of bezorgd.
Tijdens hun gesprekken merkt Nina ook dat Jaydee soms praat over het gebrek aan speelgoed, eten en warmte thuis. Jaydee geeft hints over eenzaamheid en ongemak in haar eigen huis. Nina ziet dat Jaydee soms alleen en verdwaald rondzwerft, wachtend op iemand die haar komt ophalen. Ze wordt vaak niet opgehaald na schooltijd en gaat dan met Nina mee naar huis. Elyas is voor Anahita haar ‘prinsje’, hij krijgt alle aandacht.

Augustus:

“Ik pak jullie wel, jullie zijn nog niet van mij af, als ik het recht niet krijg om Elyas te hebben, dan neem ik hem zelf wel mee!”, Nina loopt samen met Jaydee langs Jaydee’s huis en hoort Hamza dit vanaf de stoep schreeuwen naar het balkon op vierhoog, waar Anahita staat met haar zoontje Elyas. Nina pakt de bezwete hand van Jaydee stevig vast en kijkt haar aan. De schreeuw van Hamza echoot over het plein, daarna is het stil, Anahita staat verstijfd op het balkon met Elyas in haar armen. Jaydee kijkt Nina met rode ogen aan, daarna kijkt ze naar het balkon, ze omhelst Nina.

2011:

Drie weken na de brief heeft Nina nog niets van Jaydee gehoord. De huistelefoon bij Nina gaat af, de vader van Nina neemt de telefoon op, “Goedendag, u spreekt met Ruud Stumpel.” Nina hoort een mannenstem aan de andere kant van de telefoon. Ruud legt na ongeveer anderhalve minuut de telefoon neer, het gesprek is afgelopen. “Nien, we gaan naar het politiebureau er is meer informatie over Hamza, de politie gaat ons daar vertellen wat zij weten”, zegt Ruud, de vader met een onrustige stem. De gedachten van Nina razen als een wervelwind door haar hoofd, waardoor ze het moeilijk vindt om te begrijpen wat er gaande is. Bij het politiebureau krijgt Nina te horen dat Hamza betrokken is bij de Turkse maffia. Nina kent alleen de maffia van de film ‘The Godfather’, hierdoor vreest ze dat het foute boel is. Ze heeft deze weken constant zitten piekeren en nauwelijks een oog dichtgedaan. Haar gevoel van onmacht wordt steeds groter. Al dagen is ze kotsmisselijk en wordt bezweet wakker van de onrust en onwetendheid.

Elke avond zit Nina op het computerspel MovieStarPlanet, om zo haar gedachtes te verzetten en in slaap te kunnen vallen.

De 21ste dag op rij stuurt Nina een berichtje via MovieStarPlanet naar Jaydee.

Nina: “Jaydee, ik mis je, ik wil zo graag weten waar je bent, als je dit ziet wil je dan please, please iets laten horen. Ily (I love you)

Het MovieStarPlanet poppetje van Jaydee floept op. “Aan het typen…”
Nina’s hart slaat over, ze barst in huilen uit en raakt lichtelijk in paniek, maar tegelijkertijd is ze ontiegelijk enthousiast. Vol verwachting wacht ze op antwoord.

Jaydee: “Hi Nien, ik ben het, dit is de enige manier waarop wij nu contact kunnen hebben.”

Nina: “Omg Jaydee ik ben zo ongerust, hoe gaat het met je? Waar ben je?”

Jaydee: “Ik heb geen idee wat er aan de hand is, ik begrijp niets van de situatie. Ik zit in een heel raar, leeg appartement in Turkije. Er komen dagelijks mannen in het huis en dan gaan ze weer weg, telkens verschillende mannen. Ik ben bang Nien…”

Nina: “Ik maak me zoveel zorgen, kan ik iets doen? Waar zit je precies? Mama, Papa, Casper en ik gaan op vakantie naar Turkije, misschien kunnen wij je halen?”

Jaydee: Nee, Nien dat kan echt niet… Mama zegt dat ik geen contact meer met jou mag hebben. Ik kan je morgen proberen te facetimen oké? Maar wel echt stiekem ja?”

Nina: “Dat lijkt mij heel fijn, pas je alsjeblieft op? Ik mis je…”

Jaydee: “Ik mis jou ook, ily.”

Elke dag wordt er gefacetimed, tot vrijdagochtend.

Nina belt Jaydee op, er wordt opgenomen, Jaydee kijkt Nina vreesachtig aan. “Ben je oké? Wat is er aan de hand?”, vraagt Nina. Anahita rukt hardhandig de telefoon uit Jaydee haar handen. “Geef hier dat ding”, zegt Anahita kwaad.

“Doordat jullie aangifte hebben gedaan, zitten wij nu in de problemen. Hamza weet dat jullie dat hebben gedaan. Ik had toch gezegd dat jullie je er niet mee moesten bemoeien en geen contact mochten zoeken?” Na deze zin drukt Anahita op ‘gesprek beëindigen’.

2012:

Nina is continu in haar gedachten bij Jaydee, ook als ze al op de middelbare school zit. Ze is snel afgeleid en dromerig in de brugklas. Nina kan zich nauwelijks concentreren het eerste jaar van de middelbare school.

Nina krijgt een nieuwe vriendin, Valentina. Ze ziet op het Instagramaccount van Valentina dat zij samen op de foto staat met Jaydee. Dit is voor Nina niet te geloven; ze staat perplex. Diezelfde dag rent Nina naar het huis van Valentina. “Tina, ik zie op je Insta dat je bevriend bent met Jaydee! Zij is mijn beste vriendin van vroeger en ik probeer al zo lang contact met haar te krijgen, maar ik krijg maar geen reactie.”, waarop Valentina antwoordt: “Nien, ik ben inderdaad bevriend met Jaydee, maar ik moest ook van haar zeggen dat jij moet stoppen met contact zoeken, ze wil niet meer met je te maken hebben en ze vindt dat jij altijd een slechte vriendin bent geweest. Sorry Nien.” Wanneer de harde waarheid tot Nina doordringt, voelt ze een intense mengeling van emoties die haar als een klap in het gezicht treffen. De grond lijkt onder haar voeten vandaan te zakken en ze voelt een diep gevoel van schok en ontzetting.

2015:

Nina ligt samen met haar moeder op de bank, de thee staat op tafel en de Pringles zijn al voor de helft opgegeten. Ze leunen achterover, pakken de deken en leggen die over zich heen. Samen kijken ze naar het programma ‘Ontvoerd’ dat net is begonnen. Nina blaast in haar kokendhete theeglas en neemt nog net geen slok, wanneer ze Anahita in beeld ziet komen. Nina verslikt zich, ze trekt haar vest uit en krijgt het akelig benauwd. Ze wordt draaierig in haar hoofd, haar vingers beginnen te tintelen en haar hart gaat 109 slagen per minuut. Haar moeder legt rustig haar hand op haar bovenbeen. Nina en haar moeder zitten gekluisterd aan de buis. Nina zegt met trillende stem “Mama, ik, ik, ik ben bang, wat nou als…?” “Schat we gaan het zien, eindelijk krijgen we nu de antwoorden waarop we zolang hebben gewacht. Ik snap dat je bang bent, kom hier.” Nina klampt zich stevig vast aan haar moeder als ze hoort dat Jaydee en Anahita verplicht terug moesten naar Nederland van de Nederlandse overheid. Dit omdat Nina en haar familie aangifte hebben gedaan. Nina en haar moeder horen dat Anahita en Jaydee zijn teruggekeerd naar Nederland en in een savehouse hebben gezeten. Zij waren nergens veilig, omdat Hamza overal connecties had. Nina barst in tranen uit, ze krijgt nauwelijks adem, haar handen zitten strak in haar haren en ze fluistert met een paniekerige stem “nee, nee, nee, nee”. Ze is duizelig en sprakeloos. Aan het einde van het programma hoort ze dat iedereen nu veilig is, ook Elyas. Haar schouders zakken wat naar beneden, haar hart gaat langzamer en haar ademhaling wordt weer normaal, ze is uitgeput, maar ook opgelucht dat de familie nu veilig is.

Nina weet niet wat er met Hamza is gebeurd, maar ze denkt en hoopt met hart en ziel dat hij in de gevangenis zit.

Het is voor Nina een groot vraagteken wat er precies is gebeurd en waarom Jaydee niks meer met haar te maken wil hebben. Ze zal waarschijnlijk gemanipuleerd zijn door Hamza en haar moeder.

2023:

Nina is tot op de dag van vandaag nog gekwetst. Het antwoord waar ze naar zoekt denkt zij nooit meer te krijgen. Een onwerkelijke gebeurtenis, met zoveel pijn en leed op zo’n jonge leeftijd. Nina heeft een enorme wond door deze gebeurtenissen gekregen in haar jeugd. Deze wond gaat nooit meer helen en ze blijft dit trauma voor altijd met zich meedragen. Nina hoopt dat Jaydee ooit de antwoorden kan geven die zij verdient.