Veel van de twaalf tijdschriften hebben indruk gemaakt, maar D03 wist zich met Dope te onderscheiden. Wat het tijdschrift volgens de jury zo bijzonder maakt, is het ijzersterke concept dat tot in de details is uitgevoerd. Het magazine is namelijk dubbelzijdig te lezen: één kant vertegenwoordigt de ‘dark side’, de andere de ‘light side’. Je leest het tot de helft, en daarna flip je het tijdschrift ondersteboven om de andere kant te lezen. Beide kanten hebben hun eigen sfeer, onderwerpen en vormgeving, maar vormen samen één logisch en consistent geheel. 

Jurylid Karijn Kakebeeke licht de keuze toe: ‘Het tijdschrift van D03 springt er voor ons uit in originaliteit. Een topidee om het tijdschrift van twee kanten te kunnen lezen, maar bovendien zo goed uitgevoerd. De verdeling van de onderwerpen past perfect bij de dark en light side, en ook de vormgeving klopt. Kortom, een ijzersterk concept.’ Ook de titel van het magazine noemt zij ‘treffend en sterk’. 

Discussie over typefout  
Volgens jurylid Toon Brouwers is vooral de consistentie doorslaggevend. ‘Tijdens het juryproces kozen we elk drie tijdschriften, waar we vervolgens gezamenlijk een top vijf van maakten. D03 viel echt op. Het voelt heel consistent en echt als één geheel,’ vertelt hij 

Er was wel discussie over een typefout op het voorblad, iets dat zwaar meetelt. ‘Daar hebben we echt over gebakkeleid,’ legt Toon uit. Je moet goed kijken, maar dan zie je dat er inderdaad een typefout staat op de light side cover. Onder het kopje Verslaving in de hand?’, staat het volgende: ‘Het draait het allemaal om één stofje in de hersenen: dopamine’.  

‘Maar uiteindelijk geeft het unieke karakter van D03 de doorslag’, legt Toon uit. Wat hem daarnaast verrast, is het hoge algemene niveau: ‘Overall is de kwaliteit echt heel goed. Het verbaast me hoeveel aandacht, liefde en tijd erin is gestoken. Het plezier spat echt van de klas af.’ 

Verrassende thema’s 
De inhoud van het tijdschrift biedt volgens de jury een mooie mix van persoonlijke verhalen, maatschappelijke thema’s en verrassende invalshoeken. Zo was er volgens Toon veel aandacht voor Gen Z, wat hem ook nieuwe inzichten gaf: ‘Ik weet nu bijvoorbeeld wat JOMO is. Joy Of Missing Out. Nou, weer een stukje wijzer.’ 

Een van de andere producties die ook indruk maakt op de jury is een productie over architectuur: een serie huizen in Amsterdam die in verschillende landen zijn gemaakt. ‘Studenten schrijven bijna nooit over architectuur, zeker niet op een leuke en visuele manier,’ aldus Toon. ‘Dat vonden Huib en ik echt heel leuk en sterk.’ 

Beeldgebruik van hoog niveau 
Naast inhoud en concept speelt ook beeldgebruik een rol in de beoordeling. Karijn Kakebeeke legt uit dat de jury kijkt naar de verhouding tussen zelfgemaakte foto’s, illustratief beeld en fotografie als zelfstandig medium. ‘Het beeldgebruik van D03 is heel gedegen. Er is veel en goed gebruikgemaakt van beeld.’ 

In het bijzonder springen de foto’s van Michelle ter Horst en Yannick Krenning eruit. De beeldreportage van Yannick maakt erg veel indruk: ‘De adrenaline, of dopamine, spat van de foto’s af. Dat is echt prachtig gevangen,’ aldus Karijn. Ook kleine details blijven hangen, zoals de volgende kop: ‘Een konijntje voor je geluksgevoel’. ‘Ik moest er wel om lachen. Je verwacht iets figuurlijks,’ zegt Karijn, ‘maar het gaat letterlijk over een konijn. Dat dubbelzinnige past perfect bij het thema.’ 

Het jureren van de tijdschriften was geen gemakkelijke opgave. Het niveau ligt hoog en er is ontzettend veel moois te zien in alle inzendingen. Toon voegt nog toe: ‘Het was een ontzettend moeilijke klus. Er is zoveel moois. Ik vond het fantastisch om dit te jureren. Ik ben echt onder de indruk.’