De Utrechtse student Sebastiaan Vannisselroy (22) voerde actie in het Concertgebouw. Sebastiaan onderbrak de voorstelling Requiem van Verdi, hij stond op zijn stoel en sprak de menigte toe. Voordat hij zijn toespraak kon afmaken werd hij de deur gewezen. Vannisselroy vindt dat er te weinig gedaan wordt aan het klimaat en voert daarom actie.

“De laatste weken is er veel aandacht voor de klimaatcrisis. Het begon allemaal bij het van Gogh schilderij waar soep op werd gegooid in Londen. Zo werd dat ook in Nederland gedaan. Ik wil die golf graag rollend houden. Dus toen kwam het idee naar boven om actie te ondernemen bij het concertgebouw. Dit idee was er al een paar jaar, maar de timing was nu juist. De boodschap was dat de aarde aan het vergaan is en dat we langzamerhand worden opgeslokt door de oceaan. Maar dat we, dan heb ik het zeker over de rijke witte ‘boomers’, hier nauwelijks iets van merken. We doen alsof er niks aan de hand is en het orkest blijft maar gewoon doorspelen, dat was de metafoor. Het wordt steeds naar de achtergrond gedrukt. Een van deze redenen is dat de klimaatcrisis al jaren een onderwerp is, dus het voelt dan ook wat minder urgent. Maar het is zeker urgent.

Wereldleiders doen allemaal mooie beloftes maar ondertussen ondernemen ze geen actie om het klimaat te reguleren. Dit betekent gewoon de dood voor tientallen miljoenen mensen. Dus we moeten iets doen om verandering hierin te brengen. Al moet dat dan met het besmeuren van schilderijen of een het onderbreken van een concert. Ik ben zeker bang voor kwetsbare mensen als het gaat over het klimaat in de toekomst. Maar ook wij krijgen hier later last van, denk zo maar aan watertekorten en overstromingen.

‘Boe!’

Mensen reageerden erg agressief. Er waren vast supporters in de zaal, maar ik denk dat die te bang waren om te applaudisseren of om te schreeuwen “goed gedaan!”. Want het gros van de zaal werd heel boos en begon te boe’en. Ook op het moment dat ik naar de grond werd gewerkt kwam er een luid applaus naar boven. Volgens mij vonden mensen het erg ongemakkelijk om geconfronteerd te worden met de klimaatcrisis, die vonden het comfort van de avond belangrijker dan het in aanraking komen met de realiteit. Ik had dit niet verwacht. Ik dacht dat het allemaal fatsoenlijke mensen waren. ‘Er is no way dat al die rijke aristocraten zelf op mij afkomen, die gaan sowieso wachten op de beveiliging.’ Dit was dus niet zo.

Ik werd eerst door bezoekers de zaal uitgewerkt en vervolgens kwam de beveiliging. Die bleven mij meer duwen en uitschelden. Ze wilden me ook echt laten struikelen. Buiten werd ik bedreigd door een beveiliger, hij zei dat hij me in elkaar zal timmeren. Dat heeft hij gelukkig niet gedaan.

Achteraf

Ik kijk er heel erg geslaagd op terug. We hebben het klimaatdebat levend gehouden en heb ook mijn woordje kunnen doen. Ook heb ik veel steun gekregen van columnisten. Maar ook van vrienden om me heen, huisgenoten en kennissen. Ze zeggen allemaal ‘Tuurlijk is het niet netjes om het concert te onderbreken, maar we snappen de noodzaak. Die mensen hadden gewoon een paar minuten moeten wachten en dan hadden ze hun orkest kunnen herstarten, dan was het ook gewoon klaar.’

Wat ook erg fijn is, is dat we niet de werkende klasse dwars zaten. Wat nu best wel veel gebeurt, denk maar aan wegen blokkeren. Maar dat we echt de rijke elite hier te pakken hadden en dat die ook echt boos werden. Dan doe je volgens mij iets goed. De klimaatbeweging kan wel meer dan soep over schilderijen gooien.

Anderhalf jaar geleden heb ik De Dom opgeklommen ’s nachts om een banner op te hangen en aandacht te vragen dat Utrecht ook haar steentje moet bijdragen. Wat Utrecht nu kan doen is haar doel bijstellen om klimaatneutraal te worden richting 2025-2030. Om vervolgens daarmee een lijdend voorbeeld worden voor andere gemeentes in Nederland. Als grote steden als Utrecht, Amsterdam en Den Haag het niet doen dan kunnen we ook niet verwachten dat een gemeente als Brokhorst dit wel gaat doen.”