Lotte van Galen

De Tweede kamer gaat 26 juni in gesprek over het wijzigen van de Opiumwet. Het wetvoorstel is gericht op het verbieden van groepen nieuwe psychoactieve stoffen (NPS), ook wel ‘designer drugs’ genoemd. Uit een rapport van het RIVM blijkt dat omliggende landen zijn overgegaan tot een algemeen verbod op groepen NPS, als gevolg van een toename van gezondheidsincidenten. In Nederland lopen de meningen drastisch uiteen wat betreft het verbod.

Vóór 2014 hadden Europese landen de mogelijkheid om de geneesmiddelenwet te gebruiken om designerdrugs te verbieden. Echter, in dat jaar besloot het Europees Hof dat de geneesmiddelenwet niet langer kon worden toegepast voor dit doel. Als reactie daarop zijn verschillende landen, zoals België en Duitsland, direct begonnen met het ontwikkelen van een overkoepelende wet waaronder complete groepen designerdrugs verboden kunnen worden. Voorbeelden hiervan zijn de drugs 2C-B en 3-MMC.

Volledige groepen drugs op de lijst

Dit nieuwe wetvoorstel zou de illegale drugsindustrie moeten stoppen en de gezondheid van de mensen beschermen. Ook zou het kunnen helpen bij onderzoeken naar nieuwe drugs. Daarom wil het kabinet een nieuwe lijst toevoegen  aan de Opiumwet, genaamd lijst IA. Op die lijst staan groepen drugs in plaats van individuele drugs. Met een algemeen verbod worden alle drugs die lijken op dezelfde soort chemische stoffen verboden, zonder dat ze apart op lijst I of II moeten staan. Dit algemene verbod geldt voor drie groepen drugs. Hoewel de precieze gevaren van nieuwe drugs vaak niet bekend zijn, denkt het kabinet dat NPS vergelijkbare risico’s hebben als andere bekende drugs. Het verbod is een voorzorgsmaatregel om groepen drugs te verbieden die volgens de regering gevaarlijk kunnen zijn voor de gezondheid van mensen.

Gering gebruik van NPS

Volgens de Nationale Drug Monitor van het Trimbos instituut is het gebruik van NPS in Nederland zeer beperkt. Dit is te zien in onderstaande grafiek. NPS werd maar door 1% van de volwassen Nederlandse bevolking benut in 2020. Vergeleken de andere drugsoorten, is dat geen hoog percentage. Een verbod op deze stofgroepen is daarom niet proportioneel volgens Kaj Hollemans. Hij is expert op het gebied van beleid rondom drugs. “De gevolgen van het gebruik van NPS voor de volksgezondheid zijn immers zeer gering, op grond daarvan lijkt het voorstel eerder overbodig dan noodzakelijk”, vindt Hollemans.

Gebrek aan onderzoek

Het kabinet geeft aan dat uit voorzorg honderden stoffen worden verboden, omdat die stoffen dezelfde chemische structuur hebben als middelen die op lijst I staan en het daarom aannemelijk is dat deze middelen vergelijkbare gezondheidsrisico’s met zich meebrengen. “Het kabinet schat bij voorbaat de eventuele schade van een product in op grond van de chemische gelijkenis met een ander product, er is geen sprake van ‘een objectieve en wetenschappelijke evaluatie’ van het product zelf”, geeft Hollemans aan. Dit is in strijd met het uitgangspunt van de Opiumwet, op grond waarvan middelen pas aan een van de lijsten worden toegevoegd, indien is gebleken dat deze het bewustzijn van de mens beïnvloeden en bij gebruik door de mens kunnen leiden tot schade aan zijn gezondheid en schade voor de samenleving.

Omzeilen van de wet

Het kabinet wil volledige groepen drugs verbieden omdat NPS vaak gebruikt worden om de wet te omzeilen. De drugs zijn meestal synthetisch of plantaardig. Velen zijn chemisch vergelijkbaar met conventionele drugs, maar net verschillend genoeg om buiten de huidige drugswetgeving te vallen. Door slechts één of twee atomen te veranderen, ontstaat een nieuwe stof die op dat moment legaal is, totdat deze ook op de Opiumlijst wordt geplaatst. Cognitief Neurowetenschapper Janna Cousijn vindt het belangrijk dat de overheid stappen zet om potentiele negatieve gevolgen van een aantal nieuwe designerdrugs te voorkomen. “Een probleem is dat tegen de tijd dat er een nieuw middel aan de lijst is toegevoegd er alweer andere middelen op de markt komen”, vreest Cousijn.

Er bestaan verdeelde meningen over het voorgestelde verbod op groepen nieuwe psychoactieve stoffen. Voorstanders benadrukken de noodzaak om de illegale drugsindustrie aan te pakken en de volksgezondheid te beschermen. Tegenstanders twijfelen aan de proportionaliteit en wijzen op het beperkte gebruik en de beperkte impact op de volksgezondheid. Het uiteindelijke besluit zal afhangen van een afweging tussen deze argumenten en de specifieke situatie in Nederland.

Het is inmiddels 4 maanden nadat het Spaanse parlement het menstruatieverlof heeft goedgekeurd. Door deze nieuwe wet mogen vrouwen tot 3 dagen met betaald verlof om te herstellen van ernstige menstruatieklachten zoals, pijnlijke krampen, misselijkheid, duizeligheid en braken. Om in aanmerking te komen voor betaald verlof moeten werknemers echter telkens een doktersverklaring krijgen, aangezien de kosten voor dit verlof gedekt worden door het Spaanse openbare socialezekerheidsstelsel. Maar hoe werkt dit verlof in de praktijk en wordt er ook daadwerkelijk gebruik van gemaakt? 

Spanje is het eerste Europese land dat het menstruatieverlof implementeert, wat best een grote stap is voor Iris Serra. Zij is marketingleider bij het mentaal welzijn platform Oliva en lijdt aan diep infiltrerende endometriose. Als je in Spanje één dag van je werk mist vanwege ziekteverlof, wordt dit van je salaris afgetrokken. Je kan maximaal drie ziektedagen opnemen, die dan van je maandelijkse betaling worden afgetrokken. “Dit betekent dat ik ben benadeeld vanwege het lijden aan een chronische ziekte waarvoor ik niet heb gekozen. Met de nieuwe wet regelt de overheid dat voor ons”, zegt Iris.

“Eerder in mijn carrière dwong ik mezelf om naar kantoor te gaan, omdat ik niet wilde dat iemand merkte dat ik elke maand ziek was. Als 20-jarige vrouw die net aan haar carrière begon, wilde ik mezelf niet nadelig presenteren. Dus ik duwde de pijn door, kwam thuis en zakte volledig in elkaar op de grond”, vertelt Iris verder. 

Einde aan taboe?

Het invoeren van het menstruatieverlof is onderdeel van een drievoudig plan van het Ministerie voor Gelijkheid en Feminisme. De eerste stap is het bevorderen van genderrechtvaardigheid, daarmee wil het ministerie taboes en stigma’s over menstruatie doorbreken en opkomen voor de gezondheid van vrouwen. Lotus Smits, Global Head of Diversity, Inclusion & Culture bij koerierdienst Glovo, denkt ook dat er nog veel taboe zit rondom menstruatie. “Onze maatschappij is heel erg ingericht in een 24-7 cycle. Waarbij we altijd maar moeten opdraven van 9 tot 5 uur, of in veel bedrijven zelfs langer dan dat. En dat terwijl niet altijd iedereen op zijn best is in die 24-7 cycle. Want de vrouwencycle werkt in maanden in plaats van in dagen. En als jij dan net die week een hele belangrijke werkweek hebt, dan kan dat wel echt je prestaties beïnvloeden. Door het menstruatieverlof kan er meer begrip rondom dit onderwerp gecreëerd worden”, geeft Lotus aan. 

Grote wachtrijen bij gynaecologen 

Om menstruatieverlof te krijgen moeten de vrouwen naar een openbare arts-gynaecoloog gaan, die zal onderzoeken en bepalen of het profiel goed is om toegang te krijgen tot het menstruatieverlof. Zodra de arts de juiste diagnose heeft gesteld kunnen vrouwen met een chronische ziekte, zoals PCOS en endometriose, dit gebruiken om menstruatieverlof op te nemen wanneer dat nodig is. Door de diagnose hoeven de vrouwen niet iedere maand terug naar het ziekenhuis.

Het gezondheidszorgsysteem in Spanje was vroeger goed geregeld, maar na COVID is er veel veranderd volgens Iris. “Ik moest ongeveer 5 maanden wachten voordat ik door een openbare gynaecoloog werd gezien, wat niet ideaal is als je menstruatieverlof wilt aanvragen”, vertelt Iris. De wachtlijsten voor de gynaecoloog kunnen variëren van 1,5 maand tot ongeveer 6 maanden, afhankelijk van in welk deel van Spanje je woont. Alleen al vorige maand in Barcelona stonden er 1.500 patiënten te wachten op een controle door de gynaecoloog.

Invloed op de arbeidsmarkt

Als een bedrijf weet dat een vrouwelijke werknemer elke maand een paar dagen afwezig zal zijn vanwege menstruatieverlof, kan dit nadelige gevolgen hebben op de werkplek. Het kan ervoor zorgen dat de vrouw zich benadeeld voelt ten opzichte van haar collega’s.  Dat is op dit moment de angst rondom vrouwen op de arbeidsmarkt. Lotus zegt hier het volgende over: “Het zou zeker ook vrouwen tegen kunnen werken op het moment dat een bedrijf niet progressief is en het ziet als een barrière om vrouwen optimaal te laten functioneren. Aan de andere kant kan het dus ook vrouwen helpen op de lange termijn. Of met de conversatie van, het is oké om jezelf ziek te melden op het moment dat jij menstruatiepijn hebt en tegen je lichamelijke kracht inwerkt. Dus ik denk dat het heel erg afhangt van het bedrijf.”

Vergroot

Menstruatieverlof in Nederland

Maar nu is de vraag, komt het menstruatieverlof ook naar Nederland? Volgens hormoon therapeut Peter de Vroed wel, maar dan wel in een andere vorm. Hij vindt het goed dat Spanje het menstruatieverlof heeft ingevoerd, maar er wordt verder niet omgekeken naar eventuele nazorg. Peter wil het taboe rondom de menstruatie weghalen door managers en bedrijven in te lichten over de menstruatie van hun werknemers. Op deze manier is er meer begrip voor de vrouwen en begrijpen de werkgevers hoe belangrijk het is. “Op dit moment kost geen rekening houden met de menstruatie van vrouwen zo’n 8 miljard per jaar in Nederland”, legt Peter uit. Dat komt door de kosten die gemaakt worden door ziekteverzuim en productiviteitverlies. 

Volgens Peter is het menstruatieverlof absoluut geen reden om vrouwen niet meer aan te nemen bij een bedrijf, “Waar halen we dan die vier miljoen mannen vandaan die het werk gaan doen wat vrouwen doen.” Peter lijkt al volledig voorbereid te zijn op de komst van het menstruatieverlof, “We hebben zo’n vijfduizend vrouwen inmiddels geholpen door persoonlijke hulp te bieden, ik ben nu een heel leger van therapeuten aan het opleiden.” Hij streeft er naar dat alle vrouwen persoonlijke hulp krijgen en niet over één kant worden geschoren. Elk lichaam is namelijk anders, net als de menstruatie. Het verlof lijkt alleen nog niet veel aandacht te krijgen van de politiek. Volgens Peter hebben die nu andere prioriteiten en gaat het voorlopig nog wel even duren voordat dit onderwerp daadwerkelijk in de tweede kamer behandelt gaat worden.

In de straten van Barcelona wordt hard gewerkt aan de zogenoemde ‘superblocks’. Delen van de stad liggen al maanden overhoop door de nieuwe aanpassingen aan de wereldstad. De superblocks zouden op meerdere vlakken moeten zorgen voor een verbeterde leefomgeving voor de burgers van Barcelona. Maar doen ze dat ook? Terwijl sommige bewoners positief zijn over de extra ruimte en activiteiten, zijn anderen kritisch vanwege langere reistijden en mogelijke prijsstijgingen. 

Daniel Alsina beschrijft een superblock als een ‘transformatiestrategie van de openbare ruimte.’  Daniel is de coördinator van het Superblock Technical Office in Barcelona en is werkzaam in het kantoor van de gemeenteraad. Daar houdt hij zich bezig met de implementatie van superblocks in de hele stad. Het idee achter superblocks, is om negen opeenvolgende huizenblokken te combineren tot een raster van drie bij drie. Binnen een superblock gelden speciale regels voor auto’s. Die zijn slechts beperkt toegestaan, bijvoorbeeld voor leveringen. De auto’s mogen niet harder rijden dan tot 10 km/u. Door deze aanpassing is er meer ruimte voor groen en neemt het aantal auto’s af. Hierdoor is er minder luchtvervuiling, minder geluidsoverlast en zijn er nog een paar andere duurzame effecten voor de bruisende stad.

Kinderen kunnen weer op straat spelen

De focus ligt nu volgens Daniel op het welzijn van de mensen. “Het gaat niet meer om de auto’s in de stad zoals in het oude model. Nu is het belangrijkste doel om voor de mensen te zorgen en de ruimte te geven die vroeger door auto’s werd gebruikt. We willen het aan de mensen geven om te lopen, voor de kinderen om te spelen en aan de ouderen om op straat te rusten”, geeft Daniel aan. Mariona Tarrats haar straat is sinds kort omgebouwd tot een superblock. “Het begon in augustus, nog geen jaar geleden en nu maken ze het eindelijk af”, vertelt ze. “In vergelijking met vroeger heb ik nu geen auto’s en lawaai meer in mijn straat. Mensen genieten echt van de ruimte en er worden meer activiteiten georganiseerd dan voorheen. Nu hebben we bijvoorbeeld ieder weekend een buren lunch waarbij iedereen mag aansluiten”, legt Mariona uit.

Vergroot

 Discussie rondom superblocks

Ondanks de voordelen voor de stad is er een hoop discussie rondom dit onderwerp. Niet alle bewoners zijn zo’n fan van de superblocks. Dat komt omdat de straten nu moeilijker te bereiken zijn met de auto en hierdoor de reistijd langer wordt. Ook zijn de bewoners bang dat de huizenprijzen zullen stijgen omdat de omgeving rondom de huizen is verbeterd. “Ik ben in deze straat geboren en ik heb het gevoel dat ik in de toekomst met de prijsstijging verder weg zal moeten wonen”, geeft Mariona aan. De nieuwe superblocks trekken ook meer toeristen, “Een ander negatief aspect is dat de superblocks een toeristische attractie van de stad aan het worden zijn. Zoals je nu kunt zien, lopen hier nogal wat toeristen rond, dus ik denk dat dit gevolgen gaat hebben voor de coffeeshops en de bars. De prijzen zullen hoger worden en ik denk dat alles alleen maar duurder zal worden vanwege de aantrekkingskracht van de superblocks”, zegt Mariona tenslotte.

Daniel denkt niet dat de prijsstijging komt door de superblocks. “We hebben gegevens die zeggen dat gentrificatie een feit is in de hele stad Barcelona. Maar we dachten, komt het door de transformatie van de openbare ruimte of komt het door andere aspecten? Daarom vergeleken we de huur van de woningen in een superblock met de woningen van de straat ernaast. En wat verrassend voor ons was is dat het verschil drie tot zeven procent was. Niet zoveel dus. Dus als het gaat om de discussie: ‘Moeten we stoppen met het verbeteren van de stad en het verminderen van vervuiling, vanwege de prijzen van de woningen?’ Dan is het antwoord nee, we moeten de stad blijven verbeteren en daar moeten we voor vechten”, zegt Daniel standvastig.

Vergroot

Auto of fiets?

Omdat het door de superblocks minder voordelig is geworden om met de auto te gaan, gebruiken bewoners vaker het openbaar vervoer. De metrolijnen sluiten goed op elkaar aan en in de spits rijdt er om de 3 minuten een nieuwe metro. Alsnog zitten de metro’s in de ochtend erg vol, Daniel zegt hierover, “Het is eventueel mogelijk om het aantal metro’s te verdubbelen, dus in plaats van elke drie minuten een metro, kan het elke anderhalve minuut zijn”. Maar naar zijn mening is dat tot nu toe nog niet nodig. Waar nu vooral de focus op gelegd moet worden zijn de autowegen. “In de toekomst bestaat de rijbaan idealiter uit 2 banen voor auto’s, 1 baan voor fietsers en 1 baan voor bussen”, zegt Daniel. Door het beperken van autowegen, neemt het aantal auto’s af waardoor de luchtvervuiling ook geleidelijk verminderd. Burgers zijn dan sneller geneigd om de fiets te pakken en dat is precies waar Daniel naar streeft.

 Verkiezingen kunnen alles veranderen

Door de verkiezingen op 28 mei in Barcelona zijn de toekomstplannen van de superblocks onduidelijk geworden. De superblocks zijn namelijk onder de burgemeester van Barcelona Ada Colau gebouwd. Met haar linkse partij heeft ze door middel van autovrije zones de stad omgebouwd. De winnaar van afgelopen verkiezingen is Xavier Trias, oud-burgemeester 2011 tot en met 2015. Hij won met 11 zetels en Ada Colau werd 3e met 9 zetels. Deze uitkomst kan een grote impact hebben op de superblock plannen van Daniel. Xavier Trias zegt dat hij burgemeester wil worden om het superblock project te stoppen. Afgelopen december werd er al een voorstel van zijn partij goedgekeurd om nieuwe superblocks tegen te houden totdat de impact ervan geëvalueerd is. Ondanks dat Xavier de peiling heeft gewonnen, is het nog niet duidelijk wie erin zal slagen een meerderheid te behalen in de 41-koppige gemeenteraadskamer van Barcelona, en de gekozen burgemeester te worden. Het lot van de superblocks van Barcelona, ligt dan in zijn of haar handen.

Michaela zit samen met haar familie in het vliegtuig naar Parijs. Niet om de Eiffel toren te bezoeken, maar om een het volgende vliegtuig naar Zuid-Afrika te nemen. Zo’n overstap is niet ideaal, maar veel opties hadden ze verder niet. Niemand zag het overlijden van oma aankomen. Het voelt voor Michaela nog steeds niet echt. Ze kan tijdens de vlucht aan niets anders denken. De tijd tikt langzaam op haar telefoon voorbij terwijl het vliegtuig een zachte landing maakt. Huh is het al zo laat? Onze tweede vlucht gaat bijna! Nog nooit heeft Michaela haar familie zo hard zien rennen. Wat gebeurt er als ze deze overstap missen? Zijn ze dan nog op tijd voor de begrafenis? Michaela haar wangen beginnen te gloeien en de zweetdruppels vliegen van haar gezicht af tijdens het rennen. Godzijdank er staan nog twee stewardessen bij hun gate.  Ze vertellen haar dat ze het al zo opmerkelijk vonden dat er een familie van 5 ontbrak. Met een opgelucht gevoel stapt Michaela het volgende vliegtuig naar Kaapstad in. Een walm van zweetgeur hing er boven de familie. Het maakt haar allemaal niks uit, ze hebben het gehaald.

De vlucht van 11 uur is een emotionele rollercoaster. Michaela heeft erg veel zin om haar familie weer te herzien, maar er ontbreekt nu een belangrijk deel; haar oma. Michaela dwaalt af en denkt aan de telefoongesprekken die ze met haar oma had. Als de een i love you zei, zei de ander i love you more en zo bleven ze dan een hele poos doorgaan. Oma eindigde de strijd altijd met i love you to infinity and beyond. Michaela zag haar oma als een safe space, een warmhartige plek waar ze haar ei kwijt kan. Nu haar oma er niet meer is, is ze slechts een stem in haar hoofd. Een stem die vertelt dat ze oneindig veel van Michaela houdt.

De vlucht zit er bijna op. Ze kan niet wachten om te landen in Kaapstad. . De laatste keer dat Michaela in Zuid-Afrika was, was ondertussen alweer anderhalf jaar geleden. Haar gezin vloog over om kerst te vieren met de familie. Voor het eerst was de familie weer herenigd tijdens de feestdagen. Michaela is normaal gesproken geen kerst fan. In Nederland vindt ze het lastig dat iedereen om haar heen kerst kan vieren met hun familie en zij niet. Als familiemens doet dit haar veel. Dat ze nu kerst kon vieren met haar familie betekende dus heel veel voor haar. In tijden had ze zich niet zo gelukkig gevoeld. Michaela merkt dat ze begint te glimlachen bij het denken aan deze herinnering. De stewardess roept of iedereen zijn gordel om wil doen en de tafels in wil klappen. Ze gaan landen.

Het was de bedoeling dat het gezin in een appartement zou overnachten. Door alle vertraging die ze in het vliegtuig hebben opgelopen, is dat nu geen optie meer. De sterren stralen aan de hemel en de maan zorgt nog voor een beetje straatverlichting. Het is al laat. Michaela’s vader komt met het goede nieuws dat ze deze nacht bij opa en oma mogen logeren. Michaela wil blij zijn maar is geïrriteerd. Eerst de overstap, daarna het appartement, kan het nog erger?  Na een warm onthaal van opa en oma kruipt Michaela meteen haar bed in, met de hoop dat de dag snel voorbij is.

Een uur later schrikt Michaela abrupt wakker. Ze hoort het geluid van piepende banden in de straat. Het klinkt als een soundeffect dat gebruikt wordt in films. Niet veel later wordt de rest van de kamer ook wakker. Ze slaapt op de kamer met haar broer en zusje. Het is stil. Plotseling klinken er schotgeluiden. Drie onwijs harde schoten. Michaela heeft het gevoel dat ze droomt. Komt dit door vermoeidheid? Gebeurd dit echt? Nu wordt ze pas echt wakker. Ze voelt zich angstig. Er wordt geschoten in de straat van haar opa en oma. Iedereen is er stil van. Het geluid van zware ademhalingen druist door de kamer. Bij niemand dringt het door wat hier zonet gebeurde. Waarom zegt niemand iets? Is dit dan een droom? Michaela twijfelt of ze de rest van de familie wakker moet maken. Ze wil haar familie niet onnodig bang maken. Zij hebben tenslotte ook een lange reis achter de rug. Uit het raam kijken durft ze niet. Ze weet wel beter dan dat. Stil en verward ligt ze in haar bed.

Een uur gaat voorbij, eindelijk lukt het Michaela om in slaap te komen. Ze schrikt weer wakker. Het alarm gaat af. Niet die van de wekker, maar van opa’s auto. Opa heeft een turquoise BMW met leren bekleding. Toen Michaela klein was vond ze het fantastisch om in zijn auto te zitten, ondanks dat haar billen eraf branden door de warme bekleding van de auto. De hele familie is wakker geschrokken. Dit keer kijkt Michaela wel door het raam. Buiten staan twee mannen met zwarte kleding en een koevoet in de hand. Gaat deze dag dan nooit voorbij? Michaela hoort kort erna gerommel op de gang. Opa is ook wakker. Hij stormt woest naar beneden en pakt de eerste beste golfclub die hij kan vinden. De deur wordt opengesmeten. De inbrekers schrikken van de felle reactie van opa. Hij begint dingen te schreeuwen als: ‘Waag het niet om terug te komen! Als je een auto wil moet je werken voor je geld’. Het schreeuwen lijkt te werken. Opa de vogelverschrikker jaagt de kraaien weg. De inbrekers vluchten snel de straat uit. Toen de show voorbij was kwam opa op zijn gemak binnen. Nog net niet met de krant in zijn hand. Hij ziet de geschrokken gezichten van zijn familie. Michaela begrijpt niet hoe haar opa zo rustig kan blijven na wat er net gebeurd is. Iedereen gaat langzaam weer terug naar zijn eigen kamer. Opa maakt een rondje door het huis. Eerst langs de kamers om iedereen gerust te stellen met zijn warme en heldere stem. Michaela voelt zich beschermd met haar opa in de buurt. Als laatste controleert hij of alle deuren en ramen goed dicht zitten. Het geluid van de sloten rinkelt door de woonkamer, alles zit weer goed op slot.

De volgende ochtend zit Michaela aan de ontbijttafel. Heeft ze dit nou allemaal gedroomd of is deze nacht echt gebeurd? Voorzichtig probeert ze over vannacht te beginnen bij haar familie. Die bevestigen al snel dat ze niet gek is en dat het inderdaad een hectische nacht was. Iedereen vertelt openhartig over zijn perspectief van de avond. Michaela vindt het prettig om erover na te praten met haar familie. Deze nacht heeft namelijk veel indruk op haar gemaakt. In tegenstelling tot haar grootouders. Haar opa en oma waren niet eens zo geschrokken. Opa vertelt dat er in de buurt van het huis zich een aantal gangs hebben gevestigd. ‘Dit gebeurd wel vaker’. Zo geruststellend vindt Michaela dit niet. Opeens realiseert ze zich in wat voor gevaarlijke omgeving haar opa en oma zich bevinden. Een nachtje blijven slapen klinkt opeens een stuk minder aantrekkelijk. Michaela probeert ondertussen haar croissant op te eten. Gisteren leek er geen eind aan de dag te komen. Ze is blij dat de zon weer is opgekomen en een nieuwe dag is begonnen.

De Italiaanse Carmen Verzi (51) is op haar 30^e voor de liefde verhuisd naar Nederland. Sindsdien woont ze samen met haar man en zoontje in Rotterdam. Hier is ze ‘The Italian Kitchen Club’ gestart, om haar passie voor de Italiaanse keuken te delen met de rest van Nederland.

Voor een club diner nodigt Carmen 12 leden uit om te komen eten. Deze leden kennen elkaar niet maar hebben één ding gemeen, ze willen een gezellige en Italiaanse avond. Het club diner is gebaseerd op een Italiaanse lunch aan een lange traditionele tafel. De recepten van de gerechten heeft Carmen van haar moeder en oma geleerd. Tijdens het diner krijgen de gasten de kans om een kijkje te nemen in de keuken. Zo leren ze meer over de cultuur en de afkomst van het gerecht. Het club diner is de manier om een avondje in Italië door te brengen zonder op het vliegtuig te stappen.

Taste of Italy Mini Docu

Brussel is een van de meest meertalige steden ter wereld, met twee officiële talen: Nederlands en Frans. Bovendien worden er nog veel andere talen gesproken in de stad, waaronder Engels, Spaans en Arabisch. BRIO publiceerde eind 2022 een overzicht van 20 jaar taalonderzoek in Brussel. Deze uitkomsten geven een goed beeld van de taalkennis en -gebruik van de gemiddelde Brusselaar.

Meertalige stad

Brussel is de hoofdstad van België en is de thuisbasis van vele internationale organisaties, zoals de Europese Unie en de NAVO. Het is dan ook niet verrassend dat er in Brussel meer dan 100 verschillende talen worden gesproken. Volgens het BRIO taalbarometer 2022 rapport is Frans veruit de meest gesproken taal in Brussel, gevolgd door Engels en Nederland. Deze 3 talen worden gezien als de ‘contacttalen’. Dit zijn talen die in het onderwijs in Brussel worden aangeboden, legt Mathis Saeys uit. Hij is onderzoeker bij het Brussels Informatie-, Documentatie-, en Onderzoekscentrum.

Vergroot

Geschiedenis talen

Na de Tweede Wereldoorlog werd Brussel steeds meer een internationale stad, met een groeiende aanwezigheid van mensen uit andere delen van België en van buitenlandse afkomst. In de jaren zestig en zeventig was er een hernieuwde aandacht voor de rechten van minderheidstalen, waardoor het Nederlands en andere talen een nieuwe erkenning kregen in Brussel. Vandaag de dag is de situatie van meertaligheid in Brussel uniek in België en de rest van de wereld.

Ligging

Over het algemeen wordt het Frans meer gesproken in het zuiden van Brussel, terwijl het Nederlands meer gesproken wordt in het noorden van de stad. Daarnaast zijn er ook enkele specifieke gebieden waar andere talen worden gesproken, zoals het Arabisch in de buurt van de Grote Moskee van Brussel en het Spaans in de wijk Matongé.

Discussie

De situatie van meertaligheid in Brussel heeft geleid tot veel debat en discussie, met name over de positie van het Nederlands in de stad. Sommige mensen zijn van mening dat er meer aandacht moet worden besteed aan het Nederlands om ervoor te zorgen dat het een gelijkwaardige positie heeft naast het Frans. Anderen vinden dat de meertalige situatie van Brussel juist een verrijking is en dat er meer moet worden gedaan om alle talen te ondersteunen en te bevorderen. Uit het laatste taalbarometeronderzoek bleek dat 90% van de bevraagde Brusselaars voorstander is van twee- of meertalig onderwijs; dat de Brusselaars zich ongeacht hun thuis- of gebruikstaal met hun stad kunnen identificeren; dat meertaligheid op de Brusselse arbeidsmarkt toenemend een noodzaak wordt; en dat bijna de helft van de interacties met buren meertalig zijn.

 Initiatief

Minister Sven Gatz, verantwoordelijk voor de Promotie van de Meertaligheid in het Brussels Gewest, heeft het initiatief genomen om de projectoproep ‘Betalky Brussels 2023-2024’ te lanceren. De regering heeft 200.000 euro ter beschikking gesteld voor Brusselse organisaties in de cultuursector. De regering beargumenteert dat cultuur een belangrijke rol kan spelen bij het samenbrengen van de verschillende gemeenschappen die in Brussel wonen. Culturele uitwisselingen maken Brussel leefbaar als multiculturele en meertalige stad. Om die reden zoekt de regering naar organisaties die met een cultureel project de meertaligheid in de cultuursector bevorderen.

De meertaligheid in Brussel is een complexe uitdaging, maar het is ook een teken van de rijke taalkundige diversiteit die de stad kenmerkt. Brussel zet zich in om de talen gelijkwaardiger te behandelen. Door het bevorderen van meertaligheid en het organiseren van evenementen die de diversiteit van de stad vieren, kunnen we Brussel blijven zien als een meertalige stad die zijn unieke karakter behoudt.