Wat als je geen kant meer op kan, mentaal zit je helemaal vast en je wordt van het kasje naar de muur gestuurd. Thijme van der Burg, 22 jaar en student aan de Hogeschool Utrecht, vertelt zijn verhaal over zijn ervaringen bij de crisisdienst. Hoe kom je terecht bij de spoedpsychiatrie, wat is er misgegaan en hoe belangrijk is het om hulp te krijgen. Een positieve mentale gesteldheid is, zeker na de coronaperiode, schaarser geworden. Maar wat als het tot angstaanvallen en zelfs psychoses kan leiden; wat dan?

‘Hoe ik terecht kwam bij de crisisdienst is een heel lang verhaal. Ik werd van het kasje naar de muur gestuurd. Verschillende psychiaters en psychologen hebben mij verteld dat ze mij niet konden helpen. Constant werd ik doorverwezen van een huisarts, naar een psycholoog, naar een instituut en weer terug naar de huisarts. Ook praatte ik veel met de decaan op school. Na de tiende keer dat ik met hem sprak durfde ik pas te vertellen dat ik ook last had van suïcidale gedachten. Ik vertelde hem het hele verhaal en hij zei dat ik dit exacte verhaal, woord voor woord, aan de huisarts moest voorleggen. Toen ik dit deed werd ik uiteindelijk doorverwezen naar de crisisdienst.’

‘Een van de eerste dingen die de psychiater tegen mij vertelde, was dat hij de volgende dag quetiapine voor me zou klaarleggen. Ik had geen flauw idee wat het was en ik heb via hem ook totaal geen informatie verkregen. Aphotheek.nl heeft mij bijna alle informatie verschaft. Ik kreeg het in een dichte envelop. Het voelde net als een drugsdeal. Hij vertelde dat hij me echt niet te veel kon meegeven en daar was ook alles mee gezegd. Ik stapte bij mijn moeder in de auto, liet het pakketje zien en voelde me net een zestienjarig jongetje die voor het eerst wiet koopt.’

“Ik viel in slaap en ik werd dik zonder enige aanleiding”

‘Het is inderdaad erg vervelend dat ik zo matig ben ingelicht. De psychiater van de crisisdienst lichtte mij weinig in. Ik wist niet goed wat er mis met mij was, ik heb maandenlang een medicijn geslikt waarvan ik niet precies wist wat het deed met mij en ik heb sessies gehad waar hij 45 minuten vertelde over zijn eigen vakantie. Niet alle bijwerkingen van het medicijn stonden op apotheek.nl. Die bijwerkingen had ik graag van tevoren willen weten. Ik viel vaak in slaap en ik werd sneller dik, beide zonder enige aanleiding. Als ik beter was ingelicht, dan had ik erop kunnen anticiperen. Maar dit is niet gebeurd en daar baal ik van.’

‘Er werd aan mij gevraagd of ik naar een andere psychiater wilde overstappen. Toen ik daar eenmaal kwam, was hij zichtbaar geïrriteerd, omdat ik dusdanig slecht geïnformeerd was. Deze psychiater wist mij te vertellen wat ik slikte, wat het met me deed, waarom ik het slikte en ga zo maar door. Het was rustgevend dat hij mij dit wel kon vertellen, iets wat de eerste psychiater niet kon. De nuance is echter wel belangrijk, aangezien de eerste psychiater waar ik mee sprak bij de crisisdienst werkte, het is een plek waar je terecht komt als je na een langere periode nog steeds geen hulp hebt gevonden. Het gaat dan verre van goed met je en dan moet je snel geholpen worden, hierdoor was er ook minder ruimte voor deze vormen van uitleg.’

‘Ik ben blij dat ik de hulp heb gekregen die ik nodig had, dat ik nu weer emoties kan voelen waarvan ik dacht dat ik ze nooit meer zou voelen en dat ik weer dankbaar kan zijn voor iets. Voor mij had het eigenlijk geen maand langer kunnen duren voor ik hulp kreeg, want dan was ik er denk ik niet meer geweest. Het is zorgelijk dat dit bij anderen ook zo kan lopen, maar dat zijn die maand niet meer over hebben. Het is niet dat de zorgverlening zelf gefaald heeft, de zorg die ik kreeg was over het algemeen best goed. Maar het feit dat het zo lang geduurd heeft is zorgelijk.’