Onlangs stond ik niet op het Malieveld, maar ik had er zomaar kunnen staan voor een productie van Verdieping of GO. Tijdens de demonstratie tegen het asielbeleid in Den Haag ging het gruwelijk mis. Er braken rellen uit, politieauto’s stonden in brand en journalisten kregen klappen. Zes collega’s raakten gewond. Eén liep een hersenschudding op, een ander moest worden gehecht. En dat alleen omdat ze hun werk deden. 

Foto: Ben Krewinkel

Als journalistiekstudent leer ik hoe je verhalen vertelt, hoe je feiten checkt en hoe je mensen informeert. Maar wat ik niet had verwacht, is dat ik ook moet leren hoe ik mezelf bescherm. Toch krijgen eerstejaars in het begin van de opleiding in een college al de vraag: ‘Kennen jullie stichting PersVeilig?’ Dat zegt veel over de beroepspraktijk die ons schijnbaar staat te wachten.

En eerlijk? Dat vind ik heftig. Want ik droom ervan om straks met camera of notitieblok op pad te gaan. Maar toch niet met een helm op en schermvest aan? En toch niet met beveiliging? Met al het geweld tegen journalisten, staat mijn droom onder druk. Kan ik mijn werk nog veilig doen als ik straks van school ben?

De cijfers van PersVeilig maken mij dan ook bang. Het aantal meldingen van incidenten tegen mijn aanstaande vakgenoten steeg van 198 in 2022 naar 249 in 2024. Van scheldpartijen en bedreigingen tot fysiek geweld. Ook het ‘gewoon’ verslag doen bij demonstraties en rellen is steeds gevaarlijker geworden. En rellen, die waren er de laatste tijd nogal wat.

En dan heb ik het nog niet over het extra risico dat vrouwelijke journalisten lopen in hun werk. 8 op de 10 vrouwen ervaart online haat of intimidatie. Vaak seksistisch van toon. Van ‘hoer’ tot ‘huppelkut’. Maar dit wil ik niet in mijn droombaan. Niet als vrouw, niet als mens, niet als journalist. Ik wil met vertrouwen de straat op om verslag te doen. Vertrouwen dat ik in het belang van iedereen vragen mag stellen, filmen en schrijven, zonder bang te zijn voor klappen of online geweld.

Het geweld tegen de pers is niet normaal en mogen we niet normaal gaan vinden. Het is tijd dat we ons uitspreken en dat we het probleem bespreekbaar maken. Op school doen we dat al, maar ook daarbuiten. Want wie een journalist aanvalt, valt ons allemaal aan.