Het geluid van piepende alarmsensoren vervult de straat. Een vrachtwagen zo groot dat er niks meer in of uit kan rijden, sluit de straat af. De vrachtwagen stopt voor haar neus. De klep gaat langzaam open en voorzichtig wordt er een lading met 33 pallets op de stoep gezet. Kim neemt alles in haar op, en kijkt ietwat verbijsterd naar alle tassen die haar droom gaan vertegenwoordigen. Maar ook een kleine kriebel van zenuwen vult haar lichaam.
Terwijl ze naar binnen loopt, overspoelen gemengde gevoelens haar. Opgewekt, omdat eindelijk het moment is aangebroken waar zij samen met haar compagnon zo lang naar heeft uit gekeken. Keihard gewerkt om de lancering van hun eigen bedrijf te realiseren, maar ook het onbekende gevoel van twijfel. “Ik kan niet meer terug”, denkt ze.
Ze weet het al vanaf jongs af aan dat er een moment zou komen, het moment dat zij een eigen onderneming zou oprichten. Haar studiekeuze is stap één, om deze droom waar te maken. Ze gaat studeren aan het Grafisch Lyceum Utrecht, waarna zij zou starten in het bedrijf van haar vader als modeontwerper. Tijdens een van deze werkdagen op kantoor in 2021 komt haar vader met een idee.
De deur door, een grote steile trap op. Eenmaal boven aan de trap, een zwart matte bar. Boven de bar de naam van het bedrijf in neonletters. Links van de bar is een grote showroom te zien, die volhangt met kleding. De kleding hangt op kleur en in setjes. Midden in de showroom, staat een zwarte houten tafel, met daaromheen zes stoelen. Op de zwarte tafel liggen een aantal zwarte mappen, opengeklapt, met kleurstalen en stoffenkaarten erin.
Rechts van de showroom een glazen wand met een deur die openstaat. In dit kantoor staan drie bureaus, één van deze bureaus is van haar. Ze is al even aan het werk en heeft haar koptelefoon opgezet, om niet gestoord te worden door anderen. Haar pen glijdt over haar digitale pad heen, wat op haar beeldscherm zich uit tot een nieuw ontwerp.
Haar vader die een kantoor daarnaast heeft, dat ook voorzien is van een glazen wand, stapt het kantoor binnen waar zij aan het werk is.
“Kim, ken jij Marleen nog?” Ze zet haar koptelefoon af en kijkt haar vader vragend aan. “Marleen, die oud stagiaire van mij. Ik sprak haar gisteren op de modebeurs, en ons gesprek ging over het starten van een eigen onderneming. Toen dacht ik: misschien is het een idee als jullie eens gaan praten.” Ze weet nog goed wie Marleen is. Haar vader heeft meerdere keren over haar vertelt toen zij stagiaire was. Hij vertelde haar dat Marleen een harde werker is en ontzettend goed is in haar vak.
“Hmm, dat is misschien wel een goed idee, kan je haar nummer geven? Dan zal ik haar eens een berichtje sturen om af te spreken.” Ze is lacht naar haar telefoon, terwijl zij een berichtje typt. Zou dit dan een begin kunnen zijn van haar eigen bedrijf?
In een rustige en doodlopende straat, waar drie vrijstaande huizen aan de rechterkant van de straat staan, staat er één wit huis. Door de voordeur naar binnen en in de hal, rechts de deur door. In de keuken, staat de warme verlichting aan, en aan het verlengde van de lange eettafel een groot raam tot aan de grond. Ze loopt wat heen en weer door de keuken. Ze loopt naar de tafel en pakt haar tas van de grond, uit haar tas pakt zij haar laptop en klapt deze open op tafel.
Ze zet alvast de waterkoker aan om thee te zetten voor zichzelf en leunt tegen het zwarte aanrechtblad. Ze slaat haar armen over elkaar en staart even voor zich uit. Ze gaat zichzelf te rade: “Waarom wil ik dit? Waar komt deze drang vandaan om een eigen onderneming te starten?” Ze denk eventjes na. Toen zij zelf een bijbaantje had op haar zestiende, zag zij in dat zij niet voor een baas kon werken. Ze zag in dat sommige werkgevers zijn vastgeroest in tradities en maniertjes, die niet altijd even goed zijn.
En met haar ervaring als modeontwerper binnen het bedrijf van haar vader, hoort zij ook wat klanten missen. Laatst hoorde zij een klant zeggen dat hij een bedrijf mist wat tassen ontwerpt op aanvraag. Is dat misschien een idee?
De deurbel gaat. Ze schrikt op, en moet lachen van haar reactie. Ze opent de voordeur, en daar staat een lange blonde jongedame, Marleen begroet haar vriendelijk en ze lopen samen naar de keuken. Ze voorziet ook Marleen van een kop thee en ze gaan samen aan de keukentafel zitten. Het lijkt wel een date denkt ze. Ze bespreken van alles, van relaties tot aan hun werkzaamheden binnen hun huidige werk.
Al snel komen zij en Marleen erachter dat zij een match zijn. Marleen die aan TMO, Fashion Business School in Doorn heeft gestudeerd, is punctueel en zakelijk ingesteld. Productietechnisch weet Marleen hoe het eraan toe gaat. Dit zijn eigenschappen die zij nog niet helemaal bezit. Gelukkig komt haar creatieve brein ook goed van pas, zij kan alles ontwerpen en ziet het grafisch voor zich.
Al snel zijn zij het erover eens, dat er tassen gemaakt worden. Zij zijn beide jonge vrouwen en missen een betaalbare tas die voor meerdere gelegenheden te gebruiken is. Niet alleen kleine tassen, maar een fijne laptoptas, die er niet truttig of oubollig uitziet, is ook van harte welkom.
Tussen de eerste ontmoeting en de start van Renver, verliep een jaar van onvermoeibare inspanning. Avond na avond vonden zij en Marleen zichzelf terug aan de tekentafel, doordrenkt van passie en vastberadenheid om hun eigen onderneming te laten slagen. Terwijl Marleen zich richtte op de zakelijke kant van het opzetten van de BV en andere essentiële details, dook Kim diep in het creatieve proces. Ze ontwierp de tassen, bouwde de website met zorg en perfectioneerde elk detail van de productfotografie.
Na maanden van toewijding werden eindelijk de eerste samples gekeurd, wat het begin markeerde van Renver.
Daar zit ze weer, op vrijdagavond in de keuken van haar ouderlijk huis. Ze is hard aan het werk om alle voorbereidingen te treffen voor de lancering van Renver. Dit is niet de eerste keer dat ze een vrijdagavond moet spenderen aan haar eigen bedrijf en het zal ook vast niet de laatste keer zijn. Ze kijkt in haar planner en vinkt de champagne en banketbakker van haar lijstje. Naast haar op de grond staan verschillende, door haar ontworpen tassen. Ze is blij dat de levering van de tassen goed is gegaan en alle pallets onderhand zijn ondergebracht in een loods.
Haar blik dwaalt af naar de stapel papieren op tafel, wat een constante herinnering is aan haar dubbele werklast. Ze pakt haar kop thee die al even op tafel stond en neemt een slok. Hoewel deze koud aanvoelt, neemt ze nog een slok. Ze dwaalt af in haar gedachtes en staart naar haar laptop.
Naarmate ze ouder is geworden veranderen ook sommige vriendschappen. De start van haar eigen onderneming is niet bevorderlijk voor haar sociale leven. De vele afspraken met Marleen die altijd in avonduren plaatvinden, zorgen ervoor dat ze minder tijd heeft voor haar vrienden. Ze denkt aan het nieuws dat ze vandaag heeft gehoord, één van haar vriendinnen heeft een huis gekocht met haar partner. Ze zucht even, en op dat moment komt haar zusje, Sanne de keuken binnengelopen.
“Wat is er Kim?”, vraagt Sanne. Kim haar stem klinkt zacht. “Ik heb even een besefmomentje, ik hoorde vandaag dat een vriendin een huis heeft gekocht. Ik ben daar heel trots op hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar dat zet mij even aan het denken.” “Hoezo?”, vraagt Sanne met een luide stem. “Omdat ik steeds mijn verdiende geld in mijn bedrijf moet stoppen, dus ja. Ik weet ook dat dit er nog even niet in zit voor mij.”
Sanne denkt even na en loopt richting de tafel en neemt tegenover haar zus plaats. Ze kijken elkaar aan, wanneer Sanne met een zachte stem haar zus bemoedigende woorden toespreekt. “Je weet, ik heb geen ambitie om een eigen bedrijf te beginnen, maar ik vind het bewonderingswaardig hoe je dit doet”, erkent Sanne. Haar observaties getuigen van de verandering die Kim heeft doorgemaakt sinds de hectische begindagen van Renver en nu. “Een jaar geleden was je meerdere avonden in de week aan het overleggen met Marleen en nu is het nog even strijden tot de lancering. Na de lancering kan je gaan bouwen aan de verkoop en is de stress van het ontwerpen even klaar.” Kim krijgt een kleur op haar gezicht en kijkt haar zusje liefdevol aan. “Thanks Sas.”, zegt ze.
Donderdagavond 23 maart 2023
Vanavond is het dan zo ver. De lancering van Renver, haar eigen bedrijf. Ze loopt nog zenuwachtig over de parkeerplaats, terwijl het pand zich binnen vult met vrienden en familie. Samen met Marleen bespreekt ze de laatste dingen door en oefenen ze de speech die zij zo gaan houden. “Staat de video al klaar die we eerst laten zien?”, vraagt ze. Marleen antwoord met rust in haar stem. “Ja, die staat klaar. Maak je geen zorgen he, we hebben alles goed voorbereid en iedereen die binnen is, kennen wij goed.” Haar vader had toch gelijk, wat een gouden duo zijn we toch, dacht Kim. Zij is creatief, maar gevoelig voor dit soort situaties. Marleen blijft dan zo kalm en overziet de situatie beter.
Opnieuw de deur door, een grote, houten industriële tafel met daarachter twee jonge dames, die de genodigden van de lancering van Renver staan op te wachten. “Willen jullie een glaasje champagne?”, wordt er gevraagd. Met een glaasje champagne en een macaron met het logo van Renver, wordt de reis vervolgt, de grote steile trap op.
Het pand wordt gevuld met stemmen van alle aanwezigen en op de achtergrond is er klassieke muziek te horen.
Eenmaal boven aan de trap, een zwart matte bar. Boven de bar staat in neonletters het logo geprojecteerd. Ook hier staan twee jonge dames achter de bar om alle jassen aan te nemen en delen canvas tassen uit met het merk erop gedrukt. Het kantoorpand is gevuld met vrienden, familie en andere genodigden van Kim en haar compagnon. Al deze mensen staan verdeeld over voldoende staan tafels en anderen lopen rond langs alle tassen, die als het ware lijken te zweven. Deze tassen hangen aan het plafond en zijn opgehangen aan stalen haken, waardoor de bezoeker om het ontwerp heen kan lopen.
Er staat een groepje vriendinnen om een ontwerp heen en bespreken wat zij van het ontwerp vinden: “Dit is toch perfect voor een avondje uit of een speciale gelegenheid, het is klassiek maar toch ook stoer”.
“Zo ontzettend tof, kijk dan: je kan het ook op drie verschillende manieren dragen, als schoudertas, handtas en als clutch”, antwoord de ander.
