Grrrom: de taboedoorbrekende SvJ-krant
De School voor Journalistiek in Utrecht is de oudste opleiding Journalistiek van Nederland. Al sinds 1966 worden studenten hier opgeleid tot volwaardig journalist. Destijds kende de school ook een krant: Grrrom. Volgens student en redacteur van de eerste lichting Frans Tervoort, was Grrrom veel meer dan een simpele schoolkrant: ‘Het was een vrijplaats voor experimenten.’
Afbeelding van de schoolkrant Foto: Suzanne Borsboom
Grrrom was een product van de studenten zelf, zonder inspraak van docenten. De krant bood ruimte voor diversiteit en experiment. ‘Studenten stuurden bijvoorbeeld brieven in, waarin ongenoegen over de SvJ werd geuit,’ grapt Tervoort. Een echte redactie was er dan ook niet. Iedereen was van Grrrom en Grrrom was van iedereen. ‘We waren allemaal zo maatschappelijk betrokken dat het schrijven vanzelf ging,’ zegt de 79-jarige.
Een andere tijd
Het curriculum op de SvJ was destijds gericht op het ontwikkelen van sterke schrijfvaardigheden en een diepgaande kennis van de Nederlandse taal. Er werd veel aandacht besteed aan het aantal lettergrepen per zin en het gebruik van correcte grammatica. ‘In onze tijd was er nog geen televisie, dus werken met een camera leerden we niet,’ aldus Tervoort. Daarnaast omvatte de opleiding sociologie en cultuurgeschiedenis, wat bijdroeg aan een breder perspectief op de wereld en de rol van de journalistiek daarin. Tervoort herinnert zich dat de opleiding slechts drie jaar duurde, maar in die tijd werden de fundamenten gelegd voor een serieuze benadering van het vak.
De SvJ van 1966 verschilt aanzienlijk van die van nu. De late jaren 60 stonden bekend om hun open geest en het doorbreken van taboes en Grrrom was daar een perfect voorbeeld van. De krant schuwde controversiële onderwerpen niet en behandelde thema’s zoals naaktheid en homoseksualiteit openlijk. Het was een tijd waarin traditionele normen en waarden werden uitgedaagd en Grrrom speelde een rol in het stimuleren van deze gesprekken.
Saamhorigheid
‘Elk jaar komen we als eerste lichting van 1966 bij elkaar,’ vertelt Tervoort. Samen dansen, feesten en discussiëren maakten dat de klas echt een hechte groep was. ‘Al zie je de groep elk jaar kleiner worden. Ik krijg berichten dat oud-klasgenoten overlijden, dat doet natuurlijk wel pijn’, aldus Tervoort.
Toch zijn het mooie herinneringen op de SvJ die Frans Tervoort zal onthouden en koesteren: ‘Het was een heerlijke tijd om journalistiek te studeren.’ Tervoort duidt hiermee op het feit dat journalisten destijds meer vrijheid kregen en serieuzer werden genomen dan tegenwoordig. De 79-jarige oud-SvJ’er kijkt met een grote glimlach terug op zijn tijd op de SvJ: ‘Het was een prachtige tijd, dus voor de studenten nu, geniet vooral!’
