Een aantal jaar geleden had Philine van der Vegte (1970) veel meer oog voor andere dingen. Zoals auto’s. Tegenwoordig maakt de figuratieve kunstenares levensgrote schilderijen van onder meer koeien. Een portret van haar hand werd geselecteerd voor een expositie in het Rijksmuseum en ze schitterde zelfs in het NPO-programma ‘Sterren op het doek’. Dat de carrière van Van Der Vegte rijzende is, moge duidelijk zijn.
Philine van der Vegte is een figuratieve kunstenares. Haar mediums zijn olie- en waterverfschilderijen, en daarnaast maakt ze tekenen in houtskool en inkt. Ook gebruikt ze druktechnieken zoals etsen en monotype. Philine woont en werkt in Katwoude, een boerendorpje op nog geen twintig minuten rijden van Amsterdam. Haar atelier bevindt zich achter haar huis, een verbouwde melkveehouderij. Voor inspiratie hoeft ze niet ver te zoeken, haar onderwerpen liggen dichtbij huis. Ze schildert en tekent vooral de wereld om haar heen: dieren, vee zoals koeien en schapen, boerenlandschappen en portretten van mensen, veelal boeren en boerinnen uit haar omgeving.
Andere passie
Het klinkt onwerkelijk, maar het is écht waar: Philine houdt zich pas sinds een paar jaar bezig met schilderen. In 2019 studeerde ze officieel af als kunstenaar, maar ze is al langer geleden begonnen, nu pakweg tien jaar. Haar leven zag er voor het schilderen heel anders uit. Van der Vegte heeft naast schilderen namelijk nog een andere grote passie: ze is dol op auto’s. De liefde voor auto’s is haar met de paplepel ingegoten tijdens haar jeugd in Driebergen, gelegen aan de Utrechtse Heuvelrug. Haar vader en opa deelden deze passie ook. Philine is als kind al creatief en tekent graag. Ze kan het ook best goed. Met potlood en waterverf, gewoon hobbymatig.
Na haar eindexamen kijkt Philine naar de toekomst. Het wordt een studie industrieel ontwerpen aan de Technische Universiteit in Delft. Ze twijfelt om naar de kunstacademie te gaan, maar dat past niet helemaal bij haar verwachtingen. “De meeste kunstacademies gaan meer over conceptuele kunst en video. Dit wilde ik absoluut niet. Ik wist toen ook nog niet dat er academies bestonden die zich helemaal focussen op ambachtelijk en figuratief schilderen.” Ze gaat uiteindelijk voor haar andere passie. Via een afstudeerproject komt ze terecht bij het automerk Audi, en gaat aan de slag op de ontwerpafdeling in het Duitse Ingolstadt. Later verhuist ze naar Gent, waar ze een tijd voor Volvo werkt. “Ik heb een tijdje gewerkt als industrieel ontwerper. In deze functie kon ik wel mijn creativiteit kwijt, het was tekenen en veel meten.” In de tussentijd komen er ook nog vier kinderen ter wereld. Door haar drukke leven in het buitenland heeft Philine geen tijd meer om te schilderen. “Ik heb thuis wat kleine dingen gedaan, zoals het beschilderen van schooltassen en andere huishoudelijke projectjes, maar daar hield het wel op. Met kleine kinderen en een fulltimebaan was het bijna onmogelijk om nog een hobby uit te oefenen. Ik was al blij als ik de tuin af en toe kon onderhouden.”
Uiteindelijk gaat Philine samen haar gezin terug naar Nederland. “We wilden onze kinderen niet laten opgroeien als expatkinderen.” De zoektocht naar een huis gaat van start. In de buurt van Amsterdam, maar wél op het platteland, in de buitenlucht. Als er een boerderij te koop komt in Katwoude, is Philine gelijk verkocht. De boerderij is een grote droom voor menig kunstenaar: een geweldige locatie tussen uitgestrekte weilanden en grazend vee, en een enorm atelier. Het was vroeger een koeienstal.
Wackers academie
In Nederland pakt Philine het schilderen weer op. Als ze wordt meegesleurd naar een avondje schilderen met vriendinnen slaat de vonk opnieuw over. Achteraf vindt ze het jammer dat ze zo lang niet heeft geschilderd. “Het voelde echt als thuiskomen.” Het avondje schilderen smaakt naar meer en leidt zelfs tot een aantal cursussen in Cultuurhuis Wherelant in Purmerend. Hier kan de docent haar uiteindelijk niks meer leren. Ze stuurt Philine door naar de Wackers Academie in Amsterdam, een particulier opleidingsinstituut voor figuratief tekenen, beeldhouwen en schilderen. Van 2015 tot en met 2019 gaat ze drie dagen per week naar de academie. Het is een intensieve, vijfjarige opleiding. Tijd om te lanterfanten is er niet. Van der Vegte voelt zich om haar plek en geniet. Tijdens haar opleiding leert ze verschillende technieken, omgaan met verf en figuratief schilderen, of – zoals Philine het zelf mooi benoemt – schilderen naar het leven. “Je moet uiteraard enorm gemotiveerd zijn. Ik was vijfenveertig toen ik begon op de academie. Als je op deze leeftijd nog gaat studeren, zegt het iets over jezelf en jouw motivatie. Iedereen wilde de beste leerling uit de klas zijn. De docenten waren streng. De feedback was niet altijd positief, maar het helpt wel om beter te worden. Daar leer je van.”
"Ik was vijfenveertig toen ik begon op de academie. Als je op deze leeftijd nog gaat studeren, zegt het iets over jezelf en jouw motivatie." - Philine van der Vegte
Levensgroot
In 2019 studeert de kunstenares af met het project ‘Portraits of a village’: een reeks kolossale portretten van haar buurtgenoten. Niet alleen mensen, maar ook paarden, koeien en schapen werden geportretteerd. De beesten schilderde ze van een foto, buurtgenoten poseerden voor haar. “Dat was niet niks, want soms moesten mensen een week lang elke ochtend beschikbaar zijn. Ruim vijf uur stil zitten, amper bewegen. Iedereen was gelukkig bereid om mee te werken. Daarnaast vond ik het leuk om met een specifiek thema te werken.” Mensen en dieren zijn beiden favoriet bij de kunstenares. De relatie tussen mens en dier blijft interessant. “Ik zou niet alleen portretten van mensen kunnen schilderen, dat lijkt mij saai. Maar alleen maar honden schilderen gaat ook vervelen. Variatie is belangrijk.”
De portretten van Philine zijn van levensgroot formaat. Zo lijkt het net alsof je er echt naast staat. Het komt beter binnen, je wordt in het schilderij gezogen. Schilderen op dit formaat vergt een andere werkwijze. Zo is er een extra breed trapje nodig en kost het fysiek meer moeite. Vervoeren is ook lastig: vaak kunnen de schilderijen niet door een deur als ze geëxposeerd worden. Een hele opgave.
Hoogtepunt
In juli 2019, net een maand na haar afstuderen, gebeurt er iets bijzonders. Er wordt een schilderij van haar hand geselecteerd voor de tentoonstelling ‘Lang leve Rembrandt’ in het Rijksmuseum in Amsterdam. In 2019 wordt de grote schilder groots herdacht vanwege zijn sterfjaar – op dat moment precies 350 jaar geleden. Het Rijksmuseum roept kunstenaars over de hele wereld op om een op Rembrandt geïnspireerd schilderij te schilderen. Meer dan 8000 mensen uit 95 verschillende landen geven gehoor aan deze opdracht. De jury selecteert uiteindelijk 575 schilderijen voor de tentoonstelling, waaronder die van Philine. Van der Vegte, een groot bewonderaar van Rembrandt, kan haar ogen niet geloven als ze hoort dat ze is geselecteerd. Het is een van de hoogtepunten in haar carrière, helemaal op dat moment. Voor deze opdracht maakte ze een speciaal portret van haar dorpsgenoot Tijno Voors. De tentoonstelling geeft haar naamsbekendheid. De regionale pers weet haar steeds vaker te vinden en ze breidt haar netwerk uit.
In oktober van dat jaar schittert Philine op nationale televisie. Ze neemt deel aan het NPO 2 programma ‘Sterren op het Doek’. Tijdens dit programma maken drie portretschilders een schilderij van een bekende Nederlander. In de uitzending van Philine staat zanger Lee Towers centraal. Philine maakt een impressionistisch portret van de koning van Ahoy, maar valt helaas als eerste af. “Het was best spannend, serieuze televisie, opgenomen in het Rijksmuseum. Uiteindelijk viel het tegen, want je ziet hoe nep televisie is. Ik had er meer van verwacht. Veel wachten, weinig schilderen, in totaal misschien tien minuten. In die tijd was het een mooie stap en ik ben een ervaring rijker geworden.” Van der Vegte krijgt amper onkostenvergoeding en geen aftiteling. Opnieuw meedoen zit er dus niet bij.
Boodschap
Philine wil mensen aan het denken zetten met haar schilderijen. Er zit niet altijd een boodschap achter, maar in sommige gevallen wel. Achter haar eerste solo-expositie, MILK, die eind 2021 te zien was in Waterlandsmuseum de Speeltoren in Monnickendam, zit een educatief doel. “Ik heb een boekje gemaakt met feiten over de melkveehouderij. Koeien zien er altijd onwijs schattig uit, maar de hele industrie erachter is helemaal niet rooskleurig. Soms gaan kalfjes voor vijf euro naar de slacht, omdat ze overbodig zijn. Op dat soort momenten wil ik bewustwording creëren over onze omgang met dieren. ”
"Soms gaan kalfjes voor vijf euro naar de slacht, omdat ze overbodig zijn. Op dat soort momenten wil ik bewustwording creëren over onze omgang met dieren.” - Philine van der Vegte
Doelen voor de toekomst
De figuratieve kunstenares is trots op wat ze – in een relatief korte tijd – heeft bereikt. Binnen een paar jaar groeide het 53-jarige talent uit tot een wonderbaarlijke professional. Of er nog dromen zijn? Zeker. Philine somt haar doelen voor de toekomst op, terwijl ze plaatsneemt in het gras, vlak naast haar atelier. Een eigen expositie in een groot kunstmuseum lijkt haar wel wat. Hangen in meerdere goede galeries in het buitenland, zoals Londen, Parijs of New York, staat ook hoog op de lijst. Voor nu werkt ze rustig verder en kijkt ze wat er op haar pad komt. Een ding is zeker: ze doet dingen op haar eigen tempo. “In het begin had ik een enorm gehaast gevoel. Ik wilde veel doen, alles voor een nieuwe ervaring. Maar nu denk ik: het komt allemaal wel goed.”
