In de collectie van het National Museum of Women in the Arts in Washington D.C. bevindt zich een kunstwerk van Vincent van Gogh genaamd “Woman Walking in a Garden”. Dit schilderij is een krachtig voorbeeld van Van Gogh’s genialiteit en zijn vermogen om emotie en beweging in een beeld vast te leggen. Het werk werd na zijn dood in 1890 in zijn nalatenschap aangetroffen en werd vervolgens verworven door de Belgische kunsthandelaar Julien Leclercq. In de decennia die volgden, wisselde het werk verschillende keren van eigenaar voordat het in 1992 in handen kwam van het National Museum of Women in the Arts.
“Woman Walking in a Garden” is een relatief klein en eenvoudig werk dat de diepte en complexiteit van Van Gogh’s talent en visie toont. “Dit schijnbaar eenvoudige werk toont Van Gogh’s ongeëvenaarde vermogen om emotie en beweging vast te leggen. Hoewel het misschien niet zo iconisch is als zijn bekendere werken, biedt het een intieme kijk in Van Gogh’s meesterschap en zijn vermogen om schoonheid te vinden in alledaagse taferelen,” aldus Bregje Gerritse, researcher bij het Vincent van Gogh Museum in Amsterdam. Veel mensen denken bij Van Gogh aan de Zonnebloemen of de Sterrennacht. Deze schilderijen zijn echter veel groter en expressiever dan “Woman Walking in a Garden”, waardoor ze meer aandacht krijgen van kunstliefhebbers en -critici. Bovendien is het schilderij zelden tentoongesteld in musea of galerieën. Hierdoor hebben maar weinig mensen de kans gehad om het schilderij in het echt te zien en te waarderen.
Gerritse erkent volmondig dat “Woman Walking in a Garden” een verborgen schat is binnen de werken van Vincent van Gogh. Ze deelt de mening dat het kunstwerk minder bekendheid heeft gekregen in vergelijking met iconische werken zoals de Zonnebloemen en de Sterrennacht. Niettemin is ze het er volledig mee eens dat het schilderij van onschatbare waarde is en dat het een diepere waardering verdient.
Als een expert op het gebied van Van Gogh’s kunst benadrukt Gerritse de uitzonderlijke kwaliteiten van “Woman Walking in a Garden”. Ze benoemt het ogenschijnlijk eenvoudige karakter van het werk, dat juist de diepte en complexiteit van Van Gogh’s talent en visie onthult.
Op het eerste gezicht lijkt het schilderij eenvoudig en alledaags. Het toont een vrouw in een witte jurk, met een parasol in haar hand, wandelend door een tuin vol bloemen. De achtergrond bestaat uit een mix van groen en bruine tinten, en er zijn geen duidelijke kenmerken die ons vertellen waar de tuin zich bevindt. Maar als je beter kijkt, zie je dat er veel meer aan de hand is in dit schilderij. Van Gogh heeft de vrouw vastgelegd op het moment dat ze haar voet optilt om verder te gaan, waardoor er een gevoel van beweging en dynamiek ontstaat. Haar gezicht is niet zichtbaar, maar door de manier waarop ze haar hoofd en lichaam houdt, krijg je toch een gevoel van haar gemoedstoestand. Er is iets melancholisch en contemplatiefs aan de manier waarop ze loopt, alsof ze diep in gedachten verzonken is terwijl ze door de tuin wandelt.
“Woman Walking in a Garden” is niet alleen bijzonder vanwege de manier waarop de emotie van de vrouw wordt vastgelegd, maar ook vanwege de technische kwaliteit van het schilderij. Van Gogh gebruikte felle kleuren en dikke, zichtbare penseelstreken om diepte en beweging aan het beeld toe te voegen. Hij was altijd op zoek naar nieuwe manieren om emoties en beweging in zijn schilderijen vast te leggen, en dit werk is daar een prachtig voorbeeld van.
De bloemen in de tuin zijn geschilderd in heldere tinten roze, oranje en geel, wat de natuurlijke schoonheid van de omgeving benadrukt en de stemming van de vrouw versterkt. De achtergrond is relatief vlak en er zijn geen duidelijke lijnen die aangeven waar de tuin zich bevindt. Dit geeft het schilderij een abstract en bijna dromerig gevoel, wat de stemming van de vrouw versterkt.
Het is daarom jammer dat “Woman Walking in a Garden” vaak over het hoofd wordt gezien in discussies over het werk van Van Gogh. Het is een prachtig voorbeeld van Van Gogh’s talent voor het vastleggen van emotie en beweging in zijn schilderijen, en het toont zijn vermogen om schoonheid te vinden in alledaagse momenten en scènes. Het verdient meer erkenning als een van zijn belangrijke werken, en als een inspiratiebron voor kunstenaars die emoties en beweging in hun werk willen vastleggen. Nu dat het schilderij in de collectie zit van het National Museum of Women in the Arts, is het geweldig dat het schilderij nu tentoon wordt gesteld. Meer mensen krijgen nu de kans om het schilderij te zien en te waarderen/bewonderen.
