De afgelopen twee weken graasden de gouden kalveren weer in Utrecht. Hiervoor spraken wij met Shariff Korver. De Nederlander die opgroeide in Venezuela zat achter het concept van de film ‘Do Not Hesitate’, die de meeste nominaties ontving op het Nederlands Filmfestival. Bovendien werd het soldatendagboek zelfs namens ons kikkerlandje naar de Oscars gestuurd.

Deze film is naast mijn debuutfilm ‘Infliltrant’, mijn meest persoonlijke werk. De basis van het verhaal komt voort uit een krantenartikel dat ik in 2009 las. Hierin beschreven undercover journalisten de misdragingen van soldaten tijdens de zogenaamde ‘debriefing’ op Kreta. Dit laatste is een ander woord voor stoom afblazen voor jongens die net uit een oorlogsgebied terugkomen. Dit is in de vorm van groepsgesprekken met een psycholoog en ‘s avonds muziek en veel alcohol, hierop ontstonden er problemen en mochten de soldaten niet meer uitgaan, wat een deel van hen negeerde.

Uiteindelijk tien jaar later, (in 2019), zijn wij begonnen met de verfilming. Het script heb ik overigens grotendeels toch overgelaten aan Jolein Laarmans. Wel hebben wij samengezeten aan de thema’s en personages.

Tien jaar lang een concept in je hoofd hebben is erg belangrijk, anders is er een kans dat je het opgeeft en laat liggen. Het kan natuurlijk altijd dat je je interesses verliest, (gelukkig was dat niet zo in dit geval). Toen de film vorig jaar uitkwam trokken de Verenigde Staten zich toevallig net terug, uit Afghanistan. Hierop zakte het land in elkaar, wat heel tragisch is. Westerse troepen zaten daar 20 jaar om te helpen, dan vraag je, je toch af hoeveel zin dat heeft gehad.

‘Ik irriteerde me altijd aan conventies (terugkerende/ herkenbare gebeurtenissen) in oorlogsfilms, waar soldaten puur acteerden door stoer te lijken.’ Onze film gaat dan ook met name in op de houding en gedachtegang van de soldaat en niet per sé over een conflict of missie uitvechten. Het centrale punt is dan ook de relatie met het inheemse jongetje dat ‘Khalil’ heet. Hij is helemaal klaar met de oorlog en met de buitenlandse soldaten die zogenaamd willen helpen.

Wij hebben dan ook tientallen oud uitgezonden soldaten geïnterviewd, die ons hebben geholpen een echt beeld te vormen van de situatie, in zo een oorlogsgebied. Hierop hebben wij ook een militair adviseur ingehuurd die de jongens een soort bootcamp training gaf. Verder was deze meneer ook aanwezig tijdens de opnames, wij wilden immers alles uiterst realistisch laten lijken. Zo zijn de drie hoofdpersonen ook wel tien kilo aangekomen, “dan ga je ook al anders staan”.

Met deze film wilden wij eigenlijk de kijker aan het denken zetten, zo presenteren wij meerdere oogpunten om te kijken naar een conflict en de rol van in dit geval Nederland hierbinnen. Het moest echter ook geen pamflet worden of ‘preachy’ overkomen, dan wordt het propaganda. Het is moeilijk om geen mening te verwerken in een film over oorlog, toch hebben wij dit zoveel mogelijk vermeden. Hierom hebben we zoveel mogelijk research gedaan binnen onder andere de interviews.

‘Wij als toeschouwer zien de bevolking in zo’n gebied als vreemdelingen, terwijl wij eigenlijk de vreemdeling zijn in hun land.’ Ondanks dat er weinig geweld voorkomt is er wel een constante dreiging en spanning, dit geeft ook meer gewicht aan de conflicten die er wel zijn en de relaties tussen culturen. Doordat ik zelf twee culturen ken (Venezolaans en Nederlands), werd deze film ook een stuk persoonlijker.

Tijdens de première hebben wij ook een reeks mensen van defensie uitgenodigd en de feedback is tot nu toe erg positief. Ons doel was zoals al vermeld mensen aan het denken zetten. Als je ziet dat bezoekers peinzend de zaal uit gaan, is dit erg positief.

‘Het is voornamelijk een eer, om Nederland te representeren bij de Oscars.’ Je wordt gekozen door een commissie van mensen die verstand heeft van film. Als deze vervolgens aangeeft dat jij de grootste kanshebber bent, dan voelt dat geweldig. Het is erg jammer dat we geen nominatie kregen, maar dat heb je nou eenmaal bij hoge concurrentie en honderden inzendingen.

Drie mensen wonnen een gouden kalf voor hun bijdrage aan de film ‘Do Not Hesitate’:
Beste montage: Ruben van der Hammen
Beste bijrol speelfilm: Tobias Kersloot
Beste scenario: Jolein Laarman

De film Do not hesitate is te bekijken op:
Google play films
Pathé
Amazon prime video
Youtube (betaald)