Turnen zit in de familie, maar Bonny Lammers ging op haar twaalfde tegen de stroom in toen ze begon met voetballen. Nu, 8 jaar later, speelt ze bij Excelsior. Haar ouders hebben een grote rol gespeeld in haar carrière: ‘Zonder hen was het niet gelukt´.

´Het heeft veel tijd gekost´, vertelt Bonny´s moeder Emely over alle hulp die ze Bonny hebben gegeven in relatie tot haar voetbalcarrière. Bonny begon met voetballen bij de amateurvereniging RKTVC in haar woonplaats Tiel. Die club zou de springplank vormen voor een overstap naar SteDoCo. Wanneer Bonny daar speelt begint het heen en weer rijden. ´Toen moesten we drie keer in de week een half uurtje heen en terug rijden, maar dat viel nog mee´, vertelt Emely vanuit de kantine van het complex van SV Saestum. Bonny heeft hier net een bekerwedstrijd gespeeld. Of beter gezegd: Bonny’s team heeft hier net een bekerwedstrijd gespeeld. Want Bonny zelf zat negentig minuten op de bank, zoals wel vaker het geval is, zeker sinds ze in december terugkwam uit Aruba waar ze in de interlandperiode voor het nationale elftal speelde.

Belangrijke keuze

‘Wij als ouders vinden school ook heel belangrijk’, zegt Emely. Bonny is in het begin van dit schooljaar gestopt met haar opleiding omdat het niet te combineren was met voetbal. Haar ouders vinden het jammer dat ze gestopt is met de opleiding fysiotherapie, maar begrijpen het ook. Bonny moest een belangrijke keuze maken. Zet je alles op alles om je voetbalcarrière te laten slagen, of ga je alvast aan je toekomst bouwen voor het geval je voetbalcarrière toch niet slaagt? Bonny koos voor het eerste.

Tijdrovende bezigheid

Haar keuze valt te begrijpen. Al die uren, al die dagen, al die jaren waarin ze zich heeft ingezet om de top te bereiken. Dan laat je alles toch niet zomaar los?
Bonny heeft de afgelopen jaren voor een aantal clubs gespeeld. Na een aantal jaar bij SteDoCo transfereerde ze naar Unitas waar ze, net als bij SteDoCo, twee jaar heeft gespeeld. Weer twee jaar later maakte Bonny de overstap naar Sparta Rotterdam, waar ze terecht kwam nadat ze positief opviel tijdens een talentendag. Met deze overstap zette ze een grote stap richting haar ultieme droom: de top halen. Maar voor haar ouders bracht de overstap ook nadelen met zich mee. Zo reden ze voor elke training en wedstrijd van Tiel naar Rotterdam, en weer terug. Een tijdrovende bezigheid die mooie gesprekken opleverde. ‘Het waren soms eerder monologen’, vertelt Bonny. ‘Als papa me bracht dan ging het in de auto altijd over voetbal, maar met mama nooit. Ze gaf me altijd levenslessen in de auto. Ze was dan alleen maar aan het woord’
Sinds 2 jaar heeft Bonny haar rijbewijs en is ze dus verlost van haar moeders monologen in de auto, waar ze overigens wel veel van heeft opgestoken, vertelt ze.

Mooiweertoeschouwer

Emely vindt dat Bonny weinig hulp krijgt van de club op gebied van voeding. ‘Ze krijgt niks van een voedingsschema of iets dergelijks mee. Dat vind ik gek. Gelukkig let ze zelf heel goed op wat ze eet. Als ze dan een chocolaatje neemt dat gaat ze hem eerst op de weegschaal leggen om te checken of ze niet te veel eet. Maar ze moet ook opletten dat ze genoeg drinkt, zeker omdat ze zoveel sport. Want soms dan vraag ik aan Bonny hoeveel water ze heeft gedronken op een dag en dan blijkt dat ze maar 1 liter heeft gedronken. Dat is eigenlijk te weinig natuurlijk, ik vind het dan gek dat ze daar niet meer mee wordt geholpen vanuit de club.’ Wie Bonny’s moeder hoort praten, hoort een zorgzame en lieve moeder praten die het beste voor haar dochter over heeft.
Emely en Sjoerd komen vaak kijken bij wedstrijden van Bonny. Voor Emely is de drempel wel iets hoger dan voor Sjoerd, vertelt ze. ‘Het moet wel een beetje lekker weer zijn, anders kijk ik liever lekker thuis voor de tv, haha. Maar vandaag is het weer gelukkig aardig.’
Bij Bonny’s ouders overheerst een gevoel van trots als ze naar hun dochters carrière kijken: ‘Het is ontzettend leuk om haar te zien groeien in de loop der jaren’, vertelt Bonny’s vader Sjoerd. ‘We zijn super trots op haar.’

Ontvoering

Bonny heeft drie zussen en is dan ook de jongste thuis. Haar zussen waren moedertjes voor haar, vertelt ze. ‘Ze was wel echt het prinsesje thuis’, zegt Sjoerd, die tijdens een reis door Zuid-Amerika in Venezuela belandde en Emely daar ontmoette. ‘Hij heeft me toen ontvoerd’, vertelt Emely lachend. Een van de levenslessen die ze Bonny meegeeft is dat ze altijd haar hart moet volgen. Net zoals zij zelf deed tijdens de ‘ontvoering’ in Venezuela.