Haar vader slaat hard met zijn vuist op de tafel. Je hoort de glazen rinkelen. Iedereen rond de keukentafel is stil. Haar hart zit in haar keel. “En nu houd je erover op, ik wil niks meer over die Islam horen!” zegt de vader van Maike hard…

Maike is 21 jaar en woont in Manchester. Ze is opgegroeid in Breda, maar studeert nu op the University of Manchester. Ze heeft altijd het gevoel gehad dat er wel iets was. Een God, een hemel of juist iets anders. Ze wist niet goed wat. Op een zondagmorgen zat ze met haar oma in de kerk in Breda. Met haar rug tegen het harde koude bankje luisterde ze aandachtig naar de priester die een verhaal uit de bijbel aan het voorlezen was. Het was een regenachtige herfstdag. De regen tikte zachtjes tegen het glas in lood raam. Naast het geluid van de regen vulde de kerk zich met het gezang van alle bezoekers. Maike haar oma zong, met een ietwat krakende stem, ook uit volle borst mee. Maike merkt dat ze het verhaal in twijfel trekt. Een God die hier ergens boven in de hemel zit, en dan ook nog een zoon heeft die mens is. Op dat moment wist Maike dat ze hier niet in geloofde en dat ze ergens anders naar op zoek moet. Haar oma kijkt haar nietsvermoedend aan en lacht.

Ze ontmoet Rayan. Hij studeert ook op The University of Manchester. Rayan is grootgebracht in een moslimgezin. Dit is voor Maike de eerste keer dat ze van zo dichtbij wordt blootgesteld aan de Islam. Op een dag waren ze samen aan het leren voor een tentamen. Ze zijn hard aan het werk, maar ze nemen een pauze omdat Rayan gaat bidden. Maike is heel nieuwsgierig en kijkt hoe dat in zijn werk gaat. Hij gaat op zijn knieën op de koude stenen vloer van de school zitten, ergens in een hoekje waar niet heel veel mensen hem kunnen zien. Hij mompelt wat en heeft zijn ogen gesloten. Maike kan haar ogen er niet vanaf houden en krijgt een apart gevoel van binnen. Als hij klaar is met bidden, leest hij in stilte een stuk uit de Koran. “Wil je het misschien voorlezen” vraagt Maike voorzichtig. Rayan zijn ogen beginnen te twinkelen. Hij vertaalt de tekst en leest het voor. Op dat moment krijgt ze veel vragen over het geloof. Misschien past dit geloof wel bij haar.

Die avond kruipt Maike in bed en begint met googelen. Ze leest veel artikelen en stukken uit de koran. Langzamerhand begint alles op zijn plek te vallen. Ze leert veel van Rayan en wat haar het meest overtuigt zijn de wetenschappelijke en historische stukken uit de Koran en Soennah. Ook leert Maike veel bekeerlingen kennen. Een van haar beste vriendinnen is een jaar geleden bekeerd. Maike wil ook graag tot de islam gaan behoren. Het geeft haar een goed gevoel dat er meer mensen zijn die dezelfde beproevingen doorstaan. Maike weet dat bekeren niet zonder tegenslagen zal gaan. Als ze in Manchester is, heeft ze vooral contact met haar moeder. Elke keer als ze iets nieuws leert over de Islam wil ze dat graag met haar familie delen. Aan de telefoon voelt ze vaak weerstand en onbegrip.

Een paar weken later gaat ze samen met Rayan naar haar familie in Breda. Ze gaat naar Breda met een doel: aan haar gezin vertellen dat ze zich wil bekeren. Na een korte vlucht loopt Maike met klotsende oksels de aankomsthal in. Daar staan haar moeder, vader en de twee zussen van Maike te wachten. Haar broer zal ze zo thuis zien. De ontmoeting op Schiphol verloopt soepel. Maike haar familie is blij om haar weer te zien. Iedereen geeft haar een stevige knuffel en haar moeder drukt drie rode kussen op haar gezicht. Ook Rayan wordt hartelijk ontvangen. Het is immers een jaar geleden dat ze elkaar voor het laatst hadden gezien. Haar zus laat zelfs een klein traantje van geluk. Gevuld met liefde en geluk stappen ze de auto in. Maike vertelt over haar studie en dat ze al haar punten tot nu toe heeft gehaald. “Dat is mijn meid” zegt haar vader trots. Eenmaal thuis aangekomen maakt de gezelligheid plaats voor ongemak. Rayan moet gaan bidden en vraagt aan Maike waar dit kan. Haar vader hoort dit en kijkt met gefronste wenkbrauwen naar de moeder van Maike. Dit is de eerste keer dat Maikes familie van dichtbij wordt blootgesteld aan de Islam. Haar vader is atheïst en loopt mopperend weg. De volgende ochtend gaat het gezin gezamenlijk ontbijten. Rayan komt binnen in een thobe, een Arabisch gewaad. Maike legt uit waarom hij dit draagt, maar ze merkt dat haar familie er niet voor open staat. Haar zussen zijn een gesprek met elkaar begonnen en luisteren niet eens meer naar Maike. Maikes broer zit naar zijn telefoon te staren. Haar moeder kijkt met open mond naar het gewaad van Rayan en Maikes vader kijkt weg. Rayan probeert Maike te helpen door uit te leggen waarom hij dit draagt maar de taalbarrière helpt niet mee. Rayan en Maike gaan zitten en beginnen met het ontbijt. De broer van Maike legt een plak ham bij Rayan op het bord. Als Rayan probeert uit te leggen dat hij dat niet mag eten omdat het varken is, moeten de vader en de broer lachen. De tranen springen in Maikes ogen. Ze probeert zich sterk te houden maar het is lastiger dan gedacht. Het blijft de rest van het ontbijt ijzig stil. Toch laat Maike zich niet zomaar uit het veld slaan. Ze probeert de dag door het gesprek aan te gaan over religie, maar het wordt elke keer slechter ontvangen.

De klap van de vuist van haar vader dreunt nog na in haar hoofd. Maike probeert oogcontact te zoeken met haar moeder. Maar ze durft Maike niet aan te kijken. En wanneer haar vader de kamer uitloopt is de spanning om te snijden. Je kunt een spelt horen vallen. Niemand weet zich een houding te geven. Ze wil alleen dat haar familie een beetje begrip toont. Rayan pakt onder tafel haar klamme hand vast. Door hem voelt ze zich in ieder geval wel gesteund, maar nu durft ze haar familie al helemaal niet meer te vertellen over haar plan om te bekeren. Met gemixte gevoelens staat ze op van tafel en loopt de keuken uit. Rayan loopt haar achterna.

Ondanks de negatieve reacties van haar familie voelt Maike sterk dat ze zich wil bekeren. Ze is vastberaden. Dezelfde dag rijden Maike en Rayan nog naar Amsterdam. Eenmaal daar aangekomen reizen ze af naar de Westermoskee. Binnen trekken ze hun schoenen uit en lopen ze een enorme ruimte in met een net zo groot turquoise tapijt. Op de muren zitten duizenden gekleurde tegeltjes. Maike kijkt haar ogen uit en krijgt een warm gevoel vanbinnen. Ze voelt zich meer dan welkom. Hier gaat Maike haar sjahada afleggen. Dit is een geloofsgetuigenis. Ze begint eerst met een rituele wassing, ook wel wudu genoemd. Als moslim moet je rein zijn voordat je je gebed begint. Ze kan haar geluk niet op. Ze denkt even niet aan haar familie. Na de wassing legt ze de sjahada af. Deze Islamitische getuigenis is een samenvatting van de essentie van het geloof. Alles valt op zijn plek. “Dit is de mooiste dag van mijn leven” zegt Maike wanneer ze de moskee uitlopen. Met een glimlach van oor tot oor loopt ze door de straten van Amsterdam, maar eenmaal terug thuis verdwijnt die glimlach als sneeuw voor de zon. Haar ouders doen afstandelijk. Ze vragen niet naar hun dag in Amsterdam. Maike wil graag vertellen over deze bijzonder dag, maar kiest er toch voor om het niet te vertellen. Ze wil niet opnieuw een aanvaring met haar familie. Daarom houdt ze zich op de achtergrond tot ze weer terug is in Manchester.

Het gevoel dat ze de beste beslissing ooit heeft gemaakt kan niet volledig tot zijn recht komen. Ze denkt veel aan haar familie en wat ze wel niet zullen denken. Als moslim zijnde hoor je niet te liegen dus wil ze toch zo snel mogelijk haar ouders vertellen over de bekering. Maike krijgt hulp van een vriendinnetje die ook bekeerd is. Verschuild achter haal telefoon belt ze haar moeder op. Haar hart zit in haar keel. Wat eigenlijk tien seconde duurt, voelt nu als een eeuwigheid. Ze weet niet precies hoe ze het gaat brengen. Nadat de telefoon drie keer overgaat neemt haar moeder op. “Ha Maikie, hoe is het?” vraagt haar moeder. Maike vertelt dat ze nu met een vriendinnetje is. Haar moeder reageert vrolijk. Maike kijkt haar vriendin aan, en die geeft haar een bemoedigende blik. “Zij is een jaar geleden bekeerd tot de Islam” zegt Maike. Het is even stil aan de andere kant. “Wil jij ook bekeren?” vraagt de moeder van Maike. Maike gaat iets zachter praten. En met een stotter in haar stem vertelt ze dat ze in Nederland al bekeerd is; “Dit is mijn identiteit nu en ik ben daar enorm blij mee”. Haar moeder klinkt bezorgd en vraagt waarom ze dit niet eerder heeft verteld. Maike begint zachtjes te snikken. Maar met de arm van haar vriendin om haar heen kan ze het gesprek toch doorzetten.

Via Maikes moeder verspreidt het nieuws zich snel naar de rest van de familie. De maanden hierna zijn pittig. Dat ze in Manchester woont, maakt het er niet makkelijker op. Volgens haar familie moet ze zich focussen op haar studie en niet op de islam. Ook worden er opmerkingen gemaakt over hoe Maike zich kleedt. Na het plaatsen van een foto op Instagram waar Maike een hoofdoek op heeft, verwijderde allebei haar zussen Maike van de sociale media. Wanneer ze thuis in Breda is, merkt ze dat haar familie veel achter haar rug om praat. Ze voelt zich niet op haar gemak om het geloof in hun bijzijn uit te oefenen. Het gezin probeert het te accepteren, maar bij tijd en wijle komt er toch gevoel van afkeuring boven drijven. Op een avond vraagt de vader van Maike of Rayan haar niet gedwongen heeft om te bekeren. Maikes gezicht straalt ongeloof uit.

Een paar maanden later op vakantie in Turkije boekt ze vooruitgang. De rest van het gezin is er al wanneer Maike aankomt. Ze wordt warm ontvangen. Haar zus stelt wat vragen over haar studie en Maike vraagt op haar beurt iets over haar werk. En dan begint haar zus over Maikes geloof. Maike is met stomheid geslagen, want ze weet dat het in het gezin een verboden onderwerp is. Ze pakt deze kans met beide handen aan. Eindelijk kan ze uitleggen waarom ze voor de Islam heeft gekozen en wat het geloof haar voor geluk brengt. Haar zus luistert aandachtig en toont veel interesse. Maikes moeder zit er ook bij, maar neemt geen deel aan het gesprek. Die avond vraagt ze of Maike een wandeling wil maken. En terwijl ze door de straatjes van Istanbul struinen bekent haar moeder, met tranen in haar ogen, dat ze het meisje van vroeger niet meer herkent. Het gesprek verloopt heel rustig, terwijl er wel veel emotie bij komt kijken. Je merkt dat Maike en haar moeder elkaar proberen te begrijpen. Maike legt uit dat het geloof haar alleen maar verbetert. Na een lang gesprek komen ze weer terug bij het huis en geven ze elkaar een dikke knuffel. Haar moeder zegt dat ze Maike altijd zal steunen en ze begrijpt nu beter dat dit Maikes identiteit nu is. En tijdens het gebed die avond komt haar moeder naast haar op haar knieën zitten, terwijl het gebed van de moskee een paar straten verder door een luidspreker klinkt. Maike kijkt haar moeder even aan en schiet vol. De weg naar acceptie is begonnen.