Column – Jerry Huinder

Ik mag geen korte broek aan naar school. Ik mag geen korte broek aan naar school. Ik mag geen korte broek aan naar school. Als mijn baas, de instituutsdirecteur, zijn stoutste dromen zou kunnen laten uitkomen, dan zou hij mij deze strafregel net zo vaak laten schrijven totdat ik daadwerkelijk zou luisteren. Volwassen mannen dragen op werk volgens Hans de Clercq geen korte broek. En eigenlijk heeft hij ergens ook wel gelijk. Want tja, die voorbeeldfunctie hè.  

Een kennis van mij, ook docent, we noemen hem Meneer, vertelde me daar ooit een mooi verhaal over. Trotser dan trots liep een student zijn kamer binnen in zijn nieuwe Karl Kani trainingspak. “Kijk Meneer, speciaal gekocht voor mijn sollicitatiegesprek van morgen. Hij glimt helemaal, ziet u?” Er flitste van alles door Meneers hoofd. Want, ten eerste. Het was een verdomd mooi trainingspak. Die zou Meneer zelf ook wel aan willen doen. En, ten tweede: hij wist dat de student er oprecht (ik vind dat zo’n kutwoord hè, oprecht, maar goed, we schrijven voor een doelgroep, en de doelgroep zegt oprecht in elke tweede zin oprecht, red.) trots op was. “Erm, luister jongen”, begon hij voorzichtig. “Het is echt een heel mooi pak, maar bij dat gesprek van morgen, Erm, wordt zo’n pak niet echt gewaardeerd…” De mond van de student viel open. “Echt niet? Maar, iedereen vindt dit toch mooi?” Meneer had eigenlijk gelijk spijt. Want, waarom kon zijn student niet gewoon zichzelf zijn? Waarom kon hij niet lekker in zijn Karl Kani pak solliciteren, en keek het bedrijf daar niet dwars doorheen om de hardwerkende student in dat glimmende Karl Kani pak te zien? Omdat de wereld zo niet werkt.  

In elk beroep heb je beroepskleding. Naar een bank ga je netjes. Naar de start-up ga je hipster. En naar school ga je als docent niet in een korte broek. Maar waarom ik dan toch in korte broek naar school kom? Omdat ik mezelf meer als journalist dan docent zie. En hebben jullie weleens goed gekeken naar wat journalisten soms aan hebben op werk? Juist. Dan kan een korte broek ook wel. En als studenten naar mij toekomen in een glimmende Karl Kani korte broek de dag voor een sollicitatiegesprek, speciaal daarvoor gekocht? Laat ik lekker gaan. Want met jezelf zijn en tot op zekere hoogte eigenzinnig, kom je het verst. Dat weten we op onze school, en in onze beroepsgroep, maar al te goed. Gelukkig maar. Want die stage heeft de student van Meneer wel gekregen, maar dat Karl Kani trainingspak heeft ‘ie nooit meer aangedaan. 

Elke week lees je hier een een column van een student, docent of manager van de SvJ.